هوش مصنوعی: امشب، عشق و شیدایی من به جایی دور و بی‌نشان منتقل شده است. نگاه من در چشمانم و آهی که در دلم مانده، نشان‌دهنده‌ی حالتی گیج و پر از سردرگمی است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که امشب، به خاطر وعده‌ای که به من داده‌اند، حال و هوای شادابی را احساس می‌کنم و گویی بر فرش گلی نشسته‌ام که روی آتش است.

هوش مصنوعی: امشب بیابان جلوه‌ای از زیبایی به خود گرفته و ما هیچ نگرانی یا ترسی از ضعف روح خود نداریم.

هوش مصنوعی: دل من را از من گرفتند و کسانی که فقط در حرف بزرگ می‌شوند، به من نشان دادند که سمندر (موجودی افسانه‌ای) امشب غریبان را به دعوت خود فراخوانده است.

هوش مصنوعی: آرامش ابدی شبیه به زیبایی ابریشمی است و امشب زخم‌هایم باعث شده‌اند که بدن و خوابگاهم به هم چسبیده شوند.

هوش مصنوعی: عمر او به اندازه شب اندوهش طولانی باشد و آسمان امشب ستاره‌ها را مانند تسبیح برایش ردیف کرده است.

هوش مصنوعی: به خوابم، لباس قبا که باز شده و در حالتی مستی روییده، احساس می‌کنم که نمی‌دانم شوق من نسبت به او چه جادو و افسون‌هایی را برانگیخته است در این شب.

هوش مصنوعی: زلفی که این دل دیوانه از آن ناله می‌زند، به دست که است؟ کیست که امشب زنجیر مجنون را به جنبش درآورده است؟

هوش مصنوعی: داستان تلخ جدایی به زیبایی بیان شده است. غالب در اینجا می‌گوید که امشب می‌تواند از احساسی که در دلش مانده، بگوید و در واقع اشاره به اهمیت و عمق این احساس دارد.