هوش مصنوعی: به مکانی می‌روم که در آن خضر، پیامبر علم و دانش، با عصایش استراحت کرده است؛ حتی اگر در این راه پایی در حرکت نباشد، من این مسیر را به دل می‌سپارم.

هوش مصنوعی: من به خاطر نیازم به تو، با ناز و ادا خود را به تو می‌رسانم، در حالی که گدا در سایه دیوار پادشاه خوابش برده است.

هوش مصنوعی: در صبح قیامت، چهره‌ای خسته و غمگین بروز می‌کند که در دلش از درد و رنجی که کشیده، راه حل و درمانی نهفته است.

هوش مصنوعی: صدای حلقه‌ای که رندان به راه انداخته‌اند ز جوانی نازنین است که در کنار زاهد، سرش را بر زانوی او گذاشته و در حال خواب است.

هوش مصنوعی: هوا نامساعد است، شب تاریک و دریا پر از طوفان است. لنگر کشتی پاره شده و ناخدا خوابیده است.

هوش مصنوعی: غم تو همچون مهاجمانی به شهر حمله‌ور می‌شود و مردمی که در حال تماشا هستند، در حال نظارت بر اوضاع هستند. در این میان، کسی که در راس امور است، در حریم خود مشغول آسودگی و خواب است.

هوش مصنوعی: دل من به یاد عبادت و سادگی و لباس معنوی به تردید می‌افتد، چون دزدی که در مراحل روحانی به بیداری رسیده، در حالی که فرد پارسا و پاک‌دامن در خواب است.

هوش مصنوعی: شب‌های طولانی و بیداری‌های من بی‌دلیل نیست. به من بگویید چه بلایی بر سر بخت من آمده و تا چه حد در خواب و غفلت است؟

هوش مصنوعی: به دور نگاه کن و به نزدیکی نرو، چرا که جلوه‌ای که می‌خواهی ببینی، پشت دریچه‌ای است و دروازه‌ی خطر در همین نزدیکی خوابیده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به وضعیت من نگاه کند، متوجه می‌شود که رهبر گروه در استراحت به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: دیگر از ایمنی و نزدیک شدن به کعبه چه بهره‌ای برای من وجود دارد وقتی که شترم به خاطر رفتار نامناسبش متوقف شده و پاهایش خسته است؟

هوش مصنوعی: بخواب و نگران نباش، چون من آرام و مطمئن هستم؛ در حالی که کسی که خسته و دل شکسته است، در دردی عمیق فرو رفته و تنها در خواب است.