هوش مصنوعی: دل من به زلف تو وعده‌ای داده بود که اکنون آن را شکستی. میان ما و تو تنها یک رشته مو بود که آن را هم پاره کردی.

هوش مصنوعی: از ظاهر لب‌ها و دندان‌ها می‌توان فهمید که خداوند از خلاء وجود، جواهر هستی را خلق کرده است.

هوش مصنوعی: بیان می‌کند که طولانی بودن آرزوها و خیال‌ها را به زلف‌های تو نسبت می‌دهد. در واقع، هرکسی که خواسته‌های بزرگ و بلندپروازانه داشته باشد، در نهایت به سرانجامی نامطلوب و ناامیدکننده خواهد رسید. کسانی که در پی بلندپروازی می‌روند، ممکن است با واقعیت‌های تلخ زندگی روبرو شوند.

هوش مصنوعی: امشب به قدری از محبت و شوق تو پر شده‌ام که حالتی از خوشحالی و سرمستی را تجربه می‌کنم، طوری که احساس می‌کنم این حالتم در روز قیامت هم با من خواهد بود.

هوش مصنوعی: در ابتدای روز قیامت، به عاشقان نگاهی بینداز که در حال شور و شوق هستند و از عشق و شوق خود، به سمت دوزخ نیز پا می‌گذارند.

هوش مصنوعی: من از بهشت و درخت طوبی چیزی نمی‌خواهم جز اینکه حقیقت و صداقت زیبایی و قامت تو را ببینم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توان زیبایی تو را توصیف کرد در حالی که از ابتدای خلقت، دهان هر کسی به تعریف تو باز شده و خودت همیشه از بیان آن خودداری کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: ای دل، تو بارها داستان توحید و یکتایی را از زبان زیبا شنیده‌ای، اما هیچ‌وقت به عمق آن پی نبردی و مفهوم واقعی‌اش را درک نکردی.

هوش مصنوعی: باده بیاور چون انسان‌ها با عقاید مختلف، از عشق تنها در خیال خود بهره می‌برند و هیچ‌کدام به حقیقت عشق دست نمی‌یابند.

هوش مصنوعی: اگر زلف‌های تو بر چهره‌ات سجده کنند، ممکن است مذهب هندو فقط پرستش آفتاب باشد.

هوش مصنوعی: ما هرگز ندیده‌ایم که شاهینی به کبکی حمله کند، مانند نرمش و چابکی که زلف تو بر دل دارد.

هوش مصنوعی: از استقامت و تحملی که داریم، حیرت‌انگیز است که با تمام ضعف و ناتوانی، عشق تو این‌قدر بر دل سنگینی می‌کند.