هوش مصنوعی: دلبر من مانند نقره‌ای خالص است، به دلیل نرمی و لطافتش شبیه آب می‌باشد.

هوش مصنوعی: هنوز روز به چشم من نیامده و به خاطر خاصیت خواب، مانند این است که همه چیز در حالت خواب است.

هوش مصنوعی: نقطهٔ سرخ رنگی که در وسط آن است، شبیه به شرابی است که در جام نقره‌ای رنگ و با طراوت قرار دارد.

هوش مصنوعی: کنار او همه زیبا هستند و در میانشان، بدن او چنان است که نشان‌دهنده زیبایی و لطافت خاصی دارد؛ این وضعیت شبیه به حالتی است که بین یک شیخ و یک جوان جذاب وجود دارد.

هوش مصنوعی: ماه مانند است و بر آن نشانی از بوسه‌ام وجود دارد. تو باید گمان کنی که آنچه بر چهرهٔ ماهتاب باقی مانده، اثر من است.

هوش مصنوعی: نور او چنان مرا مجذوب خود می‌کند که اگر اشتباه نکنم، به روشنی آفتاب می‌ماند.

هوش مصنوعی: دو نفر به گونه‌ای به هم نزدیک می‌شوند که انگار هر کدام یک صفحه از دفتر حساب را نشان می‌دهد و به هم می‌پیوند.

هوش مصنوعی: وقتی یار در لباس زینتی خود را پنهان می‌کند، شبیه به ستاره‌ای است که زیر ابرها پنهان شده و دیگر دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به پشت سر او، زلف‌های زیبا و درخشانم مانند خطاهای کوچک بر اعمال نیک و ثواب است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شخص به ستایش یا سرزنش چیزی اشاره می‌کند که به نوعی در تضاد با هم قرار دارند. تحسین یک چیز و نفرین بر آن چیزی است که ممکن است با غفران یا عذاب همراه باشد، نشان‌دهنده این است که احساسات متضادی نسبت به یک موضوع وجود دارد و می‌توان با آن دو به شیوه‌های متفاوتی برخورد کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی‌های طبیعت می‌پردازد. در آن به گل نسرین اشاره شده که به شکل کمند در یک باغ می‌درخشد و شاخه‌های آن در حال افتادن و خشکی هستند. به طور کلی، این تصویر، ترکیبی از زیبایی و زوال را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: درخشش و زیبایی ماه را به یاد بیاور، که همچون ماری به دور خود پیچیده است و گویی در حالی که به خود می‌پیچد، عطر ناب مشک را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: به کلبه‌ای با رنگ نقره‌ای و حالتی مشابه سیم می‌رویم که بوی خوشی مانند عطر عنبر از آن بلند می‌شود و نخی راست مانند طناب در آنجا وجود دارد.

هوش مصنوعی: به مانند پرندگان باشکوهی که بر روی خرمن‌های گندم نشسته‌اند و دانه‌های پراکنده را در همه جا می‌پرا کنند.

هوش مصنوعی: به برزو برو و کمر پور کیکاووس را بگیر که کمند پر خم افراسیاب مانند آن است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف موقعیتی می‌پردازد که در آن شخصی با دشواری‌ها و موانع خاصی روبرو است. او نشان می‌دهد که همچون فردی که در مقابل دشمنان خود، بدون ترس و با قدرت در جایگاه خود به ایستادگی می‌پردازد. این تصویر به ما می‌فهماند که باید در مواجهه با چالش‌ها و خطرات، استقامت و قدرت داشته باشیم، و به جای تسلیم شدن، به مقابله بپردازیم.

هوش مصنوعی: محمدشاه، فرمانروای بزرگ و نورانی چون آفتاب است که درخشش او مانند برق، سبب شگفتی و هیجان می‌شود.

هوش مصنوعی: شیر دژ به معنای قدرت و شجاعت است و در اینجا نشان‌دهنده‌ی استقامت و توانایی در مبارزه است. فردی که به یاد شاه در روز جنگ در اوج آمادگی قرار دارد، همچون شیر بی‌رحم و استوار است. این شخص در برابر دشمنان قرار می‌گیرد و نمی‌گذارد کسی به او نزدیک شود، همان‌طور که شیر در قلمرو خود از مخلوقات دیگر حفاظت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر جایی که خورشید خیام به سرخی و زیبایی و خوشبختی درخشید، بر آن قبه بلند آسمان باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: آسمان مانند اسبی نیرومند است که برای یک شب حكمروایی، ماه بر روی زین آن نشسته و درخشندگی خاصی را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: صدای تیز شمشیر شاه چه تأثیری بر زمین و جان دشمن دارد که اختیار او و سرزمینش را به حال خرابی وا می‌گذارد.

هوش مصنوعی: جواهری که به نظر می‌رسد درخشان و زنده است، اما در واقع مانند گلی ذوب شده است و هیچ حقیقت واقعی ندارد.

هوش مصنوعی: او در خوردن و فشردن خون به شکلی است که همچون دشمن خسرو، به تندی و بی‌رحمی عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر شادی و خوشحالی‌ای که از دوستی‌ام با شاه دارم، همچون یادگاری از روزهای جوانی، همیشه لحظات خوشی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش من به مانند نقابی است که بر روی چهره درخشان یک پادشاه قرار دارد.

هوش مصنوعی: قدرت و ثبات حکومت او تا زمانی ادامه دارد که دروازه‌بان او بگوید که روز حسابرسی و محاسبه نزدیک است.