هوش مصنوعی: با اراده‌ای قوی، به سوی پارس حرکت کردم. از سرزمین ری، زین بر اسب نهاد و به سوی کوه‌های بلند رهسپار شدم.

هوش مصنوعی: اسب در حالت دویدن، سبک‌تر و چابک‌تر از تصورات ماست، و زمانی که آماده حمله می‌شود، بیشتر از آنچه که به چشم می‌آید، آماده و متناسب با وضعیت است.

هوش مصنوعی: اسبی به قدری سریع و تندرو است که گویی در پاهایش آشیانه‌ای برای پرواز آماده کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اسب، با حرکاتش بر روی زمین، بیشتر از زندگی در بدن جانداران انرژی و نشاط دارد.

هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای که بر فراز آسمان پرواز می‌کند، بر سفر به دنیای بزرگ نشسته‌ام و در اینجا تجربه و دانسته‌هایم را با تو به اشتراک می‌گذارم.

هوش مصنوعی: در دنیای پر از سراب و ناکامی، انواع کوه‌ها و دشت‌ها را پشت سر گذاشته‌ام و تجربه‌های گوناگونی را پشت سر گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات در اوج و عظمت قرار می‌گیرم و گهگاه در جایگاهی پایین و عادی.

هوش مصنوعی: گفتی که من بی‌نهایت هستم و مانند یک پرندهٔ پرواز کننده‌ام، من مصطفایم و اوج بلندی که مانند عرش الهی است، دارم.

هوش مصنوعی: حیات انسان شبیه به تغییرات روزگار است؛ گاهی در اوج و گاهی در حضیض، گاه در وضعیت ناپایدار و گاهی در شرایط ثابت.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف یک تجربه شگفت‌انگیز می‌پردازد، جایی که شخصی با سرعتی بسیار زیاد و به شکل نامحسوس از کنار فرد دیگری می‌گذرد، چیزی شبیه به وزش باد. در واقع، حتی اگر فردی در آن لحظه متوجه حضور او نشود و یا نتواند حرکاتش را حس کند، این موضوع به نوعی بیانگر عجیب و غریب بودن این تجربه است.

هوش مصنوعی: در وجود من ترس از دزد وجود دارد و در دل من به خاطر خطر دیو، نگرانی و هراس وجود دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا از گروه‌های بزرگ و قدرتمند صحبت می‌شود که با چشمان خیره و وحشت‌آور به دنبال یکدیگر حرکت می‌کنند. این گروه‌ها به مانند دیوانی غیور و خشمگین به صف حمله آمده‌اند و به سمت همه چیز در حال یورش هستند.

هوش مصنوعی: عمر من به خاطر مسیر طولانی که طی کردم، کوتاه‌تر شد و از آنجایی که این راه طولانی و پرچالش بود، اندوه و غم من هم بیشتر شد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه داستان حضور من در سرزمین پارس نقل شد، نام و آوازه عدالت شاه جهان به‌ سرعت در میان مردم پراکنده و مشهور گردید.

هوش مصنوعی: دوستانم در حال رقص و وجد هستند و به خاطر ورود من، همه با هم به شادی و سرور آمده‌اند.

هوش مصنوعی: دختری با موی زیبا و چهره‌ای دل‌فریب به سمت من می‌آید، در حالی که هنوز از گرد و غبار مسیر سفرش نشانه‌هایی بر تن دارد.

هوش مصنوعی: آشوب و بی‌نظمی هند و مشکلات ناشی از چین، مانع نورانی و روشنی خورشید روم و زیبایی ماه ختن و سرو کاشمر است.

هوش مصنوعی: موهای زیبا و چین‌خورده‌اش از سر تا پایش افتاده و گل سنبلش از شانه‌هایش تا کمرش آویزان است.

هوش مصنوعی: قد او برابر با قد قله‌ای از بهشت، و لب‌هایش همانند سنگ‌های قیمتی یمن است. خطی که بر چهره‌اش نقش بسته، مانند زیبایی گل‌های بهاری است و چهره‌اش درخشندگی ماه را دارد.

هوش مصنوعی: موهای پی در پی او به مشک و ساج آسیب زده و ساق پای لطیف او به نقره و عاج برخورد کرده است.

هوش مصنوعی: دست ترک، زیبایی چشمش را با کمان زخیم توصیف می‌کند و همچنین چهره‌اش را در مقایسه با سپر نورافشان و درخشان می‌بیند.

هوش مصنوعی: موهای او، نعمت خداوندی است که مانند تاریکی شب زیباست و دندان‌هایش، مانند جواهری گرانبهاست که ارزش یک کاروان جواهرات را دارد.

هوش مصنوعی: به هر حال، او گفت که این شعر و نثر تو مانند طلا و نقره در تمام جهان شناخته شده و مشهور است.

هوش مصنوعی: چطوری؟ چه خبر از حال و روزت؟ چه داستانی داری؟ وقتی که از سفر برگشتی، چه چیزهایی با خودت آوردی؟

هوش مصنوعی: یار تو کیست و یار چه ویژگی‌هایی دارد و عملی که به آن انجام داده‌ای، مانند نخل دوساله‌ای است که در پی هجرت دو ساله‌اش، چه ثمری به بار آورده است.

هوش مصنوعی: به او گفتم: قصه زیبایی را که درباره‌ات شنیدم، مثل زلف‌های تو هرچند طولانی است، اما می‌توانم به‌صورت کوتاه و مختصر برایت بگویم.

هوش مصنوعی: در مسیر خود به سوی پادشاه، به او سلام کردم و از او ستایش کردم. او نیز مرا مورد نوازش قرار داد و به من پاداش داد و باعث افتخار من شد.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده است که وقتی انسان به وطن و دیار خود نمی‌داند که چه کاری باید انجام بدهد، در پاسخ می‌شنود که وظیفه‌اش این است که برای پشتیبانی و ستایش از سلطان عادل و دادگر بکوشد.

هوش مصنوعی: دارای پیمان شاه فریدون که جز خداوند، هیچ کس را از پادشاهی برتر نمی‌داند و اعتقاد دارد که باید به سرنوشت و تقدیر احترام گذاشت.

هوش مصنوعی: گفتم که برای رسیدن به شاه، تنها یک دنیا امید دارم، نه چیزی بیشتر. این امید می‌تواند هم موجب شوق و هم منجر به نگرانی شود.

هوش مصنوعی: من نه به خاطر پیروزی‌ام در جمع او آرامش می‌گیرم، نه به خاطر مقامم که در حضورش جایگاهی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: او گفت: در درگاه شاه هنرمند، کدام وسیله را بهتر از هنر خواهی داشت؟

هوش مصنوعی: عطر گل، ارتباطی است که بوی آن به هر بینی می‌رسد و نور ماه، واسطه‌ای است که به هر چشمی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: معیار شناخت هر موجودی از ویژگی‌های آن مشخص می‌شود و از میوه هر درخت نیز می‌توان به کیفیت آن پی برد.

هوش مصنوعی: محبت و روشنایی من چیزی است که بهتر از نور باران ابرهاست و به تأیید و حمایت بیشتری از بارش باران برخوردار است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنا است که فضیلت و خوبی به مانند تیغی است که نشانه‌ای از پاکی و ارزش دارد. همچنین، به خوبی نشان می‌دهد که ارزش واقعی یک مرد به نیکی‌اش بستگی دارد.

هوش مصنوعی: درخت عود به واسطه بوی خوشی که از خود ساطع می‌کند، در روزهای خاص خود را نمایان می‌کند، مانند مشک که با عطرش در فضای وسیع خود را آشکار می‌سازد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جاذبهٔ چهره‌اش، افراد ساده‌دل به راحتی تحت تاثیر قرار می‌گیرند. همچنین، به علت روش و رفتار خاصش، نوشیدنی‌اش می‌تواند خطرناک باشد.

هوش مصنوعی: از ثروت و زیبایی آسمان گفتگو می‌کند و از بهار و شکوفایی گل‌های شقایق خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: احمد که هیچ‌کس او را نمی‌شناخت و قدرش را نمی‌دانست، با ظهور معجزه‌اش، به عنوان بزرگ‌ترین انسان شناخته شد.

هوش مصنوعی: خداوندی که هیچ‌کس او را در دنیا نه دیده و نه خواهد دید، به‌دلیل نمایاندن قدرت و عظمت خود، تمامی اشکال و صورت‌ها را آفریده است.

هوش مصنوعی: وقتی که از این نوع داستان‌ها و حرف‌ها بسیار صحبت کردیم، من او را بوسیدم؛ هم دهانش را، هم لب‌ها، دست‌ها، پاها و سرش را.

هوش مصنوعی: بعد از آن، به ستایش شاه عالم نوشتم این شعر که شیرین‌تر از شکر است.