هوش مصنوعی: ای چهرهٔ تو با زیبایی‌ات رنگ و لعاب تازه‌ای به دنیا بخشیده و جلوه‌های فرهنگ و هنر را تغییر داده است.

هوش مصنوعی: از ناله‌های دل‌انگیز تو، دل من به شدت در تلاطم و آتش است. عطسه‌ای که مانند جرقه‌ای بر مغز سنگ می‌افتد.

هوش مصنوعی: مدت زمان بسیار زیادی گذشته و تو هنوز قادر به تحمل لحظه‌ای صبر و شوق نیستی.

هوش مصنوعی: من در حسرت و اندوهی عمیق به سر می‌برم، چون کسی که در آرزوی دیدار محبوبش است. در این حال، قلبم مانند زخمی آماده است تا عواطف لطیف و زیبای او را در خود جذب کند.

هوش مصنوعی: در میهمانی، نوشیدنی‌ای به زیبایی و رنگ سنگ سبز وجود دارد که با آن میوه‌ای شبیه سنجد به درخشش زیبای پلنگ در دشت، خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو به مانند جوی گسترده‌ای هستی که وقتی آب در آن نیست، دیگر نمی‌توانی بر میزان خشم و جنگ اشاره کنی.

هوش مصنوعی: ما مانند شیشه ای شکننده هستیم که در دل خود زخم عمیقی داریم، و آن زخم یادآور لذتی است که از تیر دلشکسته به دست آمده است.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای، از اندوه تنهایی پنهان شده و دل‌های پر از اضطراب را می‌شکند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که کسی که قبلاً از نام وفا و هر نوع ننگی دوری کرده و آن را حقیر می‌دانسته، حالا با رفتار خود این نام و ننگ را نسخت می‌کند و به آسانی به آن دامن می‌زند.

هوش مصنوعی: از عشق به جایی رسیده‌ایم که دوستان واقعی کمیاب هستند و من به شگفتی از این که چقدر بخت به ما روی خوش نشان داده است، شادمانم.