هوش مصنوعی: ای دوستان، امشب اسماعیل (شاید به معنای انسانی هنرمند یا محبوب) شور و شوق را به اوج می‌رساند و با نواهای دل‌انگیز خود همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: امشب آسمان به خاطر شگفتی‌اش کاملاً درگیر است و در حال تماشای نشانه‌های خلقت الهی در وجود اوست.

هوش مصنوعی: عاشقان از صدای دلنشین راه خود را پیدا می‌کنند و ناظران با زیبایی چهره، توجه دیگران را جلب می‌کنند.

هوش مصنوعی: صدای دل‌انگیز او به گونه‌ای است که مانند غذایی برای روح ما عمل می‌کند و به خاطر نرمی‌اش در دل و ذهن و احساسی عمیق جا می‌گیرد.

هوش مصنوعی: حلقه‌اش مانند حلقه‌ی داود است، انگار که در گلویش قرار داده‌اند و به همین خاطر صدایش بر روی سنگ سخت نیز تأثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چشم به خاطر شوق دیدن او در حالت خمیازه قرار می‌گیرد، مخصوصاً در لحظه‌ای که برای خواندن آماده می‌شود و دهانش را باز می‌کند.

هوش مصنوعی: دلش از تنهایی می‌ترسد و خسته می‌شود، به همین دلیل در کشتن عاشق کمی مدارا و مراعات می‌کند.

هوش مصنوعی: افرادی که به دور او جمع شده‌اند، به نظر می‌رسد که حواسشان در هم ریخته است و انگار او مانند یک جادوگر است که از عناصر گوناگون، چیزهای جدید و زیبایی خلق می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که لب‌های ساغر با لب‌های شیرین او برخورد می‌کنند، به قدری دل‌انگیز و زنده‌کننده هستند که بوسیدن آن‌ها به طور طبیعی خواسته‌ای درونی ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: به زیبایی و جذابیت عشق نیازی نیست که فقط به وسایل و نمادهای آن اتکا کنیم. خود عشق به تنهایی همهٔ این زیبایی‌ها را دربر دارد و نیازی به چیزهای اضافه نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که شخصی در حال خواندن است و لب‌های شیرین محبوبش را می‌بیند، مگس هم بر روی لب‌های او نشسته و به همین خاطر شیرینی را فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه تو همه‌جا شیرینی و زیبایی، وقتی به باغ می‌آیی، باغبان نمی‌تواند از فکر نخل خرما بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: اگر سقراط الهی از یونان به ایران بیاید، با لحن و سبک عراقی خود، همه را شگفت‌زده و مسحور می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر بدانم در بهشت این‌گونه جوانان زیبا به من خدمت کنند، دل‌خواسته‌ام پیش از موعد مرگ بمیرد.

هوش مصنوعی: هرجا که صدای دلنواز او بلند شود، شادی دنیوی و آخرتی به سوی آن مکان می‌آید.

هوش مصنوعی: وجود او از زیبایی‌اش پر از شور و هیجان است، به طوری که چهره‌اش مانند یک معجزه به نظر می‌رسد. با وجود آن همه زیبایی، او هیچ ترسی از عظمت و شکوه این زیبایی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی با دقت و هوش به دنبال کشف راز و زیبایی‌های زلف آن محبوب باشد، تا ابد در هر نشانه و شکلی از آن، دل‌هایی پر از عشق و جنون خواهد یافت.

هوش مصنوعی: هر کسی که صدای او را از اهل وطن بشنود، فردای آن روز مانند مسافری به دشت می‌رود و دور می‌شود.

هوش مصنوعی: این جالب‌تر است اگر مسافری در سرزمین فارس او را ببیند و از وطن خود دل بکَند و در فارس سکونت کند.

هوش مصنوعی: هنگامی که دوستان و هم‌نشینان سر خود را بر دوش یکدیگر می‌گذارند، لحظه‌ای شاداب و پرنشاط به وجود می‌آید که شبیه به زمانی است که ماه در برج جوزا قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: بار سنگینی بر دوش دوستان می‌گذارد و به همین خاطر در زمان خواندن، به دوش محبت‌ورزان تکیه می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی سینه‌اش دچار درد می‌شود، دل من نیز به درد می‌آید. از آن‌جایی که او با دوستانش می‌گردد، چرا به پزشکان مراجعه می‌کند؟

هوش مصنوعی: اگر روز قیامت مردم را ببینید و به خاطر تاریکی چشمانتان نتوانید آنها را تشخیص دهید، بدانید که عمداً سرمه را در چشمان سیاه خود می‌زنید تا روشن‌تر به نظر برسید.

هوش مصنوعی: هیچ زیبایی را بهتر از چهره او ندیده‌ام، زیرا چشمانش هر جا که باشد، می‌تواند کورها را بینا کند.

هوش مصنوعی: دل من در شب مستی به دست عیاری افتاد که هر چه از او می‌خواهم، به من نمی‌دهد و فقط به فردا وعده می‌دهد.

هوش مصنوعی: بوسه‌ای که زندگی‌بخش است و نگاهش که روح را زنده می‌کند، هر لحظه مثل این است که عزرائیل روح را می‌گیرد و مسیحا با معجزاتش جان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: خداوند عشق و عاشقان، نامی دارد که از چشم و لب او هر لحظه گروهی را می‌کشد و زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: زیبایی او باعث ارزشمند شدن زمین و آسمان است و حس او به گونه‌ای است که انگار جهان را به هم می‌زند و تغییر می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به روشی زهرآگین و تلخ صحبت کند، و به طعم تلخی بپردازد، باید بداند که آن کس بدشانس است، زیرا با کسی که خوش‌صحبت و شیرین زبان است، نرم‌خو و دلنشین رفتار نمی‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که موی من زینت و تزیینی شبیه به جوشن داود (زرهٔ معروف او) است، اما با وجود این، من از دزدی (و تضاد با ارزش‌ها) تنفر دارم. به نوعی، این دوگانگی در درون فرد را نشان می‌دهد که هم به زیبایی و زینت علاقه‌مند است و هم از کارهای ناپسند بیزار است.

هوش مصنوعی: تو ماه را در مشک پنهان کرده‌ای، زیرا این زیبا روی من است. اگر کسی بگوید که این ماه است، او به شدت انکار می‌کند.

هوش مصنوعی: عجب است که زلف او چرا این‌قدر دل‌باخته و دیوانه است، با اینکه عقل و فهم را از آدم می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زیبایی او به حدی است که مانند یک طوطی خوش‌زبان، جلوه‌گری می‌کند و آینه همیشه روشن و شیرین را به یاد می‌آورد.