قاآنی » قطعات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در شب تاریک شمع ما بود پروانه‌سوز</p></div>
<div class="m2"><p>لیک چون شد روز سوزد پا و سر بیگانه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شمع را هم نور و هم نارست سوزد لاجرم</p></div>
<div class="m2"><p>نار او بیگانه را و نور او پروانه را</p></div></div>

دیوان حکیم قاآنی شیرازی (براساس نسخه میرزا محمود خوانساری) به تصحیح امیرحسین صانعی - قاآنی شیرازی - تصویر ۶۰۳

دیوان کامل حکیم قاآنی شیرازی با مقدمه و تصحیح ناصر هیری - قاآنی شیرازی - تصویر ۷۸۷

دیوان حکیم قاآنی شیرازی به کوشش محمدجعفر محجوب - تصویر ۶۹۱

شمارهٔ ۱۱

در شب تاریک شمع ما بود پروانه سوز
لیک چون شد روز سوزد پا و سر بیگانه را
شمع را هم نور و هم نارست سوزد لاجرم
نار او بیگانه را و نور او پروانه را

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به تضاد میان شب و روز اشاره می‌کند. در شب، شمع و پروانه وجود دارند و پروانه از نور شمع بهره‌مند می‌شود، اما در روز، نور شمع به بیگانه آسیب می‌زند. شمع هم نور بخش است و هم سوزاننده. در نتیجه، نورش برای پروانه خوشایند و سوزش برای بیگانه مضر است.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: در شب تاریک، شمع ما باعث سوزش پروانه‌ها بود، اما وقتی روز فرا رسید، پا و سر بیگانه را سوزاند.

در شب تاریک شمع ما بود پروانه‌سوز

لیک چون شد روز سوزد پا و سر بیگانه را

هوش مصنوعی: شمع هم نور می‌دهد و هم آتش می‌سوزاند. از این رو، آتش آن برای دیگران آسیب‌زا و نورش برای پروانه‌ها جذاب است.

شمع را هم نور و هم نارست سوزد لاجرم

نار او بیگانه را و نور او پروانه را

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده