هوش مصنوعی: مانند ضحاک که بسیاری از بی‌گناهان را به قتل رساند، بار زشتی بر دوش خود دارد و دو مار سیاه را بر زمین انداخته است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت چهره‌ام، به زودی دلم می‌خواست که شدت علاقه و هیجان را ببینم، اما در تاریکی شب نتوانستم خطرات را مشاهده کنم.

هوش مصنوعی: هوش و حواسم از چالاکی و طنازی آن شخص کج‌کلاه گرفته شد، به‌گونه‌ای که مانند دزد شب از سر انسان کلاه را برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: من شگفت‌زده‌ام از عابد و زاهدی که چگونه نگاه به روی زیبای او را از روی نادانی گناه می‌داند.

هوش مصنوعی: در محفل محبوب، اگر بیفتم و دلم شاد باشد، گناهی نیست. چه کسی در بهشت می‌تواند به مفهوم گناه پی ببرد؟

هوش مصنوعی: بعد از چهل سال ریاضت و تمرین، هنوز صوفی نشده‌ای، بیایید یک لحظه در میکده حاضر شو و خانقاه را فراموش کن.

هوش مصنوعی: بیا تا با نوشیدن شراب کهنه و مخصوص، شبی خوش بگذرانیم و سال و ماه را به خوشی بگذرانیم.

هوش مصنوعی: هر روز و شب با فکر زیبایی تو، به تماشای صورت خورشید و ماه مشغولم.

هوش مصنوعی: در موهای سیاه تو، دل‌ها مانند شب‌روهایی هستند که در تاریکی شب راه خود را گم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: دل沉گین و دردناک دارم، در حالی که شاه عشق در این فضای محدود، سلطنت خود را برقرار کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی است که به خاطر طولانی شدن و زیاده‌روی آن چشمان فریبنده، ما باید لشکر عباس شاه را آگاه کنیم.

هوش مصنوعی: شاهی که مقام و جایگاهش زیر آسمان، از طلا ساخته شده است، تاجی به اندازه‌ای باشکوه دارد که حتی خورشید و ماه نیز به پای آن نمی‌رسند.