هوش مصنوعی: در دوری معشوق، دل من بیشتر دچار ناراحتی و بی‌تابی می‌شود. شب‌ها به خاطر فقدان او، مانند ماه، روشنایی ندارم و دچار افسردگی و تیره‌روزی می‌شوم.

هوش مصنوعی: آه، که من در میان چمن‌ها به دنبال زیبایی‌ها هستم، اما آسمان به جای گل، غم و رنج را در دامن من ریخته و مانع از رسیدن به خواسته‌هایم شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به توصیف لذت‌ها و شادی‌های زندگی می‌پردازد. او به ساز،شراب و نغمه اشاره می‌کند و از آن‌ها به عنوان عوامل زنده کننده‌ی روح و نشاط‌بخش جشن و مهمانی یاد می‌کند. این اشیا همگی به نظر او همچون آتشی در دل دارد که از سمندر، نماد جاودانگی و زندگی، ناشی می‌شود و او را به پیوستن به شادی و سرور دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: در دلم به خاطر آرزوی بوسیدن پایت، شور و هیجان زیادی وجود دارد. عشق و اشتیاقی که احساسم را شیرین کرده و طعم ادب و احترامم را تغییر داده است.

هوش مصنوعی: از لذت ظلم و ستم تو نمی‌توان دوری جست، پس درک کن که من بدون دلیل ماجرای دردنکش را دارم.

هوش مصنوعی: نگرانم که صدای دل‌تنگی‌ام آن‌قدر بلند شود که نتواند در درونم بماند. به همین خاطر، بهتر است سکوت کنم و چیزی نگویم.

هوش مصنوعی: ای دوست، با ناله‌های خود نوا کن و آنچنان که نی در دل آب جاری می‌شود، قلب مرا در این اندوه غوطه‌ور کن.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از کاسه‌ی شراب بر بزم بهشتی بریز و لبخند بر لبان کوثر را طلب می‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌گوید در وجود من تمایل شدیدی به نوشیدنی طبیعی وجود دارد و این اشتیاق، نسبت من را به جمشید، آن پادشاه افسانه‌ای، متصل می‌کند.