گنجور

شمارهٔ ۳۹ - قطعه

هر کس که ز روز بد بترسد
باید نخورد غذای نفاخ
زیرا که چو نفخ از آن غذا خاست
ناچار برون جهد ز سوراخ
وان گاه به خیرگی نشیند
خود بر سر جای خواجه گستاخ
وان گند کند که بنده بالفعل
در زحمت آنم آخ و صد آخ

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

هر کس که ز روز بد بترسد
باید نخورد غذای نفاخ
هوش مصنوعی: هر کسی که از روزهای ناگوار و سخت بترسد، باید از خوردن غذاهای مضر و آسیب‌زننده پرهیز کند.
زیرا که چو نفخ از آن غذا خاست
ناچار برون جهد ز سوراخ
هوش مصنوعی: زیرا که وقتی نفخی از آن غذا بلند می‌شود، ناچار باید از سوراخ بیرون بیاید.
وان گاه به خیرگی نشیند
خود بر سر جای خواجه گستاخ
هوش مصنوعی: و زمانی که او با وقار و آرامش بر سر جای خود می‌نشیند، در واقع به نوعی خود را برتر و سرآمد می‌بیند.
وان گند کند که بنده بالفعل
در زحمت آنم آخ و صد آخ
هوش مصنوعی: او به خود سختی می‌دهد و در عذابی است که بر اثر آن گند می‌زند و همواره ناله می‌کند از این درد و رنج.