هوش مصنوعی: همواره پیاله ما پر از شراب بوده و دور تا دور ما، هاله‌ای از مهر و محبت درخشیده است.

هوش مصنوعی: شادی و زیبایی تو، همچون گرمایی است که روح و جان ما را می‌سوزاند و این درد و ناله‌ها را به وجود می‌آورد. ناله‌های ما را، ای زیبای دوست، با مهر و رحمتت سیراب کن.

هوش مصنوعی: ما همچون چمنی سرشار از جنون هستیم و دشت و کوه به ما تعلق دارند. رابطه‌ ما با طبیعت به خاطر عشق و احساساتی عمیق است که در ما وجود دارد.

هوش مصنوعی: با وجود سختی‌ها و مشکلاتی که از جانب تو به ما رسیده، ما هنوز روحیه‌امان را حفظ کرده‌ایم و خوشحالیم که ناملایمات نتوانسته بر ما تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: تو آدمی باهوش و زیرکی و ما هم رازهای تو را نگه می‌داریم. برای ما شراب را آماده کن و به ما بده تا بنوشیم.

هوش مصنوعی: شب‌های طولانی فراق ما را خسته و ناامید کرده است، پس بیایید که برای چهره زیبایتان حتی عمر طولانی‌مان را فدای شما کنیم.

هوش مصنوعی: در دل بیابان، عشق و زیبایی به طبیعت سواری می‌دهد، به طوری که افزون بر دیده‌های آهو، درد و رنجی مانند زخم لاله را تجربه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: از تلاش بی‌فایده به نتیجه‌ای نرسیدیم، مانند بید که با وزش باد نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: آبروی ما با این ذوب شدن به خطر افتاده است. هر مرواریدی چه ظرافتی که در برابر اشک‌های ما خود را به رخ نمی‌کشد.