هوش مصنوعی: در اثر ترس از نبود تو، نفس حالت پیچیده‌ای پیدا کرده است، مانند اینکه نگاهی که به زیبایی تو دوخته شده، به مشابه موهایی از آتش، داغ و سوزان است.

هوش مصنوعی: دل هنوز در اوج هیجان و احساس، به ریشه‌ای عمیق متصل است. گویی به چشم‌هایش نگاهی می‌اندازد که شبیه قطره‌ی خونی است که از غنچه‌ای که هنوز چیده نشده، باقی مانده باشد.

هوش مصنوعی: خیلی از لاله و گل به خاطر زیبایی و ناز تو حسرت می‌خورند، مانند خیابانی که در روز محشر دل‌هایی که خونین شده‌اند را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن کسی که در آیینه به چشمان خودش نگاه می‌کند و از تماشای آن لذت می‌برد، مانند آهو که درگیر نگاه صیاد شده است و به دام می‌افتد.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن حالتی از تنهایی و غم پرداخته است. اشاره به جاده‌ای دارد که در آن غبار نشسته و در آسمان به‌سوی اوج می‌رود. این غبار نماد مشکلات و رنج‌هاست که از دل پرآشوب کسی ناشی می‌شود. احساس وحشت و تنهایی در دل رانده، به تصویر کشیده شده است که همچون صحرا بی‌نهایت و خالی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر جا که بروی، زیبایی‌ات در دل ما نمایان است. گویی که دل، مانند آیینه‌ای است که حس شوق و عشق را در خود منعکس کرده است.

هوش مصنوعی: چرا نگران افتادن‌ها باشی وقتی روح تو پاک و خالص است؟ غم و اندوهت بر اثر مستی و شادی از بین رفته و امید تو به آرامشی در کوی معشوق رسیده است.

هوش مصنوعی: بهار با زیبایی و عطرش در برابر زیبایی و نازش، مانند گدایی است که از راه رسیده و همه چیز را تقدیم می‌کند.

هوش مصنوعی: رقیبش به سفر رفته و وفای او را در خاطر بینداز. در چشمانم نشانی از راهی که آمده است دیده می‌شود، مانند مژگانش که به دور برگشته‌اند.

هوش مصنوعی: این جهان به گونه‌ای شبیه به دودی است که از شوق و آرزوها به وجود آمده و مانند این است که گنبد آسمان در حال چرخش و احساس بی‌قراری قرار دارد.