قاآنی » قطعات » شمارهٔ ۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آدمی راکاو نباشد تجربت</p></div>
<div class="m2"><p>بر چنان آدم شرف دارد ستور</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>می‌خورد مسکین نمک بر جای قند</p></div>
<div class="m2"><p>طعم شیرین را نمی‌داند ز شور</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>مختصر گویم به هر کاری که هست</p></div>
<div class="m2"><p>کور بینا بهتر از بینای کور</p></div></div>

شمارهٔ ۷۳

آدمی راکاو نباشد تجربت
بر چنان آدم شرف دارد ستور
می خورد مسکین نمک بر جای قند
طعم شیرین را نمی داند ز شور
مختصر گویم به هر کاری که هست
کور بینا بهتر از بینای کور

هوش مصنوعی: شاعر به این نکته اشاره می‌کند که انسان بدون تجربه و دانش، ارزش زیادی ندارد و حتی از حیوانات هم کمتر است. او مثال می‌زند که انسان نادان طعم‌های خوش را درک نمی‌کند و مانند کسی است که به جای قند، نمک می‌خورد. در پایان، تأکید می‌کند که فردی که بینا اما کور باشد، بهتر از فردی است که بیناست اما بصیرتی ندارد.

شمارهٔ ۷۱

شمارهٔ ۷۲

هوش مصنوعی: اگر فردی بدون تجربه باشد، آن فرد به اندازه یک حیوان ارزش دارد.

آدمی راکاو نباشد تجربت

بر چنان آدم شرف دارد ستور

هوش مصنوعی: بیچاره، نمک می‌خورد و به‌جای قند، طعم شیرینی را نمی‌شناسد و فقط تلخی را احساس می‌کند.

می‌خورد مسکین نمک بر جای قند

طعم شیرین را نمی‌داند ز شور

هوش مصنوعی: به طور خلاصه می‌توان گفت که در هر کاری، فردی که بینا اما کورکورانه عمل می‌کند، بهتر از کسی است که فقط ظواهر را می‌بیند.

مختصر گویم به هر کاری که هست

کور بینا بهتر از بینای کور

شمارهٔ ۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده