قائم مقام فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای خان عظیم شان مرا خوار مبین</p></div>
<div class="m2"><p>خود را گل نو رسته ، به گل زار مبین</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو نصف گلی، نه گل چو چشم احول</p></div>
<div class="m2"><p>یک را دو، به دیدار ، پدیدار مبین</p></div></div>

شمارهٔ ۲۲

ای خان عظیم شان مرا خوار مبین
خود را گل نو رسته  به گل زار مبین
تو نصف گلی نه گل چو چشم احول
یک را دو به دیدار  پدیدار مبین

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خان عظیم شان می‌خواهد که او را خوار و بی‌ارزش نبیند و خود را مانند گل نوخاسته در دشت گل‌ها معرفی می‌کند. او همچنین اشاره می‌کند که تو فقط نیمه‌ای از زیبایی هستی، نه تمام گل، و نمی‌خواهد به دو وجه یا ظاهر مختلف دیده شود. به طور کلی، شاعر از احساسات پایین خود و زیبایی واقعی صحبت می‌کند.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: ای بزرگ و با مقام، من را کوچک و ناچیز نشمار. خود را مانند گلی تازه و زیبا نپندار، تو هم در باغ زندگی بیشتر از این چیزی نیستی.

ای خان عظیم شان مرا خوار مبین

خود را گل نو رسته ، به گل زار مبین

هوش مصنوعی: تو نیمی از زیبایی هستی، نه به مانند گلی که فقط با یک نگاه دیده شود. در دیدار، نباید فقط به ظواهر توجه کنی و باید عمیق‌تر ببینی.

تو نصف گلی، نه گل چو چشم احول

یک را دو، به دیدار ، پدیدار مبین

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده