هوش مصنوعی: برخیز و به سمتی برو که غیر از مسیر اصلی است، در این راهی که می‌روی، تحول و شور و هیجان را درک کن و مراقب باش که در این سفر، بردباری و شکیبایی را فراموش نکنی.

هوش مصنوعی: عالم مانند آینه‌ای است که در آن اسراری نهفته و آشکار وجود دارد. اگر نتوانی به عمق اندیشه‌ات پی ببری، با یک نگاه می‌توانی به این رازها دست یابی.

هوش مصنوعی: اگر به عمق معنا نرسی، زیبایی ظاهری چقدر بی‌اهمیت است. پس به تماشا و درک زیبایی‌های دموکپی و جاذبه‌های ظاهری بپرداز.

هوش مصنوعی: غم و اندوه من به قدری شدید است که گویی در حال سوختن است. ای شوقی که همانند نفس من هستی، لطفاً به من کمک کن و این حال بدم را درک کن.

هوش مصنوعی: ما به قدرت و ناز تو شهادت می‌دهیم؛ از ناتوانی و ناامیدی، بی‌دلیل به جذب یک رشته کاه توجه کن.

هوش مصنوعی: ما تا چه حد به خاطر دیدار تو حسرت داریم، بهتر است که خودت را نمایان کنی و با یک نگاه ما را آشنا کنی.

هوش مصنوعی: در آغوش تو هستم و دل و دستم بی‌کار و بی‌حال شده است. مثل تنی بی‌دل که به چاهی بدون دلو و رسن افتاده، از تو خواهش می‌کنم که به کمکم بیایی.

هوش مصنوعی: حسرتی که از ناکامی به دل داریم، مانند آینه‌ای است که روشنایی بخش شب‌های تنهایی ماست و در روزهای تاریک به کمک‌مان می‌آید.

هوش مصنوعی: فرصت‌ها را از دست نده و به زمان ارزش بده. اگر در صبحی بهاری قرار گرفتی، شب خاطرات خوب را فراموش نکن.

هوش مصنوعی: درگیری و تضاد بین ترس و امید او به حدی است که نمی‌توان به سادگی آن را حل کرد؛ یا با عمل قاطعانه‌ای می‌توان آن را پایان داد یا با نگاهی عمیق‌تر و درک بهتر، می‌توان به حقیقت و آرامش دست یافت.