هوش مصنوعی: ای زاهد، به مدت کوتاهی با ما در خلوت یار بنشین و با آزادگان صحبت کن، تا به رازهای نهان آشنا شوی.

هوش مصنوعی: دیگر چه زمانی می‌خواهی ناله و زاری کنی و خودت را به نمایش بگذاری؟ زاری را کنار بگذار و از آدم‌های بازار مایوس باش.

هوش مصنوعی: به سخنان خردمندان گوش نده و نصیحت احمق‌ها را نیز نپذیرا؛ چرا که این گفتگوها سودی ندارد. باید در پی دیدار و شناخت حقیقت باشی.

هوش مصنوعی: انکار کفر و عدم باور یک شخص عارف را به چالش می‌کشد، بنابراین باید از زهد و ظاهرگرایی پرهیز کرد. کسی که آگاه است، نباید به این تفکرات ظاهری دچار شود.

هوش مصنوعی: بی‌توجه به جستجوها و بدون کلام، به دنبال گنج برو و مانند دیگر جستجوگران، تو هم هنرمند باش.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا باعث می‌شوند که انسان از خواب غفلت بیدار شود. باید هشیار باشی و از خودپسندی دوری کنی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی با زیبایی و دلربایی محبوبت هم‌سفره شوی، باید خودت هم به اندازه او در آشفتگی و درد عاشقانه غرق شوی.

هوش مصنوعی: هر کسی که در جستجوی حقیقت و محبت پیامبر اسلام است، شب‌ها خواب او را می‌بیند و باید با تمام وجود از این خواب بیدار شده و از آموزه‌های او بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: مدام به این و آن فکر می‌کنی که فلانی کافر است و بهمانی فاسق. اما خودت را به این صفات مشغول نکن، بهتر است که خداوند را به عظمت و بخشندگی‌اش بشناسی و بر ضعف‌ها و کوتاهی‌های دیگران عفو کنی.

هوش مصنوعی: وقتی تو را ببینند، مردم فکر می‌کنند که تو مانند یک دکان‌داری هستی که در کار خود به فکر منفعت شخصی‌اش است و برای به دست آوردن آن، به تهمت و دروغ متوسل می‌شود. پس بهتر است که به همان نقش دکان‌دار ادامه دهی.

هوش مصنوعی: از سگ چوپان یاد بگیر که چگونه باید نسبت به امانت‌ها وفادار بود. حتی اگر در میان آدم‌های بد و نادرست قرار بگیری، باید مانند پیروان نیکوکار عمل کنی.

هوش مصنوعی: هرچه در زندگی بر تو می‌گذرد، با رضایت بپذیر و از غم و شادی نترس. بر غم و شادی خود خط بطلان بکش و مانند یک آدم آزاد و رها زندگی کن.

هوش مصنوعی: نفس تو مانند عنتر است که از حمله‌اش فرار کن و در عشق، همچون ذوالفقار حیدر کرار (علی) با قاطعیت و قدرت وارد عمل شو.

هوش مصنوعی: به خلوص و وفاداری به مرتضی (امام علی) بپرداز، چرا که او همچون پادشاهی بزرگ در جهان است. اگر او تو را در خدمت خود پذیرد، در خدمتگزاری به او بهترین و برجسته‌ترین باش.

هوش مصنوعی: خسرو غازی محمّد، پادشاهی بزرگ و حاکم بر مردم است که دارای چهره‌ای نورانی و با مقام و فضیلت است. او به دین و ارزش‌های مذهبی اهمیت می‌دهد و همواره با نگاهی اندیشمندانه به مسائل می‌نگرد. صفات نیکوی او شامل نیکوکاری و بخشندگی است که در رفتارهایش نمایان است.

هوش مصنوعی: آن که بخیل است، به جای محبت به دیگران، به دنیای مادی و دارایی‌هایش بیشتر اهمیت می‌دهد. من اما، زیبایی و عشق را مهم‌تر از مال و ثروت می‌دانم و به آن عشق می‌ورزم.

هوش مصنوعی: اگر در مجلسی زیبایی و طلا را حضور دهند، من چیزی نمی‌خواهم و آن‌ها را نمی‌طلبم؛ من فقط به دنبال چیزی هستم که از یک انسان پست و حقیر نتوانم بپذیرم.

هوش مصنوعی: مال و ثروت و مقام و دارایی برای من مهم نیستند، بلکه آنچه اهمیت دارد، تلاش و سخت‌کوشی است. ثروت می‌تواند مانند ماری خطرناک باشد و مقام و جایگاه نیز می‌تواند انسان را به چاه نابودی بیاندازد.

هوش مصنوعی: من طفلی را در آغوش گرفته‌ام که اگر بخواهی، می‌تواند صدها بوسه از او بگیری، بدون هیچ ترس و نگرانی.

هوش مصنوعی: نفس او را در نوشیدن شراب می‌بینی که چقدر عجول است و طبع او را وقتی که می‌خواهد بوسه‌ای بزند، می‌خواهی که صبورتر باشد.

هوش مصنوعی: او به خاطر هماهنگی ظاهری‌اش، قامت بلندی دارد و من به خاطر رنج و درد‌هایی که کشیده‌ام، دلی شکسته و دو نیم دارم.

هوش مصنوعی: دل من به‌طرز عجیبی مانند حلقه‌های موی او در حال نازک شدن و تردید است، به‌خصوص زمانی که نسیم به آرامی وزیده و موهایش را به حرکت در می‌آورد.

هوش مصنوعی: من زمانی که آن گیسوی زیبا و مچاله را دیدم، راستگویی را انکار کردم و وقتی آن چشم بیمار را مشاهده کردم، به دشمنی درآمدم.

هوش مصنوعی: ماه من که در زیر پای باد گنج‌هایی را به همراه دارد، بنابراین اگر عیبی هم دارد، نباید به آن ایراد گرفت، چون او با بخشندگی‌اش ارزشمند است.

هوش مصنوعی: دی به شوخی به قاآنی گفت که کمتر مرا ببوس. رحم کن، زیرا عاشق به دل رحم نیاز دارد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که بر نفس سرکش خود کنترل داشته باشد، هرچند به او اعتماد ندارم، ولی از داشتن بدگمانی در مورد دوست قدیم خود پرهیز کند.

هوش مصنوعی: بوسیدن صورت کودک یتیم از کارهای پسندیده در دین است.

هوش مصنوعی: این گفتار ناشی از سادگی و بی‌خبری او بود. او اعتقاد داشت که بی‌دلیل نیست که شاهنشاه، او را حکیم خطاب کرده است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که از خشم او فقط آتش دوزخ بیشتر نیست، نه آسمان‌ها بر دامن او جز گرد و غباری دیگر نیست.

هوش مصنوعی: در نهایت، نام ترکی من به محمود معروف شد و این نشان می‌دهد که هر کسی که عاشق باشد، در نهایت به محمود تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: مناسب است که دستانم را به نشانه‌ی خشم بر دنیا بزنم، زیرا در این دنیا چنین نعمتی به ندرت به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: به زیبایی او خیره می‌شوم، همانطور که آدمی بی‌پول به نقره نگاه می‌کند. وقتی در حنین موهایش گیر می‌کنم، مانند ماهی که به انگشتش برخورد کند.

هوش مصنوعی: گاهی با گوش‌هایش بوسه می‌زنم، وقتی او از بوسیدن جلوگیری می‌کند. گاهی او را در آغوش می‌گیرم، وقتی او از شراب مست شده است.

هوش مصنوعی: در بازی عشق، هر کسی که دل و روحت را فدای او کردی، در دام زیبایی‌های او گرفتار شد. اما هر کسی که به چنگ او افتاد، نجات یافت و آزاد شد.

هوش مصنوعی: زیبایی پرتوهای چهره‌اش مانند خورشید می‌درخشد و با هیکل خوش‌فرم او، کوه البرز در برابرش کوچک به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: چشم من با نگاهی شیطنت‌آمیز به خودم خیره شده و پاهای من با گیسوانم به خیابان خودم بسته شده‌اند.

هوش مصنوعی: به آرامی بوسه‌ای به من داد و کم‌کم قلبم را تسخیر کرد. به نرمی و با زبردستی، حرکاتش بر تنم اثر گذاشت و خستگی را از من دور کرد.

هوش مصنوعی: غیر از من هرکسی با دیگران دوست است، به همین خاطر من او را مانند آفتاب می‌دانم که جویای دلبرانی است که عاشق پرستش هستند.

هوش مصنوعی: گنجی که در وصال محبوب خود دارم، را هرگز از کسی پنهان نمی‌کنم. با صراحت می‌گویم که دل مردم را نمی‌توان شکست.

هوش مصنوعی: هر چه از او بخواهی، او با کمال میل و صداقت پاسخ می‌دهد. من به او می‌بالم که به‌خوبی این اصل را حفظ کرده است، زیرا گفتن بله برای او یادآوری شده و فراموش نکرده است.

هوش مصنوعی: انگار که گوی زنده‌ای است که نمی‌تواند از شادی یک لحظه، به آرامش در یک مکان بپردازد.

هوش مصنوعی: مدتی منتظر ماندم تا محبوبم را به دست آورم، اما او همچون ماهی است که وقتی به چنگ می‌آید، خیلی سریع فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: دیشب به تو گفتم که یک بوسه به من بده تا به شیرینی آن مزه، از شما درخواست کنم. چون به خاطر یک بوسه، دیگر نمی‌توانم لبم را از ستایش شاه باز نگه‌دارم.

هوش مصنوعی: داور عالم که خالق مهر و محبت است، قدرتش به اندازه‌ای است که می‌تواند هفت دریا را با پنج انگشتش کنترل کند.

هوش مصنوعی: من بارها به تو گفتم، ای محمود، چشمانت را ببند؛ ورنه از شیراز صدای بلندی از نارضایتی مردم بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: گوش نکردی به نصیحت‌ها و شهری را که آرام بود، مانند دیگی که از آتش خواسته‌های درونت به جوش آمده، به هم دچار کردی.

هوش مصنوعی: هرگاه حاکم شهر، ویرانی و نابسامانی را ببیند، باید در تلاش باشد تا با وفاداری و حسن نیت، به بهبود و آبادانی آن بپردازد.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که سلطانی از تو بگیرد و این همه هیاهو به خاطر تو باشد. یا از این دیار برو یا چشمانت را ببند.

هوش مصنوعی: دیشب زمانی که به یاد لب‌های تو، جامی پر از شراب می‌نوشیدم، صدایی از آسمان می‌آمد که می‌گفت نوش جان.

هوش مصنوعی: دیشب مستی و یاد لب甜ین آن بی‌نظیر در ذهنم بود، اما امروز حال و روزم چه بد است! ای کاش حال و هوای دیشب را دوباره احساس می‌کردم.

هوش مصنوعی: دلم همیشه از لب و چشمان تو در نگرانی و تردید است، زیرا یکی از نگاه تلخ تو آزار می‌دهد و دیگری از بوسه‌ات شیرینی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در روز و شب به خاطر شوق دیدار و صحبت‌های تو، چشمانم مانند زره‌ای در مشت و گوش‌هایم همچون سپری در برابر لختی و آرامش قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: زمانی که دو زلف از دست افتاده‌ات را دیدم، خوشحال شدم و از این افتادگی شادمان شدم. وقتی دو چشمانت را مست و سرمست دیدم، متوجه شدم که دشمنم نیز با همه عقل و فهمش تحت تأثیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: با لب‌های زیبا و دلربایت، دیگر نیازی به شراب برای مردم باقی نمی‌ماند. بلند شو و لب‌هایت را باز کن تا می‌فروش دکانش را ببندد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از حال خوشی بگویم که وقتی بر دوشم می‌گذارند، مانند سجاده‌ای است. در گذشته، به خاطر عهدی که با خود داشتم، دیگر نمی‌توانستم ریا و تظاهر را تحمل کنم و سجاده را از دوشم برمی‌داشتم.

هوش مصنوعی: به یاد دارم وقتی که از باغ به شبستان دی وارد شدم، صدایی از مرغ‌های باغ به گوشم رسید که از دل آسمان می‌آمد.

هوش مصنوعی: ای پرندگان باغ، به ویژه تو که مشتاق گل هستی و نامت بلبل است، از من نصیحتی را بشنوید.

هوش مصنوعی: اگر در ستایش شاه قاآنی سخن بگویی، بهتر است که سکوت کنی و به مصلحت رفتار کنی.

هوش مصنوعی: شاهی که به دین و آموزه‌های اسلامی اهمیت می‌دهد و راه و رسم او بر اساس روش پیامبر است، دارای اراده‌ای بلند و نیت والایی بوده و در نزد خداوند مقام والایی دارد.

هوش مصنوعی: با وجودی که بارها تلاش کردم از محبوب و می‌نوشی که دارم دل بکَنم، اما هیچ‌یک از این دو قطع نشد و موفق به ترک هیچ‌کدام نشدم.

هوش مصنوعی: ای معشوق با صدای شیرین، ای شاهد زیبا و نیکو، لب‌های تو از نظر رنگ و عطر به گل شبیه است و هم‌چنین رنگش به شراب می‌ماند.

هوش مصنوعی: من هرگز چشمم را از دیدن تو برنمی‌دارم، حتی اگر مرا به زندان بیندازند. همچنین هرگز پایم را از راه تو جدا نمی‌کنم، حتی اگر مرا از این مسیر دور کنند.

هوش مصنوعی: نیشکر به صورت من شکوه و زیبایی می‌بخشد و لب‌های تو با طعمی شگفت‌انگیز شبیه شکر همراه است. در عوض، رنگ چهره‌ام به مانند نی شده است.

هوش مصنوعی: تیره‌گی شام زلف تو چنان در چشمم اثر کرده که هیچ چیز جز darkness در آن نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: قدر و ارزش ابروی تو را به خاطر آن خال سیاه که روی آن است، شناختم. بله، درست است که مردم قبله را به واسطه نشانه‌هایش می‌شناسند.

هوش مصنوعی: چند بار باید بگویی وقتی که به آرزوی دل می‌رسم، دل من از حسرت پر شده است. آن آرزو کجاست و در چه زمانی به دست خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: هم‌اکنون دنیا شاداب و سرزنده است، اگر می‌خواهی بشتاب و از آن بهره‌برداری کن، چرا که الان زمان خلوت و سکوت است و اگر بتوانی بهره‌ایی از این لحظه داشته باشی، بهترین زمان برای لذت بردن است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که به جای اینکه در زمستان سرد و سخت بی‌حرکت بمانیم و دچار ناامیدی شویم، بهتر است به استقبال بهار برویم و لذت بردن از زندگی را فراموش نکنیم. در واقع، این پیغام دعوت به شاد بودن و استفاده از لحظات خوش در زمانی است که مشکلات و دشواری‌ها پیش روی ما قرار دارند.

هوش مصنوعی: ای محبوب، با من رضایت نده که برای دنبالت همچون غبار در حال افتادن و حرکت کردن خواهم بود تا به سرزمین ری برسم.

هوش مصنوعی: به یاد آن زمانی افتاده‌ام که دور از آسیب‌ها و خطرات دنیا، در کنار زنده‌رود جی با تو بودم.

هوش مصنوعی: تو بارها به شوخی درخواست کرده‌ای که جامی به من بدهی و من نیز به طعنه و دل‌تنگی از تو خواسته‌ام که بوسه‌ای به من عطا کنی.

هوش مصنوعی: یادآوری زمان‌های خوب گذشته چه فایده‌ای دارد، وقتی که اکنون به خاطر حسادت دیگران، لذتی از زندگی نمانده و خوشی‌ها تبدیل به غم و شیرینی‌ها به تلخی شده است.

هوش مصنوعی: در حقیقت، هیچ‌کس به ارزش و جایگاه قاآنی آگاه نیست، جز خداوند و پادشاه ایران که جانشین تخت کیان است.

هوش مصنوعی: حاکم و مدیریت جهان، که خالق آن نام دارد، و همه دوران‌های مختلف این جهان تنها لحظه‌ای از زمان اوست.

هوش مصنوعی: تاجی که بر سر دولت قرار دارد، پایه و اساس دین است. مانند باران بر زمین می‌بارد و در زمان شاهی که عادل و بخشنده است، به عنوان پادشاه جهانی شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: مرگ اکنون در دست این شمشیر است و این را می‌توان به وضوح مشاهده کرد؛ همان طور که نشان مار به انگشتش چسبیده، این نیز نشانه‌ای از قدرت و خطر آن نیز هست.

هوش مصنوعی: عصبانیت او می‌تواند سبب جدا شدن اجزای آسمان شود، و قدرت او باعث می‌شود که اجزای زمان به یکدیگر متصل شوند.

هوش مصنوعی: وقتی یاد تیغ او در ذهن می‌آید، خیال به آتش درمی‌آید و وقتی که توصیف قدرت او را می‌گویی، زبان به مانند آهن سخت و استوار می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر روشنی و جلوه خاصی که کلام او دارد، رازهای پنهان آشکار می‌شود و آرزوها از دل بیرون می‌آیند و مفهوم‌ها به وضوح بیان می‌شوند.

هوش مصنوعی: این زمین و دیاری که در آن زندگی می‌کنیم، به او تعلق دارد و نور خورشید در هر جایی که می‌تابد، نشان از سلطنت و حاکمیت اوست. همچنین این آسمان که در بالای سر ماست، به همین ترتیب تا همیشه به او مرتبط است.

هوش مصنوعی: ناخدا وقتی داستان تلاش و اراده او را شنید، گفت از این پس این لنگر برای من است و آن بادبان.

هوش مصنوعی: مردم به من لقب حقه‌باز و ساحر داده‌اند چون من هر روز با ستایش پادشاه، شگفتی‌هایی را به نمایش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: به یاد تیزی شمشیر او دوزخی به دل می‌آورم و از درونم خشم او را بیرون می‌کشم که آتش را از دهانم شعله‌ور کنم.

هوش مصنوعی: اگر بگویم صدای رعد ناشی از وجود اوست، این‌گونه است که کوه پر از رعد و برق می‌شود و اگر بگویم این نور، جمال اوست، آن‌چنان درخشان است مانند اسب تندرو.

هوش مصنوعی: نام آفریده‌های او از خاک تیره برخاست و در وصف بخشندگی او، جانم را به سنگ سخت هدیه می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم احساس این شعر را به زبان ساده بیان کنم، می‌توانم بگویم: وقتی نام انسان با احتیاط و دقت را بر زبان بیاورم، دنیا از یادآوری عزم و اراده‌اش در میانه زندگی‌ام متأثر می‌شود و زمین به حرکت درمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگر به داستان و حماسه‌های او بپردازم، جوانان از درد و غم پیر می‌شوند و اگر به جشن و شادی‌های او بپردازم، پیران نیز از خوشی جوان خواهند شد.

هوش مصنوعی: سنین عمر تو مانند حرکت ستاره‌های بی‌شمار است و آداب و رسوم عدالت تو همچون خلق و کار داور بیکران است.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه در زمان تو رسم صداقت و راستگویی رواج یافته، شاید اگر به مردانگی و صداقت به شدت توجه نشود، کارها سخت‌تر شود.

هوش مصنوعی: ای خدا، تو ملک و سرزمین خود را جاودانه و پایدار کرده‌ای و ذات خویش را از نور ابدی آفریده‌ای.

هوش مصنوعی: ای پادشاه عالم، تو تمام هستی را در اختیار داری و هر آنچه در دنیا وجود دارد تحت فرمان توست.

هوش مصنوعی: شرق تا غرب جهان در یک لحظه تحت تاثیر نور خورشید قرار می‌گیرد، به‌طوری که در این میان، قدرت و شکوه تو به عنوان نماینده‌ای از آن نور و روشنی، نمایان است.

هوش مصنوعی: هیچ سرنوشتی وجود ندارد که با اراده و برنامه‌ریزی تو مغایرت داشته باشد؛ حقیقت این است که حرکت سرنوشت بر اساس تدبیر و برنامه‌ریزی توست.

هوش مصنوعی: مردم تصویر تو را می‌بینند، اما در یک لحظه غافلند از دنیایی از معنا که در آن تصویر نهفته است.

هوش مصنوعی: خداوند پشتوانه‌ی عالم است و تو علت اولی تمامی موجودات هستی. طول و عرض آفرینش همه تحت تأثیر تقدیر تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: حقیقت را در نظر بگیر که هم خیر و شر ناشی از توست و این دنیا، با همه بلند و پست‌ بودنش، تحت تأثیر تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: بهتر است که حکیم زمان را به عنوان کسی که همیشه بوده و تغییر نکرده بشناسیم، زیرا نظم و ترتیب این دنیا به فرمان اوست و هیچ چیز در آن دگرگون نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در ایجاد و شکل‌گیری جهان، تو علت و هدف نهایی هستی و به همین خاطر، سرنوشت ذاتی تو باعث تأخیر در ظهور و وجود تو می‌شود.

هوش مصنوعی: از این به بعد ممکن است هر پیرمردی به خاطر شادی و شور جوان شود، زیرا این قسمت از سرنوشت تو به عقل و تجربهٔ او وابسته است.

هوش مصنوعی: هر کسی که بگوید مرگ مانند چنگال و ناخنی ندارد، باید بداند که او خود در حقیقت در چنگال مرگ است. بنابراین، این خطر و تهدید مرگ را نمی‌توان نادیده گرفت؛ چرا که مرگ می‌تواند به شکل‌های مختلف به سراغ ما بیاید.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی مانند یک زندانی هستند که تحت فرمان و کنترل قرار دارند و آسمان مانند زندان و ستاره‌ها نیز به نوعی زنجیر آنها تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: ای خسرو، تا کی باید از تحقیر روزگار رنج ببرم؟ این برنامه‌ریزی و جلوگیری از تحقیر جهانی که در آن زندگی می‌کنم، بر عهده‌ی توست.

هوش مصنوعی: من از پادشاه، لباس امسالم را می‌خواهم و از نعمت‌های باران. این دو رحمت، تنها بخشی از لطف و فضیلتی است که از سخن تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیاست، ای خدا، قسمت تو خوش یمن باشد و چهره‌ات به خوشبختی بگذرد، و بختت مثل نام من نیکو و ستوده باشد.