هوش مصنوعی: ای زلف‌های تو که به هم پیچیده‌اند، ای نافه‌ای که به زیبایی‌های هندی تشبیه شده، زندگی من به خاطر تو در هم و آشفته است و روزهایم تحت تاثیر تو تیره و تار می‌گذرد.

هوش مصنوعی: اگر تو در کنار من نیستی، تا چه زمانی باید غمگین و دلخور باشم؟ اگر تو در قلب من نیستی، تا چه مدت باید بی‌قرار و ناآرام بمانم؟

هوش مصنوعی: چرا تاکنون به من آسیب می‌زنی و در عین حال ادعای محبت و پاکی می‌کنی؟ این رفتار دوگانه‌ات تا چه زمانی ادامه دارد؟

هوش مصنوعی: در زندگی، من به گونه‌ای پیش می‌روم که با روزها مانند آفتاب‌پوشی رفتار کنم و شب‌ها را همچون ستاره‌هایی که در آسمان می‌درخشند، سپری کنم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز تو نیست که بر دل حمله‌ور شود و هیچ‌کس جز تو نیست که با جادو بر ماه سوار شود.

هوش مصنوعی: اگر در گنج تو مار وجود دارد، دلیل نگهبانی آن چیست؟ و اگر در آسمان تو ابر هست، دلیل پنهان‌کاری عشق تو چه می‌باشد؟

هوش مصنوعی: ای آزر، چطور مجسمه‌ای از تو می‌سازم، ای مانی، چطور چهره‌ای از تو می‌نگارم؟

هوش مصنوعی: داود اگر تو با شجاعت و انرژی خود نباشی، چه فایده‌ای دارد؟ و اگر تو با زیبایی و جذابیت خود نباشی، چه کمکی می‌توانی به دیگران کنی؟

هوش مصنوعی: اگر تو مؤید دین نیستی، پس چرا همیشه بر روی چهره ساده‌ام مانند عنبر خوشبو هستی؟

هوش مصنوعی: هر شخصی که در زمره افرادی است که به او مدح و ستایش می‌شود، در واقع نامش در دفتر خوشبختی و کامیابی ثبت شده است.

هوش مصنوعی: آن نوری که بینایی را به ما می‌بخشد و نشانه‌ای از رحمت الهی است، همان نیروی خلاق و فیضی است که جهان را می‌آفریند و به زندگی معنا می‌بخشد.