قائم مقام فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شیطان که همی گوید: افسون کردم</p></div>
<div class="m2"><p>آدم ز جنان و خلد بیرون کردم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بالله که اگر نبود گم ره می گفت:</p></div>
<div class="m2"><p>از پایه او نه کم، نه افزون کردم</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹

شیطان که همی گوید افسون کردم
آدم ز جنان و خلد بیرون کردم
بالله که اگر نبود گم ره می گفت
از پایه او نه کم نه افزون کردم

هوش مصنوعی: شیطان در این ابیات می‌گوید که من آدم را از بهشت بیرون کردم و با افسون خود او را فریب دادم. اگر خداوند به او راه را نشان می‌داد، شاید این اتفاق نمی‌افتاد، و من هیچ چیز به او نیافزودم یا از او کم نکردم.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: شیطان می‌گوید: من آدم را فریب دادم و او را از بهشت و باغ سبز بیرون کردم.

شیطان که همی گوید: افسون کردم

آدم ز جنان و خلد بیرون کردم

هوش مصنوعی: به خدا سوگند، اگر راه را گم نمی‌کردم، از اصل وجود او نه چیزی کم کردم و نه به آن اضافه کردم.

بالله که اگر نبود گم ره می گفت:

از پایه او نه کم، نه افزون کردم

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده