هوش مصنوعی: لب‌های شیرین تو، جانم را پر از خوشی می‌کند و این که من این را با کلمات بیان می‌کنم، فقط به خاطر تلخی‌های زندگی است.

هوش مصنوعی: در وجود نمک، به خاطر حسادت به لبان تو، شور و طعمی وجود دارد که نشانی از آن شوریدگی است.

هوش مصنوعی: عزیز من، تمام محبت و دل‌دردی که در رفتار تو وجود دارد، مثل ناز و ناز کردن است، چرا که در زمان تو، این چیزها حالتی خاص و ویژه دارند.

هوش مصنوعی: ناز و فریب تو دیگر به من تاثیری ندارد، زیرا که سفره‌ی تو دیگر برای من خوشمزه نیست.

هوش مصنوعی: عشق و دلتنگی‌هایم در من چنان غوغا به پا کرده که درد و حسرت را مانند نمک بر زخم‌های من نشاندند.

هوش مصنوعی: زخم‌های ما با پنبه‌ای که به رنگ سفید است، بهبود می‌یابند و این سفیدی نشانه‌ای از نمک است.

هوش مصنوعی: اگر نمک به زخم دلم بزنید، سودی در این کار نیست، بلکه فقط زخم را می‌سازید و زیان آور است.

هوش مصنوعی: گفتی که من الماس ریختم، اما تو و حقیقت به زعم من، ناز و دلربایی‌ات مثل نمک است.

هوش مصنوعی: گفتار من، نشان‌دهنده‌ی شخصیت من است. من با طرز بیان خود می‌خواهم بگویم که خودم مانند نمک، درخشش و ارزش خاصی دارم.