هوش مصنوعی: ما نوشیدنی خوشبوی خود را داریم و در کنار کشت‌زار ما، آب‌های زلال و بهشتی مانند کوثر و سلسبیل جاری است. درخت طوبی ما نشانه بهشت و نعمت‌های الهی ماست.

هوش مصنوعی: غم تو به حدی در سرشت و وجود ما ریشه دوانده که دیگر حتی چرخ روزگار هم در حال ایجاد آشفتگی در سرنوشت ماست.

هوش مصنوعی: حسرت وصل به چه دلیل وقتی که ما در خیال خوش هستیم؟ اگر بارانی بر لب جوی بایستد، زمین کشت ما می‌تواند سرسبز شود.

هوش مصنوعی: نور عقل از آگاهی و خواسته‌های جسمی شکل گرفته است، در حالی که افراد محکوم به دوزخ به دنبال لذت‌های زودگذر هستند و ما در حال رسیدن به بهشت هستیم.

هوش مصنوعی: چرا دشمنان از خشم تو در امان هستند؟ تو که خودی و سرنوشت ما را بر اساس بدی و ناخرسندی‌ات رقم زدی.

هوش مصنوعی: اگر صد بار به گرد من بپیچی و دور بشی، باز هم اگر در آفتاب بایستی، از دل خشت (زمینی) ما، شراب خواهد چکید.

هوش مصنوعی: از خودت برآ و بی‌خطر باش، زبان به "من بت هستم" بگشای. اینجا دیگر جایی برای عمل و رفتار در کار نیست.

هوش مصنوعی: اگر شراب حرام است، شوخی کردن با آن خلاف دین نیست. دل خودت را به زیبایی ما نچسبان و به زشتی ما خرده نگیر.

هوش مصنوعی: با حسرتی که بر دل حاکم شده و خسته کننده است، این غزل شاد به هیچ وجه نمی‌تواند جوانی و وفاداری ما را به نمایش بگذارد.