هوش مصنوعی: برای یادآوری مرگ من، وقتی من از دنیا رفتم، به یاد داشته باش که در محله خودت آن جسد بدون کفن را به خاطر بسپاری.

هوش مصنوعی: من آن کسی هستم که با مرگم دنیا را به هم نمی‌زنم. ای زاهد، فریاد و ناله‌ات بی‌فایده است. به یاد آور!

هوش مصنوعی: به بالای خانه و در خانه بگو که از حمله‌ها و مشکلات، چه برای جوانان و چه برای پیران، یاد بگیرند و در کوچه‌ها و خیابان‌ها از غم مردان و زنان صحبت کنند.

هوش مصنوعی: به آهنگ و ناله گروهی از انسان‌های با احساس توجه کن و به یاد افرادی که در هنر و فنون تخصص دارند، عزاداری و مرثیه‌خوانی آن‌ها را فراموش نکن.

هوش مصنوعی: در هر حال، افسردگی و ناراحتی مردم و شوق و سرزندگی رقیب، به وضوح نشان می‌دهد که همیشه باید به یاد داشته باشی که تیغ زن چه تحسینی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: به خودت فکر کن و به خوبی‌ها و وفاداری‌هایی که به تو داشتم، توجه کن. به جای پرسیدن از دیگران، به یاد بیاور که خودت در حق من چه بدی‌هایی کرده‌ای.

هوش مصنوعی: جان من چه حالتی از چشم مست تو دیده است، بگو چه اتفاقی برای من افتاده از زلفی که پر از پیچ و تاب است، به یاد بیاور.

هوش مصنوعی: در دل شب با صدای بلند و ناله‌ای اندوهگین، یاد کن از لحظه‌ای که عشق و نگاه تو به من افتاد و دلم را تسخیر کرد.

هوش مصنوعی: به دقت فکر کن و ببین چه اتفاقی برای من در آنجا افتاده است. به یاد داشته باش، که من بدون دعوت و از پیش نخوانده وارد این جمع شدم.

هوش مصنوعی: پس از اینکه من چند بار تسلیم شدم و نگاهی به تو انداختم، تو نیز بعد از اینکه چند بار به من دشنام دادی، یک جمله خوب از من را به یاد آور.

هوش مصنوعی: در این دنیا هزاران آدم خسته و رنجور وجود دارند، اما به یاد داشته باش که یکی از آن‌ها غالباً از بین بقیه خسته‌تر و رنجورتر است.