هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و حسن این پری به یاد مردم بیفتد، دیگر تمام داستان‌ها و ماجراهای او از ذهن‌ها پاک می‌شود. هر وقت یاد آن دختر شوخ و دلربا به میان بیاید، همه چیزهای دیگر فراموش می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چه دلگیر و ناراحتی از تو داشتم، وقتی که یاد تو به سراغم می‌آید، همه آن ناراحتی‌ها از ذهنم پاک می‌شود.

هوش مصنوعی: هر جا که از زیبایی و سر و شکل تو صحبت شود، سخن ظلم است، زیرا باید از گل و شمشاد سخن گفت.

هوش مصنوعی: زمان آن فرا رسیده است که با غم از دست دادن زیبایی گیسوان تو، چرخ روزگار را ناله کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زیبایی خداداد اشاره کند، چه عارف باشد و چه عامی، به وجد می‌آید و به رقص و شادی درمی‌آید.

هوش مصنوعی: دجله از اشک‌های من به خاطر گریه‌ام به درد می‌آید، وقتی که از کرمان به سمت بغداد می‌رود.

هوش مصنوعی: این شخص نه به خاطر قدرت و توانایی‌اش، بلکه به خاطر خداحافظی‌اش باعث می‌شود که دل و ایمان و همه تنظیمات زندگی‌ام ویران شود.

هوش مصنوعی: کسی که مانند من بتواند به زیبایی و با مهارت سخن بگوید، به ویژه در ستایش شاهی که در مقام خود ستمگری می‌کند، اگر به بیان لطیفه‌ها و زیبایی‌ها بپردازد، آزاد است مانند سوسن.