هوش مصنوعی: دل تو همچون خار زار است و جسمت مانند حریر نرم و لطیف است. پوشش تو به زیبایی ستاره‌هاست و موهایت عطر و بویی از عبیر را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: صورت من مانند زلف تو چین و شکن دارد و از این که موهای جوانی تو بر چهره‌ی پیران تاثیر گذاشته، خوشحالم.

هوش مصنوعی: زمانی که چهره‌ی تو در تاریکی شب مانند زلفی زیبا بدرخشد، مسلم است که نگرش تو مانند روشنایی ماه می‌باشد.

هوش مصنوعی: زلفی که به زیبایی و ظرافت پیش روی تو افتاده، مانند حالتی است که یک فقیر در جلوی یک ثروتمند سرش را پایین انداخته و خجالت می‌کشد.

هوش مصنوعی: تو مانند فرمانده‌ای در سپاه زیبایی و دل و جان من به حضور تو همانند طبل و صدای بیداری است که به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از درد و غم تو رهایی یابم، در حالی که مژه‌های تو همچون جعبه‌ای پر از تیر است و هر کدام می‌تواند قلبم را هدف بگیرد؟

هوش مصنوعی: خسرو هند که به تخت سلطنت از عاج ساخته شده بود، برتری و زیبایی آن تخت را به مانند تختی از سیم می‌دانند.

هوش مصنوعی: از خنده گل و رقص سرو مشخص است که باد صبح مانند پیام‌آور به باغ آمده است.

هوش مصنوعی: به خاطر ظرافت و نازکی آن بدن، انگشت به راحتی در آن فرو می‌رود، به گونه‌ای که انگار تمام آن شکل مانند خمیر نرم است.

هوش مصنوعی: لطیفه‌های او به قدری دلنشین و شیرین هستند که اگر اشتباه نکنم، شبیه شهد و شیر می‌مانند.