هوش مصنوعی: نمی‌گویم که تازه یاد گرفتم چطور به مانند جادوگران صحبت کنم، اما در وجود خودم اثر جادوگری آن‌ها را می‌بینم.

هوش مصنوعی: من به خوبی حس می‌کنم که در برابر اوضاع ناگوار زندگی‌ام به شدت خسته و ناامید شده‌ام، حتی تلاش‌ها و کمک‌های دیگران نیز نتوانسته‌اند به من تسلی بدهند.

هوش مصنوعی: خداوند به تو زیبایی‌هایی بخشیده که نیازی به جواهرات و لعل‌های دیگر نداری؛ تو خود با ارزشی و بی‌دلیل در تلاش برای جذب توجه دیگران هستی.

هوش مصنوعی: جان دادن به خاطر زخم خنجر، چه بی‌معنی و بی‌فایده است! در حالی که می‌توانستیم از لذت‌های زندگی و خوشی‌های دنیایی بهره‌مند شویم، به چنین سرنوشتی دچار شده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر دل من آزار ببیند، به جای آن از عاشقانی می‌خواهم که با دستان لطیف خود به جانم آسیب بزنند.

هوش مصنوعی: به جای اینکه به دنبال مشکلات و مسائل دردناک باشم، بهتر است به درون خودم برگردم و بر افکار و احساسات خودم تمرکز کنم تا بتوانم در زمینه‌هایی که نیاز به مهارت دارند، بهتر عمل کنم.

هوش مصنوعی: در عشق، چنان قدرتی وجود دارد که می‌توان با آن بر موانع بزرگ مانند کوه و دریا غلبه کرد. پس باید در گفتار خود از چنین احساسی بهره ببرید تا بتوانید داستان‌سرایان و سخنرانان را تحت تأثیر قرار دهید.

هوش مصنوعی: در این متن اشاره شده که چگونه در فصل پاییز، برگ‌های گل سرخ به رنگ طلایی تبدیل می‌شوند و گل‌های قرمز نیز دچار تغییراتی می‌شوند. این تغییرات گویی معجزه‌ای از باغبانان را نشان می‌دهد که به نوعی مانند کیمیاگران عمل می‌کنند و زیبایی‌های طبیعی را خلق می‌کنند.

هوش مصنوعی: از ناپسندی و ظلمی که به تو می‌شود ناراحت نشو، زیرا کسی که از همه چیز بی‌نیاز است، داستان‌های زیادی دارد. او با خود، چه بسا به بی‌زبانان هم می‌گوید.

هوش مصنوعی: دیگران را در روز قیامت به خاطر جرمی که انجام داده‌اند، مجازات نمی‌کنند، چون من می‌خواهم شفاعت کنم و دل را به دست آورم.

هوش مصنوعی: غم را هیچ‌کس نمی‌شناسد تا زمانی که در آن غم نمانده باشد، زیرا خوشحالی از تقلید و پیروی از پیشینیان به وجود می‌آید.