هوش مصنوعی: تو را می‌شناسم و می‌دانم که چرا همیشه ناآرامی. اما ناآرامی تو به خاطر این است که مانند موجودی در آتش معلقی.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه دچار نگرانی و وسوسه است، در حقیقت خودت هستی که این احساس را داری. از این رو دیگر نگران نباش.

هوش مصنوعی: افرادی که بدخلق و مغرور هستند، باید از جمع کنار گذاشته شوند. این به خاطر آن است که بدخلقی و سرکشی باعث آسیب به دیگران می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا به خاطر نوشیدن می‌گساری از جام زیبایی من، این‌گونه غافل و بی‌خبر شده‌ای؟

هوش مصنوعی: اگر از لب ما شرابی نمی‌نوشیده‌ای، پس چرا این‌قدر بی‌تاب و بی‌قرار و شاد و سرخوشی؟

هوش مصنوعی: چشم بیمار یار به تو علاقه‌ای ندارد، تو که همواره در حال نوشیدن و شادابی هستی. زیبای مست در این میان، احساس و حال تو را تغییر نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: هندی در سرزمین خود طعم شیرینی را می‌چشد، تو هم باید از لب‌های شیرین دیگری طعم شیرینی را بچشی.

هوش مصنوعی: از آن لعل شیرین، مگس خالی به پرواز درنیامد، با اینکه مانند یک بادبادک همیشه در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: ایمان و دین بر روح و عقل، صبر و انتخاب در یک آن، در برابر هر دشمنی به‌طور مؤثر عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: من دیوانه‌ام و دلیل آن این است که در طول روز و شب در کنار چهره زیبا و دلربایت هستم.

هوش مصنوعی: چهره یار به مانند سایه‌ایست که در تاریکی امتحان، خالصی و واقعی بودن آن را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: گاهی در دل شب که ستاره‌باران می‌بارد، چهره‌ی زیبا و دلربا همچون زنی است که دل‌انگیز می‌نماید و همچون تیر بلا، ناگهان دردها و سختی‌ها به سراغ آدمی می‌آید.

هوش مصنوعی: تو در آغوش ماه می‌خوابید و زیر سایه آفتاب آرامش داری. من بنده‌ای هستم از خسروا، سلسله‌ای که همچون خورشید درخشان و بالشی نرم برای تو فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: پادشاه جهان هلاکو، فرمانروای شرق و غرب، سلطانی بر زمین و دریا، و حاکم بر کل جهان.

هوش مصنوعی: ای لعل زیبا و دلربا، آیا تو همان خاتم زیبایی نیستی که از یک داستان، قدرت تسخیر جهانیان را به ارمغان آورده‌است؟

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی بر تمام موجودات جهان، از انسان و جن تا حیوانات وحشی و دیو، تسلط یابی، در حالی که هیچ وقت به صفاتی مانند کمال و زیبایی خاتم دست نیافته‌ای؟

هوش مصنوعی: این جمله به وجود موجوداتی اشاره دارد که همواره درخشان و پرافتخار هستند، اما یافتن آنها دشوار است. به نوعی، این موجودات نمادهایی از کمال و نادر بودن را به تصویر می‌کشند؛ همان‌طور که عنقای مغربی و اکسیر اعظمی هر دو در فرهنگ‌ها به عنوان چیزهایی ارزشمند و کمیاب شناخته می‌شوند.

هوش مصنوعی: مریم نیستی، اما از کلامت چنان شگفتی و نیرو می‌تراود که هزار روح‌بخش و نجات‌دهنده به وجود می‌آوری، مانند مریم مقدس.

هوش مصنوعی: در مقام مسیح، تفاوت زیادی با تو وجود دارد؛ زیرا او جان‌بخش بود و تو شکلی از روح را تجسد کرده‌ای.

هوش مصنوعی: شبنم به خاطر گرمای خورشید، مانند چهره یار که از شدت زیبایی و جذابیتش در تمام وجودش شعله‌ور شده، درخشان و شفاف است.

هوش مصنوعی: در وجود تو، راز دل مردم به طرز پنهانی نهفته است؛ همچنان که خود این راز، به آرامی و زیرکانه در دل مردم جا دارد.

هوش مصنوعی: دل من پر از مشکلات و رازهایی است که هیچ‌کس جز خودم نمی‌تواند آن‌ها را حل کند. این مشکلات مثل گره‌های محکم و دشواری هستند که فقط من قادر به باز کردنشان هستم.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که حتی اگر چیزی ظاهراً شیرین نیست، اما برای افرادی که ذوق و سلیقه دارند، به اندازه‌ی عسل و شکر خوشمزه و دلپذیر است. یعنی ارزش واقعی یک چیز ممکن است در نگاه افراد با ذوق و احساسات عمیق آن‌ها مشخص شود.

هوش مصنوعی: من نه مانند درخت نخل هستم و نه مثل زنبور عسل، اما عزم و اراده‌ام همچون آن‌هاست که می‌توانم عسل و خرما تولید کنم.

هوش مصنوعی: تو مانند کوثر هستی و سینه‌ات پر از درد و شوق است. اما به رغم این زیبایی و ارزش، جای تو در بهشت نیست و در عذاب جهنم به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: هیچ کس در جهان به اندازه تو شیرین نیست، مگر این که من در وصف و ستایش یک شخص بزرگ حرف بزنم.

هوش مصنوعی: پادشاهی که مانند ابر با دوستانش رفتار کند، کارهایی انجام می‌دهد که ابر در بهار با باغ‌ها و گل‌ها می‌کند.

هوش مصنوعی: ای ابروی زیبایت، اگر تو خودت مانند قد من باشی، پس چرا قامت من این‌قدر کج و منحرف است؟

هوش مصنوعی: آیا تا به حال شنیده‌ای که دشمنی با قامت من وجود دارد؟ من چرا باید دشمن داشته باشم اگر خود من چنین قامت و وجودی دارم؟

هوش مصنوعی: من در حالتی شبیه نعل هستم و درونم مانند آتشی شعله‌ور است. من به تو عشق می‌ورزم، اما تو چرا بر من که در آتش عشق می‌سوزم، بی‌رحمی می‌کنی؟

هوش مصنوعی: می‌خوار که می‌خواهد توبه کند، به سمت قبله‌ات می‌نگرد؛ اما این توبه‌ای است که در واقع به خاطر عشق به می را می‌شکند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد تو مانند کمانی هستی که از پنهان‌گاه خود با هر نگاه معصومانه‌ات به دلم تیر می‌زنی.

هوش مصنوعی: ای لب، اگر تو منبع شهد هستی و شکر بر زخم‌های ما می‌ریزی، پس چگونه می‌توانی نمک بر آن بپاشی؟

هوش مصنوعی: ای زلف، اگر چهرهٔ محبوب من زیبا نیست، پس چرا همچنان در خدمت او مانند فردی با لباس برهمنی می‌مانی؟

هوش مصنوعی: جالب نیست که آتش چهره معشوق به شدت می‌سوزد، در حالی که تو تنها با یک حرکت به سمت او مانند باد پیش می‌روی.

هوش مصنوعی: اگر خودت آن مگسان خوشگلی نیستی که می‌خواهی، پس چرا مانند عنکبوت تار می‌تنی و در پی جذب دیگران هستی؟

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دل ما در هر روز و شب در رنج و تنگدستی بود، چه شد که اکنون روز و شب دل ما به تو پناه داده است؟

هوش مصنوعی: اگر در جایی ثروت و زیبایی وجود داشته باشد، باز هم تنهایی و محدودیت‌های خاص خود را خواهد داشت. به عبارت دیگر، اگر کسی در جایی با دارایی‌های فراوان زندگی کند، اما از محبت و ارتباطات عمیق انسانی بی‌بهره باشد، در واقع در تنهایی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم تو را به گونه‌ای بیافرینم که مانند طنابی محکم باشی، تا زمانی که همچون چادر سیاه، به آرامی از زندگی‌ام کنار بروی.

هوش مصنوعی: اگر به زیبایی و دقت خط یار نگاه کنی، ممکن است باعث ناراحتی‌ات شود، اما شب سیاه همچنان به سوی روشنی می‌گراید.

هوش مصنوعی: ای مژگان‌های زیبایت، خواب را از من گرفته‌ای. گویی در چشمان من هزاران سوزن نهفته است.

هوش مصنوعی: ای دختر ترک، ای بت رومی، ای نگار چینی، امروز در این زمان، زیبایی تو به خوبی مشخص است.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای که از آهن می‌گریزد، تو هم به‌عنوان یک پری چرا با دل سخت و محکم مانند آهن رفتار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در حال حاضر، اشک من به مانند قطرات صبحگاهی از چشمانم جاری است و مانند بارش ریزش ژاله از ابرهای زمستانی، بر زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که برای خدای خود خدمتگزار جهانی هستم، با تمام وجودم او را عزیز و گران‌قدر می‌دانم، درست مانند جان عزیزم که در آغوش دارم و همچون روحی که در بدن زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت به چند شخصیت مهم و افسانه‌ای از تاریخ و اسطوره‌های ایران اشاره شده است. جمشید و کیومرث از پادشاهان باستانی ایران هستند که هر کدام ویژگی‌ها و شگفتی‌های خاصی دارند. شید به چهره زیبا و روشن آن‌ها اشاره دارد. گیو و هوشنگ هم از افراد برجسته‌ای هستند که در تاریخ و افسانه‌های ایرانی به شجاعت و هوش مشهورند. فریبرز و دیگر شخصیت‌ها نیز نمادهایی از قدرت و فرهمندی در فرهنگ و اسطوره‌های ایرانی هستند. این شخصیت‌ها نمایانگر ویژگی‌های برجسته انسانی مانند هوش، شجاعت، و زیبایی می‌باشند.

هوش مصنوعی: سلطانی که همچون ابر، ثروت و مناعتش گسترش یابد، در نتیجه بخت او زمین را پر از زر و سیم خواهد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی پرچم خورشید به اهتزاز درآید، نشانه‌اش این است که خورشید در پشت پرده‌ی شرم و حیا پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر آسمان به شکل تیرکمان درآید، غم نشسته بر قامت آسمان به شدت کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: از حسادت به قصر و افتخار آمدن او تعجب نکن، حتی اگر آسمان روی زمین و زمین در آسمان قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: جالب نیست اگر روزگار کهن بتواند به خاطر خوشحالی جوانان، شاد شود، زیرا این موضوع تحت تأثیر نظر بزرگترها و سرنوشت جوانان است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، از شدت خشم و قدرت تو در میدان نبرد، خون هزاران دجله به هر طرف جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: یا اینکه صورت دشمن به لطف و زیبایی تو مانند رنگ زعفران زیبا و خندان باشد.

هوش مصنوعی: با حضور دل‌انگیز تو، هر گوشه‌ای از باغ را که بخواهی تبدیل به بهشتی زیبا خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر از بیابان خشک و شورگرا عبور کنی، گل یاسمن در دل خارها می‌روید و اگر نگاه کنی، رنگ ارغوانی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: یاقوت تو که نمایانگر قدرت عقل و روح است، زمانی که در سخن از گوهر مطرح می‌شود، به صورت رایگان در می‌آید.

هوش مصنوعی: توان و قدرت روحی و معنوی، مخصوص سخنوران و گوهرهای گرانبهاست. آیا تا به حال شنیده‌اید که چگونه این قدرت روحی به وجود می‌آید؟

هوش مصنوعی: ستایش و یاد تو مانند زره‌ای در روز جنگ، برای دل محافظت کننده و سپری برای جان می‌شود.

هوش مصنوعی: بدخواه تو نمی‌تواند فقط از مادر زاده شود، زیرا تیر تو (یعنی تاثیر و تاثیرات تو) در دل او نیز نهفته است.

هوش مصنوعی: زمانی که با کمان و تیر درخشان پنهان می‌شوی، درست همان‌طور که از یک معدن شگفت‌انگیز می‌توان بهره‌برداری کرد، زمین را به مرکز کمین خود تبدیل می‌کنی.

هوش مصنوعی: شاهی که بر تخت خلافت نشسته، ناگهان از غم و حسادت بدخواهانش مورد ضربه و آسیب قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کسی که از شیرینی سخن برخوردار است، مانند کسی است که مزه‌ی عسل را چشیده و از آن لذت برده. هر کسی که طعم سخن او را بچشد، به طور حتم لذت بیشتری خواهد برد.

هوش مصنوعی: وقتی که مرغی از قفس آزاد شده و در آشیانه خود پنهان می‌شود، دشمنش نیز به آرامی و بدون سر و صدا در گوشه‌ای مخفی می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به تشریح قدرت و صفاتی می‌پردازد که یک مار دارد. در اینجا اشاره به این است که بعضی از مخلوقات، حتی کوچک‌تر و ضعیف‌تر از دیگران می‌توانند خطرناک‌تر و قوی‌تر ظاهر شوند. به عبارتی، هرچند که فردی ممکن است در ظاهر ضعیف به نظر برسد، اما در باطن می‌تواند ویژگی‌های قدرتمندی داشته باشد که حتی بزرگترین و قوی‌ترین‌ها را می‌تواند مورد تهدید قرار دهد. این موضوع به نوعی به تناقض‌ها و چگونگی ارتباط میان قدرت و ضعف اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: از شدت ضربه‌های او، دشمنش مانند درختی شده است که در فصل پاییز، تحت تأثیر وزش باد خزان قرار گرفته و خشکیده است.

هوش مصنوعی: هیچ ظلم و ناعدالتی از آستین این شخص بیرون نیامد تا اینکه قدرت و منصب خلافت را به دست گرفت.

هوش مصنوعی: هر فردی که شایسته است، از طرف خداوند به مقام و جایگاهی مناسب دست پیدا می‌کند و به حق به بالاترین مقام‌ها نائل می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه جهنم می‌گوید آیا کسی نیست که بر درد و عذابی که بر جسم دشمن من افزوده شود، بیفزاید.

هوش مصنوعی: به خود بگو که در جهنم، دشمنش همانند یزید بر او تسلط پیدا می‌کند و به تدریج با او هم سطح می‌شود.

هوش مصنوعی: این زمین که تو بر آن قدم گذاشته‌ای، بوی خوشی دارد و به خاطر آمدن تو در حال تکان خوردن و شادی است.

هوش مصنوعی: ای چرخ، کاخ تو همچون تار و توری است که عنکبوت می‌بافد و در واقع، این ساختمان هم در برابر قدرت خدا بسیار ناتوان و ضعیف است.

هوش مصنوعی: بر روی سقف کاخ تو، تارهایی که به سرعت از نور خورشید بافته شده، وجود ندارد. اگر نور مهر و ماه بر سقف کاخ تو نباشد، پس عنکبوت هم جایی برای بافتن تارهایش نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که قلم بر روی کاغذ حرکت می‌کند، این‌گونه به نظر می‌رسد که مانند سیاره عطارد در صورت فلکی ماهی مستقر شده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که سخنانت شیرین و دلچسب است، مانند شهدی خوشمزه و گوارا، و در عین حال، اگر چیزی خلاف میل تو بیاید، تلخی و سختی آن را به دیگران القا می‌کنی.

هوش مصنوعی: چینی را با خشم به کنار بینداز و راهی پیدا کن تا دشمنان از مقابلت دور شوند.

هوش مصنوعی: جودت به مرحله‌ای رسیده که مردم به خاطر ویژگی‌های خوب تو، شکرگزاری از تو را در دعاهای خود مستحب می‌دانند.

هوش مصنوعی: تو مانند یوسف در زمان خود هستی و در عین حال زمانی که بر تو ظلم می‌شود، مانند یونس هستی که در دل ماهی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: ای داستان فضایل تو بهترین داستان‌هاست و تو محور زیبایی‌ها و جاذبه‌های دل‌نواز هستی.

هوش مصنوعی: در خوشایند فهم، شکر کردن به خاطر تو هم به قلب و عقل نیرو می‌بخشد و هم به روح و جان قوت می‌دهد.

هوش مصنوعی: ستایش تو مانند ابریشم بافتی است که از شعرهای ناپسند به وجود آمده، همانند کرم ابریشم که از برگ توت، پارچه‌ی زیبایی می‌سازد.

هوش مصنوعی: آشکار است که در واقعیت، دشمن تو بی‌اساس و بی‌پایه است و فقط تصور می‌کند که می‌تواند بر تو غلبه کند.

هوش مصنوعی: گویندگانی که در ستایش تو هستند، به دلیل شرم و ناتوانی در بیان احساساتشان، شاید تنها راهشان سکوت یا درمان دست و پا زدن در کلام باشد.

هوش مصنوعی: دشمن در میدان جنگ فریاد می‌زند درباره تو، زیرا در نزدیکی مرگ، روح کافر و جنگجوی او را می‌بیند.

هوش مصنوعی: آنچه تو را در دنیا با پرستش گران از جسم و جان خویش تربیت می‌کند، تا روز قیامت دیوانه‌کننده و بی‌خودکننده است.

هوش مصنوعی: خداوندا، در زندگی هیچ‌کس را نگذار که پایان خوشبختی تو را ببیند، جز آنکه کسی که همیشه زنده است.

هوش مصنوعی: ای شاه، جایگاه تو بر تخت خوشبختی باشد و از خنجر تو، دشمنان مانند جسدی بی‌جان و تکه‌تکه شوند.

هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که در زیر ابرهای تیره، اسبی سوارکار و تنها به راه خواهد رفت.

هوش مصنوعی: وقتی ابرهای تیره‌ای مانند قیر بر آسمان می‌پوشند، شمشیرها چنان درخشان و سریع مانند رعد و برق به چشم می‌آیند که همواره از میان این تاریکی نمایان می‌‌شوند.

هوش مصنوعی: از هر کس که مشکلی دارد، هزار زخم و درد پیدا می‌شود؛ یعنی هر فردی به خاطر ترس و نگرانی‌هایش، با دردها و زخم‌های زیادی روبه‌رو است.

هوش مصنوعی: از ترس آن‌ها، به آرامی و به دور از چشم، هزاران دعا بر لب‌هایشان نقش بسته است و از درد و جراحت‌هایشان، صدها هزار گلایه و ناله در بدنشان شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: سایه‌هایی که در آسمان به وجود می‌آیند، بر فراز آبی آسمان نمایان می‌شوند و دودها در بالای قوس آسمانی به وضوح دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی دل‌ها بر اثر اندوه و غم داغ می‌شوند، لب‌ها به خاطر وزش باد سرد، همچون یخ سرد و بی‌احساس می‌گردند.

هوش مصنوعی: به هر سو، چندین هزار تیر از سوی کودکان کوچک به سمت سالخوردگان پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: در اثر ترس و عظمت جنگ، افرادی که در این میدان قرار دارند، به شکل قابل توجهی پیر و فرسوده می‌شوند.

هوش مصنوعی: زمانی که زمین به دور خود می‌چرخد، مانند قرعه‌ای که در دست فال‌گیر است و در هر سو، دستان بریده‌ای وجود دارد که زوج‌ها در یک سمت و فردها در سمتی دیگر قرار دارند.

هوش مصنوعی: از آب خنجر تو که وسیله‌ای برای مبارزه است، در یک لحظه می‌تواند همه چیز را آرام کند و شور و داغی نبرد را خاموش کند.

هوش مصنوعی: باد خنکی همچون گرز، با قدرتی که دارد، می‌تواند برای دشمنان کاری کند شبیه به آنچه که طوفان شدید با قوم عاد انجام داد.

هوش مصنوعی: دشمنت انسان نیست، اما مانند فرشتگان از او می‌ترسند و به خاطر ترس از تو، خواب و خوراک بر او حرام شده است.

هوش مصنوعی: اگر حسود را از ریشه برکنی، همچون چوب خاردار بر سر آسمان کوبیده می‌شوی و صدا به گوش کر آسمان می‌رسانی.

هوش مصنوعی: اگر دارویی از مو تهیه شود، با آن می‌توان آنها را به پیروزی رساند، به طوری که موهای تو تبدیل به پرچمی می‌شوند که بر روی دشمن مانند طلایی می‌درخشد و او را زودتر خوار و زرد می‌کند.

هوش مصنوعی: بیت به این معناست که وقتی مردم به قدرت و زیبایی تو نگاه می‌کنند، همه به مانند ستاره‌هایی که در آسمان می‌درخشند، حیران می‌شوند و به وجود تو احترام می‌گذارند. مانند دو کعبه که در حرم قرار دارند و مورد توجه همگان هستند، تو نیز مرکز توجه و محبت دیگران خواهی بود.

هوش مصنوعی: ای تیغ تو همچون آب در نای دشمنان، خون را به راهی می‌سُراند که مانند آب نیل در گلوی بی‌معناگران قبطی است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، بر چهره‌ات در روزگار موفقیت، شادابی و خوشحالی باشد، همان‌طور که زلف محبوب، عمرت نیز طولانی و با برکت باد.

هوش مصنوعی: هر کسی که مثل پروانه به دور تو نگردد، سرنوشتش مانند شمع خواهد بود؛ در حال گریه و سوز و گداز.

هوش مصنوعی: نظر تو، که به نوعی به کافران مربوط می‌شود، تمام جهان برای اوست. جز اینکه او به هیچ‌کس نیاز ندارد و همیشه بی‌نیاز است.

هوش مصنوعی: زیبایی و برجستگی موهای تو مانند تاج و نشان شاهانه است و امیدوارم که دشمنان نیز به اندازه تو سربلند و سرفراز باشند.

هوش مصنوعی: انتهاى روزگار تو، محمود و نیکو باشد و دشمن تو، از ترس و هیبت تو، مانند موی ایاز باشد.

هوش مصنوعی: این بیت درباره‌ی احتیاط و دوری از خطرات است. شاعر به نوعی به این نکته اشاره می‌کند که مانند فردی که از خطرات ناشی از بیماری خود آگاه است، باید از چیزهایی که ممکن است به او آسیب بزند، دوری کند. در اینجا، اشاره به تیغی دارد که می‌تواند نمایانگر مشکلات یا دشمنان باشد. بنابراین، باید با دقت و احتیاط عمل کرد تا از آسیب‌ها در امان بمانیم.

هوش مصنوعی: اگر دشمن بخواهد به هر دلیلی به شرافت و مقام تو آسیب بزند، باید بداند که هزاران مشکل و فتنه بر سر راهش خواهد بود.

هوش مصنوعی: وجود تو چنان درخشان است که تاریکی دنیای مادی، روشن‌تر از زیبایی و جلوهٔ بت‌های زیبا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید از بین ستاره‌ها بیرون می‌آید، مشخص می‌شود که تو در مقایسه با پادشاهان دنیا، چه جایگاه ویژه‌ای داری.

هوش مصنوعی: زمانی که شراب‌خور به وجد می‌آید و نشئه می‌شود، نیزه تو از خون دشمن به اهتزاز درمی‌آید و به جنبش درمی‌آید.

هوش مصنوعی: به خاطر حملهٔ تو، سپاه اعراب و شاهان ترک در هم ریخته و ویران شده‌اند، چرا که تو مانند یک سوارکار شجاع و توانا به میدان آمده‌ای.

هوش مصنوعی: در دام دشمنان، موقعیت تو را نگه می‌دارند و آسمان در برابر این وضعیت ناتوان‌تر از پرنده‌ای است که در چنگال باد گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: بنابراین، پس از دعای تو، می‌خواهم داستان را به پایان برسانم و این پایان را به پیامبر آخرالزمان نسبت دهم.