هوش مصنوعی: ای زیبا، با لحن آرام‌تری پیش برو، زیرا این کار تو که شاعری چون من را به عنوان شاهد خود انتخاب می‌کنی، خود بسیار شگفت‌انگیز و زیباست.

هوش مصنوعی: من به گونه‌ای سخن می‌گویم که کلمات زشت را زیبا جلوه دهم، در حالی که تو به گونه‌ای صحبت می‌کنی که حتی کلمات خوب را هم به نحوی بد نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: اگر من در میان صد کلمه‌ام یک حرف نادرست بگویم، تو با یک کلمه‌ات اشتباه بزرگی مرتکب می‌شوی.

هوش مصنوعی: اگرچه در شمارش خطاها و اشتباهات تو چیزی دیده نمی‌شود، اما اگر می‌خواهی حساب کنی، دستت را به طرف تسبیح صد دانه ببر و آن را بردار.

هوش مصنوعی: باران چه گناهی دارد؟ هر جا که تو از روی نادانی، زشتی‌ها را جمع می‌کنی و چیزهای زیبا و خوب را نادیده می‌گیری.

هوش مصنوعی: تو همچنان که از هر آنچه استاد طوس در شهنامه گفته، تنها به واژه جمشید اکتفا می‌کنی.

هوش مصنوعی: توبه کن و از خداوند آمرزش بخواه! واقعاً نادانی است که به مقایسه‌ی سخن بی‌معنی خود با اسرار پیامبر، احمد بپردازی.

هوش مصنوعی: به خودت توجه کن و به مسیر و سرنوشت دیگران اهمیت نده. اگر می‌خواهی مانع کسی شوی، اول راه خودت را مشخص کن.

هوش مصنوعی: هر اشتباهی را باید به وضوح بیان کرد تا اصل راستگویی حفظ شود، اما این کار ممکن است مشکل‌ساز شود و در واقع باعث ایجاد مشکل بزرگ‌تری بشود.

هوش مصنوعی: چرا باید خود را به نظم و قید و محدودیت‌ها درآوری؟ سخن از ظلم آشکار است وقتی که بخواهی مفهوم بی‌نهایت و مطلق را به محدودیت‌ها مقید کنی.

هوش مصنوعی: اگر گناهی وجود دارد، آن را ثابت کن؛ و اگر در دسترس هیچ دلیلی نیست، پس چرا بی‌آنکه مدرکی داشته باشی، افراد بی‌گناه را که در حبس موبد هستند، محبوس می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر از من بپرسی، این اسیران را از بند رها کن، ولی اگر نمی‌پرسی و دوباره اصرار می‌کنی،

هوش مصنوعی: وقتی دیگر حیوانات بارکش از زین و افسار صحبت می‌کنند، تو چه اندازه می‌توانی از تاج و جایگاه سلطنتی خود بگویی؟

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید به نادانی ادامه بدهی؟ ای خلاق، چرا در مورد ذات واحد این‌قدر بحث می‌کنی و جنجال به پا می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در حالتی که احساس و فکر در هم آمیخته‌اند، مانند روحی که از اندیشه خرد شده، در مباحث مربوط به عقل انتزاعی به بحث و جدل می‌پردازی.

هوش مصنوعی: مرد باهوش از این حرف‌ها خوشش نمی‌آید، پس مراقب باش و زبانت را در دهانت نگه‌دار؛ اگر می‌خواهی خوشایند باشد، باید سخن عاقلانه بگویی.

هوش مصنوعی: به سخنان من گوش کن و از توصیف افراد بزرگ چشم‌پوشی کن؛ اگر به آن توجه نکنی و همچنان بر موضع خود پافشاری کنی، به نتیجه نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: اگر تو مانند صبای خوشبو با لطافت سخن نگویی و از آن سو چنان بی‌پروا به وصف و ستایش شاهنشاه منصور بپردازی، کم از مردم عادی نخواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر خود را در جمع بی‌ارزشان و افراد بی‌نوا نشان دهی، در نهایت همچون کسی که با دست خود به ذلت می‌افتد، به بی‌معنایی دچار خواهی شد.