هوش مصنوعی: تا زمانی که درمانگر زخم‌ها را با دقت و مهارت بخیه می‌زند، خنده از تیغ تیز او می‌چکد و درمان کردن مشکلات همچنان ادامه دارد.

هوش مصنوعی: نگران نباش، زیرا هر فکر و اندیشه‌ای که ذهنم را مشغول کرده است، من را راحت نمی‌کند. همین تکانی که این گهواره می‌خورد، آرامش من را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: چون شعله از چهره‌ات نمایان است، تا کی می‌خواهی با نوشیدن شراب، دیگران را به تماشا بکشی؟

هوش مصنوعی: دل، تحت تاثیر محبت قرار گرفته و به قدری درگیر شده که حتی ستاره‌ها نیز بر اثر این عشق داغ و تحت فشار قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: می‌دانی چرا غم به مانند دانه‌های شن در جریان است؟ اینجا، زندگی و زمان به گونه‌ای ناپایدار و بی‌ثبات شده که کنترل از دست رفته است.

هوش مصنوعی: دنیای من از گریه‌ام پر شده و بعد از این، در میان دریا، باید به دنبال ساحل بگردند.

هوش مصنوعی: لذت رنجی که از بی‌محبتی تو می‌برم، در خاک بعد از مرگ با جانم گره خورده است و حسرت این را دارم که ای کاش دوباره عمرم را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: روح و احساس به تصویر دلbroken می‌پیوندد؛ اما تا کجا می‌تواند خود را از نگرانی چشمان تو پنهان کند و اشاره‌ای را که به او می‌شود، برباید؟

هوش مصنوعی: دل من به خاطر دردهایی که کشیده بود به جوش و خروش آمده بود و حالا پایدار و استوار ایستاده‌ام تا تیغ تند تو را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: شمع روشنایی و نور خود را از چهره‌ی زیبا و دلربای ساقی در مجلس گرفته است، مانند گلی که در خلسه‌ای از خوشحالی و مستی به جلوه‌گری پرداخته است.

هوش مصنوعی: ابتدا باید توجه کنی که ستم از طرف چه کسی است، زیرا حقیقت را با دقت بررسی کن تا بتوانی قضاوت درستی داشته باشی.

هوش مصنوعی: من از بخت بد دلتنگ و ناراحتم، حتی اگر همه چیز به اوج برسد؛ ناله‌ام به آسمان بلند می‌شود و نشان از حال خراب من دارد.

هوش مصنوعی: خواب و شادی برای من به خاطر پیامد گریه‌هایی است که تجربه کرده‌ام، چنان‌که رنگ این تسبیح به خون آغشته شده و نشانه‌ای از سرنوشت و تقدیر من است.