هوش مصنوعی: اگر کسی مثل مرغی که هر لحظه دانه می‌افشاند، به آرامی و مداوم تلاش کند و اگر ادب و احترام را رعایت کند، ثمره و نتیجه کارش در دست کسی که لایق است قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: امروز درختان به خاطر شادی می‌رقصند، آیا ممکن است که بلبل در میان گل‌ها برای ستایش معشوق آواز می‌خواند؟

هوش مصنوعی: به مقامات عالی و شخصیت‌های برجسته‌ای که در همه‌ جا معروف هستند، می‌توان اشاره کرد که اگر کسی به عظمت و جلال آن‌ها برسد، باید از خوبی‌ها و بزرگی‌هایشان بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: اگر باد خشم او به هستی آسیب بزند، دیگر چه معنایی دارد که هفت آسمان به دلیل کفر او تکان بخورد؟

هوش مصنوعی: اگر برقی برخلاف آن بزند و شعله‌ای در دنیا بیفروزد، چه جای آن است که خار صحرا برق دریا را بسوزاند.

هوش مصنوعی: خداوندا، تو را قسم به ذات پاکت، که اگر بخواهی می‌توانی قدرتت را به اندازه‌ای کوچک کنی که حتی در چشم یک مورچه جا بگیرد.

هوش مصنوعی: به قدرتی که حتی یک پشه را می‌تواند به زخم نیشش موظف کند، می‌توان انتظار داشت که خرطوم فیل‌ها را به راحتی بپیچاند.

هوش مصنوعی: تا امروز هیچ حرف دیگری جز ستایش نگفته‌ام و به همین دلیل، زبانم مانند زبان گل لاله، بی‌صدا و خاموش شده است.

هوش مصنوعی: حسادت یک مشکل بزرگ است که می‌تواند برای هر کسی که در دنیا دعا می‌کند، دردسرساز باشد. کاش خدا این مشکل را از دنیا برطرف کند.

هوش مصنوعی: هرگاه حریف خود را شخصی با سرمایه و ارزشمند ببیند و دشمن کم‌مایه و بی‌ارزشی را در مقابل خود ببیند، ممکن است به خاطر این احساس برتری، از بزرگان انتقاد کرده و آنها را ناراحت کند.

هوش مصنوعی: صبح که صادق و راستگو بودم، روزم روشن و پرامید بود، اما اگر همچون گلی باشم که زمانی خوشبو بوده و حالا باد غم، برگ‌هایم را به زمین می‌ریزد، دیگر روزهایم تاریک خواهد شد.

هوش مصنوعی: برخی می‌گویند که خواجه‌ی بزرگ من، به‌خاطر این صحبت‌ها، مرا از رسم و روند خود دور کرده است. اما من، گوشم چیزی غیر از داستان‌های افسانه‌ای نمی‌شنود.

هوش مصنوعی: می‌گویم که بر این ادعا دلیل روشن‌تری دارم؛ تو مانند خورشیدی هستی و نمی‌توانی از خورشید فیض و نور خود را قطع کنی.

هوش مصنوعی: من از ابتدا مطمئن بودم که تو به من این مقام و جایگاه را داده‌ای و می‌دانم که با وجود تمام دانش و حکمت، هیچ‌کس نمی‌تواند این حکم را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: خداوند هیچگاه آنچه را که بخشیده، نمی‌گیرد و نمی‌تواند از ابتدا هم چیزی بگوید که نتواند انجام دهد.

هوش مصنوعی: خداوند به گل لاله رنگ زیبایی می‌بخشد و به آن رایحه خوشی مانند عنبر می‌دهد، اما از شدت رحمتش هیچ‌گاه نعمت‌های خود را از بندگانش نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که به بازنگری و قضاوت جدیدی می‌رسیم، این موضوع معلق می‌شود، مگر اینکه یادداشت جدیدی جان من را از این قید و بند آزاد کند.

هوش مصنوعی: اگر ابرهای عظیم هم به خاطر من بگریند، باز هم یک اشک من می‌تواند تا روز قیامت مانند گلی شاداب لبخند به چهره آورده و زیبایی ببخشد.

هوش مصنوعی: از نیروی توست که من از ناتوانی ناله می‌کنم، چرا که حتی خداوند هم برای به آرامی خواب رفتن کودک، او را به گریه درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: کدام یک از ویژگی‌های تو لایق است که از بخشش تو بپرسم؛ آیا مرا به بلندای آسمان می‌رساند یا به زمین و خاک تاریک می‌کشاند؟

هوش مصنوعی: خدا هرچند قدرت و توانایی زیادی دارد، اما در پی روزی و نعمت، لطف خود را به مؤمنان و کافران هم می‌دهد و از آن چشم‌پوشی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: تو همچون خورشیدی هستی که نور محبت خود را بر همگان می‌تابانی، چه نیکوکارند و چه بدکار. تو مانند ابری هستی که از رحمت خود می‌باراند و زندگی را به گلستان تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: این بخت خوب توست که سال و ماه به کمک یزدان، مردم را در آرامش و خواب راحت نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: شایسته نیست که کسی که تو را مدح می‌کند، با این شیرینی کلام، مانند مگس در عین سختی لحظه‌ای خود را تخلیه کند و به مشکلات بپردازد.

هوش مصنوعی: همواره باید منتظر باشید تا سال و ماه بگذرد و عمرتان به پایان برسد، اما باید کوشش کنید که تا زمانی که آسمان و جهان پابرجاست، شما هم باقی بمانید.