هوش مصنوعی: ای زلف زیبای من، از آنجا که موهایت به شدت نامنظم و بی‌نظم است، از سر تا پای من را در خود غرق کرده‌ای و حالا دیگر سامان و آرامشی ندارم.

هوش مصنوعی: زنگی برهنه که زانو زده و با لبخندی در نور خورشید نشسته است.

هوش مصنوعی: وقتی که هندو جانش را به آتش می‌سپارد، تو هم به مانند او در آتش می‌سوزی، درست مثل هندی که دیگر روحی در او نیست.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر درد و رنجش به خود می‌پیچد، مانند افعی است که به خاطر آسیب به خود می‌پیچد. در حالی که تو نیز از خود به‌قدری دچار تنش و پیچیدگی هستی که به شکل افعی درآمده‌ای.

هوش مصنوعی: در بهار، افعی از خاک سر بیرون می‌آورد و با زیبایی خاصی که دارد، می‌خواهد توجه‌ها را جلب کند.

هوش مصنوعی: در شب‌های تاریک، کژدم‌ها از لانه‌های خود بیرون می‌آیند، و تو هم مانند کژدمی هستی که در روز، رنگ خود را نمایان می‌کنی.

هوش مصنوعی: چهره‌ات به‌قدری زیباست که جهان را متلاطم کرده است. اگر بهشتی وجود داشته باشد، بهشت همان چهره توست.

هوش مصنوعی: گاهی از درگه مغان باید گذر کرد و اندکی نوشید، چرا که از چنگ مغان نیز به جامی چند نیاز داریم.

هوش مصنوعی: افراد دیوانه و آشفته که به دنبال زیبایی‌ها و خوشی‌ها هستند، نیازمند نام و نشانی از آنها هستند.

هوش مصنوعی: زاهدان ریاکار، به دور از حقیقت و صداقت هستند و برای کسانی که هنوز در بی‌خبری و نادانی به سر می‌برند، نوشیدن چند بار می شراب لازم است تا به واقعیت نزدیک‌تر شوند.

هوش مصنوعی: چشم‌های حسودان از هر سو به زیبایی محبوب می‌نگرند، و بنابراین باید دو یا سه جام شراب بنوشم تا از این چشم‌های ناخوشایند دور بمانم.

هوش مصنوعی: در درون جان و دل و چشم، یاد و تصویر دوست جا دارد و باید دو یا سه پیمانه می نوشید تا این شعف و شوق را بیشتر حس کرد.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه از تاک، به خاطر زخم‌هایش، باید شیشه‌ای بسازیم. و در این شیشه باید دو یا سه جرعه از شراب زیبای «صهبا» بریزیم. به طور کلی، قطع ارتباط میان زخم‌های تاک و نوشیدنی خوشمزه، زیبایی و لذت را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: زیبایی مو و خط و چهره معشوق را تماشا کن و برای داشتن لحظه‌ای از آن صبح زیبای پرنور، باید دو یا سه شام اشتها آور را بگذرانی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به تمامی آرزوهای دنیا دست یابی، باید چند جام شراب از بارگاه پادشاه بنوشی.

هوش مصنوعی: شاهی که نشانه‌های سلطنت بر او نازل شده و با ویژگی‌های خود به تصویر واقعی سلطنت می‌نشیند.

هوش مصنوعی: من از دنیای فانی و مشکلاتش بی‌خبرم، چرا که در اختیار دارم دارویی که می‌تواند زهر را خنثی کند.

هوش مصنوعی: اگر دنیا بر من سخت بگیرد یا زمانه به من آسیب برساند، از چرخ زمان نمی‌ترسم و به مشکلات زندگی فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم با دختر زیبای صهبا ازدواج کنم و اگر مهرش جانم باشد، از هزینه آن نگران نیستم.

هوش مصنوعی: اگر خورشید شمشیر بکشد یا بهرام خشمگین شود، از آن شمشیر نمی‌ترسم و به خشم او توجهی ندارم.

هوش مصنوعی: شهر دیگری اگر بخواهد به‌جای من سیگار بکشد، مثل بید به‌خود نمی‌لرزد و همان‌طور که با محافظت زندگی می‌کند، من به آن شهر فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: چون من از آسمان در معرض باد قرار دارم، در دنیای خاکی خودم در دریا غوطه ور هستم و از رود نی هیچ نگرانی ندارم.

هوش مصنوعی: پادشاهی که در قلمرو او غم‌ها درمان نمی‌شوند، نشان آن است که دلنوشته‌های او برانگیزاننده آشوب و بی‌نظمی است.