هوش مصنوعی: امشب چهره زیبا و آتشین او در حال شعله‌ور شدن است و هر بار که لب به گفتن چیزی می‌گشاید، نغمه‌ای تازه و دلنشین از او به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: عکس قد زیبا و دوست‌داشتنی او در آب افتاده و چشمه مانند یک آیینه، بدون هیچ دغدغه و نگرانی، آن را نمایش می‌دهد.

هوش مصنوعی: در گرماگرم سختی‌ها و ناتوانی‌هایم، روح من از بدنم جدا نمی‌شود. این نشان‌دهنده این است که من به دلیل ضعف‌هایم نمی‌میرم.

هوش مصنوعی: وقتی که به خاطر کم‌پشتی و ناراحتی‌هایم به سمت عقب می‌چرخم، می‌فهمم چه آرزوها و حسرت‌هایی از جوانی را در این سن و سال به دوش دارم.

هوش مصنوعی: من دل باخته‌ایم که از بی‌رحمی ستمگران، تنها زیبایی‌های دل‌فریب را دیده‌ام و این را نشانه‌ای از محبت می‌دانم.

هوش مصنوعی: نگاه او که با ابروهای کمان‌مانندش به من می‌افتد، حالتی دلربا و جذاب دارد. گویی با آن زیبایی و سبک بالی، دل را به سمت خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: همیشه از روی خاک من، چهره‌ای پنهان می‌گذری. گوش کن، خدا را! چرا این‌همه بدگمانی داری؟

هوش مصنوعی: شوخی‌های او در آیینه به تصویر کشیده شده و آن دهن که دارد، چشمان سحرآمیزش راهی به نکته‌های ریز و عمیق است.

هوش مصنوعی: با دشمن گله و شکایت کردی و از ویژگی‌هایت پرده برداشتید. چه زیبایی‌ها و چه دلبری‌هایی که جان انسان را می‌رباید.

هوش مصنوعی: وقتی که در فقر و تهیدستی به سر می‌بریم، داشتن زندگی چه فایده‌ای دارد؟ کار ما بیشتر از احساس سرمستی و شادی نیست و فقط به خاطر خوشی‌های زودگذر ظاهر را پر می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ای کسی که در این مکان، مژده‌ای از طاووس خوشبختی به من داده‌ای، بگو که آیا در سایه آزادی، بر سرم مشکلات و دشواری‌ها وجود دارد؟

هوش مصنوعی: ذوق و شوق تفکر برتر، فرد را از جمع و اجتماع دور کرده، و با وجود آثار ظاهری و زیبایی‌های سخن، صائب به شدت تحت تأثیر ارتباطات هم‌زبانی‌ها قرار گرفته است.