هوش مصنوعی: تو امروز به قدری در خوبی و زیبایی یکتا و بی‌نظیری که حتی اگر خورشید را هم به خودت باندی، باز هم به زیبایی‌ات افزوده نخواهد شد.

هوش مصنوعی: هرکس در روز محشر داستان و سخن خود را به گونه‌ای می‌گوید که در پرده و پنهان است، ولی روزی خواهد آمد که تو پرده‌ها را کنار خواهی زد و چهره‌ات را به نمایش خواهی گذاشت.

هوش مصنوعی: شما چه ارتباطی با شکر دارید که تمام وجودتان شیرینی است؟ و چه نسبتی با ماه دارید که از سر تا پا زیبایی را در خود جای داده‌اید؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد من چیزی را نمی‌توانم درک کنم یا آنچه را که در ذهن دارم نمی‌توانم به درستی احساس کنم. تو همچون نوری هستی که به راحتی نمی‌توانم تو را در خیالم جای دهم و مانند خواهر حوریانی که در جلو چشمانم نمی‌آیی.

هوش مصنوعی: هر جا که بری، مثل ماه درخشان و معروف هستی و هر جا که قدم بگذاری، مانند سرو استواری و یکتایی را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: من هرگز به این روشنی، چهره‌ای ندیده‌ام و مطمئنم که خورشیدی به این نرمی نمی‌افتد. به گمانم، همانند پارچه ابریشمی زیبا است.

هوش مصنوعی: زیبایی‌های خوبرویان را با زینت‌های زیبا بیشتر جلوه‌گر می‌کنند، اما اگر تو خود را به زیبایی آراسته کنی، به واقع زیبایی‌ات را افزایش می‌دهی.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه تو در زیبایی معروف و مشهور هستی، کسی دیگر درباره اوصاف تو نمی‌پرسد؛ زیرا هر جا که ناظر نگاه کند، تو مانند خورشید نمایان هستی.

هوش مصنوعی: چنان شیرینی سخنان تو کم ارزش و بی‌مهابا شده است که فقط مگس‌هایی که در دکان شیرینی‌فروشی پرواز می‌کنند، علاقه‌مند به آن هستند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به لب‌هایت نزدیک شوم، مرا ببخش زیرا از شدت شیرینی و لطافت سخن‌هایت، فکر کردم که تو همانند حلوایی هستی.

هوش مصنوعی: اگر خدا بخواهد که تو را در زیبایی وجود بیافریند، به تو خواهد گفت که خود را متجلی کن تا هستی را زیبا بکنی.

هوش مصنوعی: هر چه می‌خواهی انجام بده و نگران عاقبت و روز حساب نباش، چون با این جلوه و زیبایی‌ات می‌توانی در دنیای خوب بهشتی وارد شوی.

هوش مصنوعی: اگر تو دشنام بدهی و شمشیر به دست بگیری و با شور و هیجان به من حمله کنی، من نیز به خاطر زیبایی‌ام و عذری که دارم، آماده‌ام تا به هر خطایی که بگویی، پاسخ دهم.

هوش مصنوعی: به روی ماهت تیغ می‌کشم، به شجاعت شاهانه وارد میدان می‌شوم، زیرا از زیبایی که در تو می‌بینم، به هر کار و هنری قادر هستم.

هوش مصنوعی: خداوند به حال بی‌نوایان رحم کند، و من در حالتی افتاده‌ام که تو نیز به حال من رحم کنی.

هوش مصنوعی: از چشمانم هرچه اشک بریزد، رقیب این را مانند یک داستان خیال‌انگیز می‌پندارد. مردی که در بیابان زندگی می‌کند، چگونه می‌تواند صدای امواج دریا را درک کند؟

هوش مصنوعی: عشق نشانه‌ای است که انسان را بی‌خبر و بی‌هشیار می‌کند. ای کسی که به خود می‌بالید و هشیارید، بدانید کمال در سکوت و خاموشی است. ای کسی که سخن می‌گویی، در بی‌خود بودن روح عشق را جستجو کنید.

هوش مصنوعی: خوشبختانه من دختری زیبا با موهای زرد دارم که قد بلندش باعث می‌شود تا زلف‌هایش همچون خرما شیرین به نظر برسد.

هوش مصنوعی: آیا این موهای زیبا که مانند زعفران می‌درخشد، نشانه‌ای از هندو بودن اوست؟ چون به جز در فرهنگ هندو، رنگ زعفران این‌گونه استفاده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است با زلف خرمایی او طعم جانم را شیرین کنم، چون جز جنون سودی از زلف دیوانه‌اش نمی‌برم؟

هوش مصنوعی: سخن‌گفتن را متوقف کن، قاآنی، زیرا تو شیرینی سخن را از حد گذراندی و این کار پذیرفتنی‌ست که به طوطی یاد بدهی شیرینی را.

هوش مصنوعی: اگر کسی از سخنان تو در حضور فرد قدرتمندی خوانده شود، او به تو آن‌قدر طلا خواهد فرستاد که بتوانی از غم‌ها و نگرانی‌هایت راحت شوی.