هوش مصنوعی: در مسیر عشق، اثر قدم‌هایم نشان از علاقه‌ام دارد و از این بابت نگرانم که مبادا کسانی که به دنبال دوست هستند، به خاطر این نشانه‌ها، به سویی راهنمایی شوند که من در آنجا هستم.

هوش مصنوعی: آیا می‌تواند این طور باشد که بعد از قیامت، مجلسی برای محاسبه و حسابرسی باشد که در آن نمی‌توانی به خون خلق اعتنا کنی و به راحتی به سرنوشت بی‌توجه باشی؟

هوش مصنوعی: چه بگویم از درد دل زمانی که تو با غم‌های نادیده و بی‌خیالی‌ات هستی؟ اگر بخواهم مثالی بزنم، باید بگویم مانند کبابی است که روی آتش می‌سوزد.

هوش مصنوعی: هر روز برایم از جایگاه بهشتیان مهمانی ناخوانده می‌آید، اگرچه این مهمان از آتش جهنم است و من تنها در قالب داغی بهشتی به او می‌نگرم.

هوش مصنوعی: در آنجا رسم بر این نیست که اختلافات و دعاوی را به دادگاه ببرند. من با صمیمیت و محبت به سرزمین وفا و دوست داشتن می‌آیم.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانی قیمت بالای یک شمشیر تیز و کشنده را بپردازی، باید بتوانی چیزهایی را که در زندگی ارزش دارند، به دست بیاوری.

هوش مصنوعی: به قدری از لب یار بوسه و دشنام گرفتیم که دیگر لب او خالی شده و حالا چند کلمه با کسی دیگر صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: از شوق و لذتی که از خار و خاری می‌رسد، در دلم می‌لرزد و اگر هم بر روی نسرین‌ها دراز کشیده باشم، همین احساس را دارم.

هوش مصنوعی: اگر جان انسانی از کوه بترسد، لرزش خواهد داشت و اگر خود را از سرما به سامی تشبیه کند، نیرویی مانند لشکری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: من به خاطر سپاسگزاری‌هایی که محبوبم انجام می‌دهد، تحسین می‌کنم. او در محفل دلش با چشمانی پر از اشک و لبانی که به ساغر آغشته است، به زندگی ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر ابزار لازم را داشتم، به شکلی موثر با مشکلاتم مقابله می‌کردم، اما چه بی‌فایده است که در این مسیر بی‌هدف، در کنار کسی باشم که ارزش نداشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر او هم به من آن چیزی را که من از ظهور یافته‌ام، بدست آورد، حتی اگر دلایل و نشانه‌ها از من دور شده باشد.