هوش مصنوعی: صبح زیبا و دل‌انگیز است، وقتی که جامی پر از شراب به رنگ یاقوتی بر نور آفتاب تابیده می‌شود.

هوش مصنوعی: چاقو به مغز پنبه‌ای جان مینا نفوذ کرد تا از فشار حمله ابرها راحت شود.

هوش مصنوعی: شادی و شوقی که در زندگی مغان می‌دیدم، مرا از عمل کردن بازداشت. آه، از سحر و جادوی دیو که باعث شد من در مسیر خود به سمت آبی بیفتم.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به فریب و نیرنگ اشاره دارد. بیان می‌کند که وفای کسانی که در دنیای فریب قرار دارند، چه اندازه ارزشمند است. همچنین اشاره به مرگ و از دست رفتن انسان‌ها دارد و این که در زندگی، به رغم زحماتی که می‌کشیم، ممکن است به چیزهای بی‌اساس و فریبنده برخورد کنیم که فقط در سطح ظاهر وجود دارند. در واقع، شاعر درباره حقیقت و واقعیت‌های نهفته در زندگی تأمل می‌کند و به دشواری‌های شناخت آن‌ها اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: رنگی که در ذهنم از دوست به تصویر کشیدم، زمانی که جلوه‌اش نمایان شد، مانند درخششی ناگهانی بود که به خاطر رفتارش دلخورم کرد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که مشکلات و گرفتاری‌های دل و چشمانت را حل کن و از رازهایی که هنوز فاش نشده‌اند، پرده‌برداری کن.

هوش مصنوعی: اگر ذهن ما به زیبایی و هنر نرساند، نمی‌توانیم تصویری بر روی بوم خواب و خیال بزنیم.

هوش مصنوعی: وقتی در اثر ناله‌های نفس کرونا و غم و اندوه شکست خوردم، احساس کردم که از درونم مانند گلابی لطیف، شادی و زیبایی به روی من پاشیده شده است.

هوش مصنوعی: ای گل لاله، بر دلی که به خاطر تو غمگین و سیاه شده است خرده نگیرید. چرا که زخم تو بر پیشانی او، همچون عطر کبابی است که به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: غم به مشروب‌فروشان اجازه نمی‌دهد که پای چشمه حیوان زنده‌ای بیفتد؛ مانند موجی که با غم خود، دشنه‌ای در دلش فرو می‌کند و باعث پیچ و تاب‌اش می‌شود.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد به دلیل نادانی خود به کسی که ادعای حکمت دارد، حمله می‌کنند، غافل از اینکه خودشان در جهل به سر می‌برند و به اهل کتاب طعنه می‌زنند.