هوش مصنوعی: ای امید کسانی که ناامید شده‌اند، و ای پناهگاه افرادی که تنها و بی‌چاره‌اند، به من نظر کن و دامن تو را به من برسان.

هوش مصنوعی: تو همچون دریای وسیع و بی‌پایانی هستی که می‌تواند با یک طوفان، کشتی‌های آسمانی را به هم بریزد.

هوش مصنوعی: وقتی در دل اسرار دو جهان به حرکت درآیی، طول و عرض هستی به حرکات تو حیرت‌زده می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان به حالت آشفته و درهم ریخته‌ای در خواهد آمد، اما هنوز همیشه در روزهایی که تو دربان آن‌ها بوده‌ای، به استقبال تو می‌آید.

هوش مصنوعی: بهار، زمانی است که با آمدنش رحمت و برکت فراوانی بر زمین نازل می‌شود و در این فصل، زمین از نعمت‌های گوناگون پر می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوند نعمت‌های خاصی به بندگانش عطا کرده و هر کسی که این نعمت‌ها را نادیده بگیرد و به کفران آن بپردازد، از عذاب الهی در امان نخواهد بود.

هوش مصنوعی: بنده را از حال و احوالش آگاه کن که در واقعیت می‌تواند باطل را به خوبی از حق تشخیص دهد، اگر گوش تو به معانی واقعی باز باشد.

هوش مصنوعی: خداوند می‌داند که تا این لحظه که من سخن می‌گویم، همیشه با صداقت و راستی در وصف تو صحبت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دلیل حسادتش بر من گناهی روا داشته، من و او هر دو در یک صف دیوانگی قرار داریم.

هوش مصنوعی: اگر کسی بگوید که من به تو توهینی کرده‌ام، راست می‌گوید؛ زیرا ستایش من، شایسته مقام تو نیست.

هوش مصنوعی: در دل خود به تو ستایش می‌کنم و از این کار هرگز پشیمان نخواهم شد، زیرا این گناه برای من مثل بهشتی است که زندانی در دنیای تو محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: من هر کاری که در دنیا کرده‌ام را می‌پذیرم؛ حالا یا مرا ببخش، یا مجازاتم کن. این قهر و رحمت تو، هر کدام که بخواهی، من تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که دلت می‌خواهد را انجام بده، چرا که من ناراحت نمی‌شوم. من نمی‌خواهم که جان تو به خاطر من آزرده شود.

هوش مصنوعی: من نیز مانند اسماعیل آماده‌ام تا قربانی شوم، اما تو نگران قیامتم نباش، ای خلیل‌الله. وقتی که ما همه به خاطر تو قربانی می‌شویم.

هوش مصنوعی: اگر مرا به آسمان ببری یا به زمین بیندازی، من سپاسگزارم؛ زیرا هم آسمان و هم زمین از آن توست.

هوش مصنوعی: با اینکه خیلی چیزها را به تو گفتم، اما از تو یک تذکر دارم. نمی‌گویم که از تو بترسم، اما نگران طغیان و واکنش تو هستم.

هوش مصنوعی: چرا باید بترسم؟ من به‌طور صریح از خداوند راز و نیاز می‌کنم و بر لطف بزرگ و بخشش بی‌پایانت تکیه دارم.

هوش مصنوعی: من شنیدم که دربارهٔ وظیفهٔ من حکمی صادر کرده‌ای که نشان‌دهندهٔ نواقص است؛ اما آیا این عمل که نواقص را به من نشان می‌دهد، مورد پسند و رضایت تو نیست؟

هوش مصنوعی: من نگرانم که اگر طبیعت سخاوتمند تو متوجه شود، ممکن است مانند دریا طغیانی سخت از این فرمان تو پیدا کند.

هوش مصنوعی: روزی سی نفر از خانواده‌های بی‌چاره را نمی‌توان از این عمل جدا کرد، به نظر می‌رسد که دوستان تو از این موضوع بی‌خبرند.

هوش مصنوعی: اگرچه من شریر و خطرناک مانند مار باشم، یا حقیر و کوچک مانند مور، اما هیچ‌یک از ما نمی‌توانیم از بخشش و نعمت تو بی‌نصیب بمانیم.

هوش مصنوعی: ای نفس گرامی، تو همچون میزبان مهربان و سخاوتمند هستی، و عالم به میزبانی بزرگ توست. ما همه مهمان تو هستیم.

هوش مصنوعی: این احتمال وجود دارد که ببرکت بخشش و generosity تو، این داستان به خوبی پیش برود و به شیراز برسد و از آنجا هدیه و دستوری از تو به دست آید.

هوش مصنوعی: من در حال حاضر در وضعیت دشواری قرار دارم و امیدوارم که ای ابر مهربان، حداقل ذره‌ای از باران تو به من برسد.

هوش مصنوعی: ای خورشید نیک، آیا نخواستم که حتی در این کلبهٔ ویران من هم نور و روشنی تو بتابد و از چشمهٔ روشن‌ات بهره‌مند شوم؟

هوش مصنوعی: قاآنی با دل سیر و آرامی به فکر رفاه و خوشبختی توست، زیرا آرامش و آسایش جان مردم نیز از حکومت تو تامین می‌شود.