هوش مصنوعی: ای موهای سیاه تو، خواهر قنبر هستی و تأثیر خال تاریکت، همچون گلابی خوشبو و تازه است.

هوش مصنوعی: دنبالهٔ ابروی تو در اطراف موهایت مانند قبضهٔ شمشیر علی در دست قنبر است.

هوش مصنوعی: بر روی چهرهٔ تو، رشته‌های موی سیاه همچون بلال حبشی که در پیش پیامبر ایستاده است، جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: من به زلف تو نگاه نمی‌کنم، زیرا می‌ترسم که چشمم پر شود از حلقه‌ها و چنبرهایی که در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: موهای تو مانند ماری سیاه به زیبایی بر قامت بلند و خوش‌نمایت آویخته است.

هوش مصنوعی: مراقب باش که کسی نگوید پری‌ای بال ندارد، زیرا اکنون چهره زیبا و زلف تو به او شوق پرواز می‌دهد.

هوش مصنوعی: از من می‌پرسی که لب‌هایم چه شکلی دارند، گویی که مانند قند هستند. من هم بارها گفتم که لب‌های تو به لعل و سنگ‌های قیمتی می‌مانند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم با تو در گوشه‌ای دور از دنیا بنشینم، جایی که فقط شراب و لیوان موجود باشد و هیچ چیز دیگری نباشد.

هوش مصنوعی: در ظرفی که پر از شراب است، بواسطهٔ نوری که آن را روشن می‌کند، همهٔ معانی و مفاهیم به وضوح بیان می‌شوند.

هوش مصنوعی: با نور و زیبایی جام او می‌توان دید که در رحم هر کودکی که پس از این به دنیا می‌آید، چیست تا روز محشر.

هوش مصنوعی: بیایید آنقدر نوشیده شود که شراب به جای ویژگی‌های زشت و نادرست ما، از وجودمان بیرون بیفکند.

هوش مصنوعی: من با خنده بلند می‌شوم و به سمت تو می‌روم، مانند ماه که در زیر است و من چون مریخ از دور به تو نزدیک می‌شوم.

هوش مصنوعی: بوی تو را همیشه استنشاق می‌کنم و از عطر تو عطسه می‌زنم. مدام تو را می‌بوسم و از لذتی که از بوسیدنت می‌برم، شکرگزارم.

هوش مصنوعی: من آنقدر تو را می‌بوسم که تمام وجودت را با بوسه‌ها پر کنم، مانند آنکه چهره‌ام را زیبا جلوه دهم.

هوش مصنوعی: ای موهای سیاه تو مانند مشک است و چهره‌ی زیبایت مانند نقره می‌ماند.

هوش مصنوعی: چشم و مژه‌های تو را نمی‌دانم چه شباهتی دارد، اما مثل ترکی می‌شود که مست شده و دستش را به سمت خنجر می‌برد.

هوش مصنوعی: دل من بی‌نواست، وقتی که از پیچ و خم زلف تو آزاد شوم، در قدرت شاهین چه می‌تواند از یک کبوتر برآید؟

هوش مصنوعی: به دلخواه و نیت خوب به سمت تو می‌آیم، اما تو همچون یأجوج، در سر راه من موانع بزرگی مثل سد سکندر ایجاد کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چهرهٔ تو همچون آب، زمین را همیشه تر و تازه نگه داشته است. اگر زیبایی تو نبود، آتش عشق به جان می‌افتاد.

هوش مصنوعی: با نمایان کردن چهره‌ات دل مرا دزدیدی و رفتی. ای محبوب، تو از پریان هستی و دارای گوهری با ارزش.

هوش مصنوعی: موهای تو به خاطر شرم به روی تو افتاده‌اند، دل理由 خوبی را که داری، بشنو.

هوش مصنوعی: وقتی زنگی در آیینه چهره خودش را ببیند، از خود شرمنده می‌شود و سرش را به زیر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز جز نگاه به چهره زرد من، تو را از خودم دور نکند، زیرا من بیمار هستم و جز از طعم زعفران هیچ غذایی نمی‌خورم.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو همچون نمایشی باشد، مژگان تو چنگی است و گیسوانت شاخ و برگ یک پرنده.

هوش مصنوعی: هر بار که به آن موهای پیچ در پیچش نگاه می‌کنم، هر بار که دستم را بر آن زلف زیبا می‌زنم، احساسی تازه به من دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: از این یک موجود، من به موجودی پر از کژدم در اهواز تبدیل می‌شوم و از آن یک موجود، چشمی پر از افعی حمیری می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر یک روز تو را در آغوش بگیرم، عطرت تا پایان روز قیامت با من خواهد ماند.

هوش مصنوعی: به ظرایف و نکات کم‌ اهمیت توجه نکن، زیرا قاآنی با محبت و صمیمیت، در مقام علمی خود، به عنوان ستاره‌ای برجسته در سرزمین دانش می‌درخشد.

هوش مصنوعی: دختر ملک ملک‌ستان، آسیه که سلطنت بر عفت و پاکدامنی دارد، از آسیه هم برتر است.

هوش مصنوعی: او روح فرمانروایان و نور چشم شاه است، به همین دلیل است که لقب عزیز از سوی شاه مظفر به او داده شده است.

هوش مصنوعی: غیر از دامن شاه، جای دیگری نیست. همچنین، جز در دل دریا، خانه‌ای برای گوهر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که شاه چهره‌اش را به رخسارش می‌نهد، گویی که دو پیکر از آسمان به زمین آمده‌اند.

هوش مصنوعی: هر صبح که چهره‌اش را با آب می‌شوید، هر قطره از آن آب به‌مثابه نوری درخشان و دلنشین می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه مه به خورشید نزدیک می‌شود، اما باز هم از نزدیکی به شاه و عظمت او، لاغر نمی‌شود. این نشان می‌دهد که عظمت و بزرگی مقام شاه تاثیر بیشتری دارد و باعث می‌شود آنچه در اطرافش است، پر و فربه شود.

هوش مصنوعی: ای زیور آغوش من و دادگر زمان، که زیبایی تو باعث روشنایی جانم شده است.

هوش مصنوعی: هر روز خورشید از آسمان به خاطر زیبایی تو، همچون بخار از آتش، بلند می‌شود و به احترام تو خیز برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: از نور وجود تو می‌توان در درون انسان‌ها به حقیقت وجود آن‌ها پی برد؛ ایمان را در چهره مؤمنان و کفر و ناامیدی را در دل کافران مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: تو محور زیبایی و سرآغاز بخشش هستی، به همین دلیل در دل پادشاه شجاع جای داری.

هوش مصنوعی: اگر تو پادشاه را در آغوش بگیری، این کار بسیار شگفت‌انگیز است چون این آغوش می‌تواند همه چیز را در خود بگیرد.

هوش مصنوعی: می‌گویند که پادشاهان شراب نمی‌نوشند؛ پس چرا لب‌های تو را می‌بوسند؟ اثر خوشگذرانی و لذت از شراب بیشتر از چیزهایی است که در نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر در دفتر، ویژگی‌های پاکدامنی تو را بنویسند، همچون پری، دفتر از دیده‌ها پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: امروز جز تو، کسی انصاف ندارد؛ تویی که ماه روشنایی‌اش را بر روی پیراهن و خورشید را بر سرپوشش انداخته‌ای.

هوش مصنوعی: آن خورشید بلندمرتبه و باعظمت در ایوان جلالت تو بوده که از چهره‌اش، چون ستاره‌ای، برکت و نور می‌تراود.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت عفت و پاکدامنی‌اش، زبان گویندگان و شاعران از تحسین او ناتوان است.

هوش مصنوعی: این سخن به این معناست که تنها این نیست که چهره مردان بپوشد؛ بلکه از آن جهت که زنان از بلایای وسوسه‌ها دور هستند، ویژگی عظیم‌تری دارند.

هوش مصنوعی: از اتاق بیرون نمی‌آید مگر در شب تاریک، تا حتی سایه‌اش را هم در راه نبیند.

هوش مصنوعی: هر بار که به آینه نگاه می‌کنی، اگر تصویر صورت خودت را ببینی، آن را بیگانه می‌دانی، مانند رودخانه‌ای که در پس پرده‌ای حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: به جز کسی که عصمت زهرا بر او پوششی افکنده باشد، همه مردم در روز محشر به حالت عیانی و بی‌پوششی خواهند بود.

هوش مصنوعی: در دل تقدیر، مردم به دلیل نداستن رازها، هیچ‌کدام به هم اعتماد نداشتند و همه در آرامش و بی‌خبری در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند.

هوش مصنوعی: او در کنار فاطمه، دور از چشم دیگران، به طور پنهانی در سایه نعمت‌های پروردگار قرار دارد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که همسر محمد، خدیجه، به گونه‌ای نزد او قرار گرفته که گویی او مادرش است، چرا که بانوی پاکدامنی مانند تو به زندگی او وارد شده است.

هوش مصنوعی: ای دختر شاه، ای نور چشمان پادشاه، تو مانند خرد کامل و مانند روح پاک هستی.

هوش مصنوعی: چهره‌ات را بدون حجاب نشان بده، تا کسی نتواند تو را ببیند. گوش فرا بده به دلیل و از بنده دلسرد و بی‌خود مشو.

هوش مصنوعی: حکیمان می‌گویند که پرتو نوری از چشم به سمت چیزی که به چشم می‌رسد می‌افتد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نور به چشم بازنگردد، تصویری در ذهن ایجاد نخواهد شد.

هوش مصنوعی: زیبایی تو به قدری است که خط روی صورتت نمی‌تواند از شدت شگفتی و هیجان، نگاه خود را از آن بردارد.

هوش مصنوعی: آرایشگر زیبایی تو همان شاه است. البته برای زیباتر شدن، باید محبت و عشق هم وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که او موهای تو را شانه می‌زند، جیب و کنارش تا روز بعد از آن پر از بوی خوش عطر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ات را بشویند و لباس از بدنت کنار برود، به‌سرعت از پای تو گل‌های قرمز خواهند رویید.

هوش مصنوعی: بهشت و آب کوثر هم نمی‌توانند او را فراموش کنند؛ زیرا چهره و لب‌های تو برای او از بهشت و کوثر بهتر است.

هوش مصنوعی: هر سال به مناسبت نوروز، لاله‌ای بر سر قبر قیصر می‌نشیند و اثر نامی او را زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: در دل شب و روز و ماه و سال، آغوش طبیعت چهره و چشمان تو را مملو از زیبایی و شکوفه‌های لاله می‌بیند.