هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفاً مقدار زیادی از آن شراب را به من بده که دهقان با آن، غم‍‌ها را دور کرده و شادی را به جان بخشیده است.

هوش مصنوعی: در گودی دل پیر می‌فروش، جامی پر از عشق و محبت در دست ساقی است که انرژی و حیات را به ما می‌دهد و چهره محبوب من را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: به تلاش و کوشش در جان خود بپرداز، زیرا کسی که خبر ناگفته‌ای را در دل دارد، می‌تواند از لبانش به دیگران منتقل کند. از زیبایی‌هایی که در دلش پرورانده شده، بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: زمانی که شعله‌ای بزرگ روشن شود، همه مشغله‌ها و مشکلات به یکباره نابود می‌شوند. اگر دیو (نماد شر) از آن شعله بهره‌مند شود، باعث می‌شود که موجودی پاک و زیبا مانند حوری در دل زهدان به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: شادی می‌تواند به کسی که غمگین است، طراوت ببخشد. کسی که شادی را از دست داده، مانند ضحاک در چنگال غم گرفتار می‌شود. خاک، نه تنها نماد زمین است، بلکه می‌تواند نشانه‌ای از زندگی جدید و انسان‌سازی باشد. خاک، انسان‌ها را پرورش می‌دهد و به آن‌ها حیات می‌بخشد.

هوش مصنوعی: از سنگ می‌توان مسی ساخته و از خاک طلا به دست آورد. از درد می‌توان صفا و پاکی گرفت و از رنج، به درمان رسید.

هوش مصنوعی: وقتی گلی بر روی زمین بریزد، بوی خوش آن از بین می‌رود و اگر سنبلی روی آن رویید، تبدیل به زینت و زیبایی می‌شود. اگر زاغی به آن گلابی بخورد، به بلبل خوش‌خوان تبدیل می‌شود و این اتفاقات نشان‌دهنده‌ی تغییرات و تحولات مختلف در طبیعت و زندگی است.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معنی است که وجود زیبا و دلنشین، روح را از قید و بندهای مادی رها می‌کند. خرد و هوش به عنوان دایه، به ما مدد می‌رسانند و کلام و بیان در حقیقت، غذایی برای فکر و اندیشه هستند، همانگونه که لقمه‌ای از دانش و خرد به انسان داده می‌شود تا رشد کند.

هوش مصنوعی: انسان می‌تواند تظاهر و فریب را آشکار کند، اما ابلیس با عقلش می‌داند که چگونه این فریب را به کار گیرد. در ذهن نادانان، هزاران فکر و اندیشه‌ای که به ادریس (نماد دانایی) مربوط می‌شود، پرورش می‌یابد.

هوش مصنوعی: اگر دل بینا باشد، به می و زیبایی آن واقف است، یا مانند آتش، خواهان جان و زندگی است که آب حیات را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: دل از او شاد می‌شود و جان از او احترام و بزرگی می‌گیرد، مانند اینکه صدف گوهر را از آب نیسان پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: از وجود پاکان، خاک او و از روحش مانند آب انگور است. همانا اینکه عصارۀ خالص او جان و روح سخن‌واران را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر پرتو خورشید در جایی بیفتد، حتی اگر آنجا در حبشه باشد، خاک آنجا همچون بهشتی است که در آن جوانان نیکو پرورش می‌یابند.

هوش مصنوعی: سنگ سرخ بدخشان او را از لقب ماه درخشان محروم کرده است. ای شگفتی! عجب که این لعل درخشان، خود پرورده شده است.

هوش مصنوعی: روح انسان از او شادی و خوشی می‌گیرد و دل به خاطر او شاداب و پرنشاط است. زیبایی حوریان بهشت نیز از وجود اوست که در باغ رضوان پرورش یافته‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که روح در حالت حرکت و جریان است و به همین دلیل فریاد می‌زند. همچنین، در دل او وجودی لطیف و معنوی وجود دارد که باعث شگفتی و پرورش جان او شده است.

هوش مصنوعی: دیروز با کسی صحبت می‌کردم که می‌گفت جان خود را برای چیزی فدای می‌کند و همچنین روحش را با روح کسی دیگر به شکلی دو برابر پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی نوازنده به جشن و سرور وارد می‌شود، به دنبال یاری لبی سرخ و زیبا می‌گردد که مانند سنگ یاقوت درخشان و پر زرق و برق است.

هوش مصنوعی: در لب‌های او، زیبایی‌ای به اندازه سی ماه نو وجود دارد و در گردن او، زلف‌هایی چون زلف‌های هندو زیبا است که حالتی کفرآمیز دارد اما ایمان را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: موهای او مانند دیوی است که سر به سر می‌گردد و از دزد شب نیز دیوانه‌تر است. مانند قمر در زیر دامان آسمان، در خود می‌پیچد و به زیبایی می‌تابد.

هوش مصنوعی: گل که در مشک چین پرورش یافته، جواهرهایی را از عطر خوشش می‌ریزد؛ و ماهی که در آستین خود دارد، به گلو خود می‌فشارد.

هوش مصنوعی: در این شعر، به زیبایی‌های برجسته آسمان و ستارگان اشاره شده است. در آن، ستاره‌ای به نام پروین به نمایش درمی‌آید که از کمر خود زیبایی می‌افشاند. همچنین، کژدمی که بر روی ماه نشسته، نشانه‌ای از زیبایی و جواهرات به شمار می‌رود. این تصویرسازی، نمایانگر شکوه و جلوه‌های طبیعت و آسمان است.

هوش مصنوعی: صورتش از پارچه نرم‌تر است و در برابر فتنه‌ها آرام‌تر. آبش از آتش گرم‌تر و شعله‌ای که عطش را می‌پرورد، آن را شکل می‌دهد.

هوش مصنوعی: خورشید درخشان و پرتلالو مانند دانه‌ای است که بر سر خاک نشسته، و در دل این خورشید، رازهایی وجود دارد که همگی نشان‌دهندهٔ معانی عمیق زندگی و درک ما از جهان هستند. در این میان، برخی رهبران و بزرگانی هستند که با درک و بینش خود، جانی تازه به مسایل می‌بخشند و توانایی تأثیرگذاری بر دیگران را دارند.

هوش مصنوعی: زلف او مانند یک بازیگر است که با ارغوان (رنگی قرمز) بازی می‌کند و بر روی ماه زره می‌سازد. او در باغ بهشتی که شیطان آن را پرورش داده، مشغول است.

هوش مصنوعی: در زیر زلفی چون چادر سیاهمند، گلبرگی پنهان است که مانند جویبار روان مشتری به نظر می‌رسد. این تصویر از زیبایی و لطافت گلی است که در سایه زلفی زیبا نمودار شده و حالتی مجذوب‌کننده دارد.

هوش مصنوعی: خط زیبا و سیاهش بر لب دختری مانند موری کوچک است که در حال جوشیدن بر روی رطب‌ها قرار دارد. چقدر عجیب است که یک دسته ریحان در کنار او پرورش یافته است.

هوش مصنوعی: دل من از غم بیشتر می‌شود و حالتی رقت‌بار به خود می‌گیرد، همان‌طور که هزاران تیر زهرآگین در نوک مژه‌هایم پرورش یافته‌اند.

هوش مصنوعی: به جز نشانه‌های بدن زیبا که زیبایی‌اش را کامل‌تر می‌کند، هرگز قیمت و ارزشی برایش نشنیدی، همانطور که دیو مهر سلیمان را پرورش داده است.

هوش مصنوعی: هر بار که از لب‌های من سخنی بیرون می‌آید، شگفتا که آن کلام به شور و نشاط بدل می‌شود. ناگزیر، آن میوه خوشمزه که در نمکدان پرورش یافته، نشانه‌ای از شور و شوق است.

هوش مصنوعی: وقتی کسی در سختی‌ها و مشکلات قرار می‌گیرد، بر او دشواری‌های زیادی افزوده می‌شود، اما کسی که ایمان و اعتقادش را تقویت کرده باشد، می‌تواند از پس این سختی‌ها برآید.

هوش مصنوعی: بلند شو، ای معشوق آرامم، آن سنت قدیمی را دوباره زنده کن! بی‌توجه به جنگ و گرفتاری‌هایی که هر دو تنها باعث ضرر و زیان هستند، بگذر.

هوش مصنوعی: یک جام بنوش، از زندگی لذت ببر، یک بوسه بده و حرفی بزن. پیش از آنکه کسی با چهره زیبا و دلنشین تو را آزرده خاطر کند، از لحظات خوب استفاده کن.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را با عشق و شدت بیشتری ببوسم، اما می‌ترسم از زلف‌های تو که مانند شب تاریک و وسوسه‌انگیز هستند و عطر و رنگ شورش را به وجود می‌آورند.

هوش مصنوعی: از دو لب تو که همدم من هستی، تنها یک بوسه خواهانم. بگذار تا خود را مانند مگسی در باغ شیرین شکر، پرورش دهم.

هوش مصنوعی: بوسه‌ای بده که آرامش و راحتی به همراه داشته باشد و هیچ مشکلی در آن نباشد. زیرا از جانم آن حوصلۀ تحمل درد جدایی رفته است.

هوش مصنوعی: اگر تو بتوانی بوسه‌ای به من دهی، در آن حال می‌توانم کمر خود را به بند کینه ببندم. سخنران نیز مانند شیر نر، زمانی که طغیان را می‌پرورد، دچار خشم می‌شود.

هوش مصنوعی: چون قاآنی بزرگ و ویژه است، کسی مثل او به خاطر حرمتش در مجالس زیادی مورد ستایش قرار می‌گیرد و مورد احترام است، زیرا در این مجالس به ستایش بزرگمردان و شاهان پرداخته می‌شود.

هوش مصنوعی: ماه زیبا و بزرگ، پادشاه مهمانی‌ها، باران زمین و یاری‌دهنده زمان است. او که از قیروان تا قیروان در سایه لطف پروردگار قرار دارد.

هوش مصنوعی: محمدشاه دارا، فرزند کسری، که از پیامبر به‌خاطر عدالت و راستی الهام گرفته، حکومتی بر پا کرده است.

هوش مصنوعی: انسان عاقل و با تدبیر، توانایی تشخیص خیر و شر را دارد. با اراده و همت، می‌تواند از دریا و زمین بهره‌برداری کند. با generosity و سخاوت به هر دو نوع نیازمندی—چه عرصه‌های خشک و چه عرصه‌های سرسبز—کمک می‌کند و با عدالت، موجودات را پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: دنیا شبیه مهد کودک است و او سرپرست این دنیا می‌باشد. نظم و ترتیب دنیا بر اساس تلاش و عدالت او برقرار است و در زمان او، مهتاب همچون دختری با ظرافت بزرگ شده است.

هوش مصنوعی: خشم او مانند زهر مرگ است که از پستان امید می‌چکد، اما عشق و مهر او همچون طعمی شیرین و گوارا در کام مخلوقاتی که پرورش داده است، جاری است.

هوش مصنوعی: وقتی که گرز به دستان قهرمان بیفتد، مانند برفروختن آتش است. آن گرز در آب‌های عمان به خوبی پرورش یافته است.

هوش مصنوعی: به خاطر قدرت و مشخصاتش، دشمن ترسیده و به عقب نشینی مایل می‌شود. او مانند ماهی در آب، درون زره و لباس‌های شکیل خود، آرامش و قوت می‌یابد.

هوش مصنوعی: در اینجا به موجودی اشاره شده که مانند مار خطرناک و زهرآگین است، اما در عین حال زیبایی و جذابیتی دارد که شبیه به نیشکر و شکر است. این موجود می‌تواند به نوعی به چالش‌ها و سختی‌های زندگی اشاره کند که در عین وجود خطر، زیبایی و لذت‌هایی نیز در آن نهفته است. در واقع، این تصویرسازی نشان‌دهنده تضادی است که می‌تواند در زندگی وجود داشته باشد؛ زیبایی و لذت در کنار خطر و چالش.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی دست خودش را به بخشش باز می‌کند، روزی و خوشبختی را به دست می‌آورد. مانند دایه‌ای که با شیرش فرزندان را از خطرات و مشکلات دور نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: اگر فرزندان آدم به دستگیرش از عقل و احتیاط بیفتند، مانند لوح محفوظ اوست که از فراموشی دور است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دشمن غیرقابل اعتماد در کمین است، حیل و ترفندها از هر گوشه و نقطه به چشم می‌خورند و مرگ همواره نگهبان است.

هوش مصنوعی: اگر مداح او درباره خودش با دیگران صحبت کند و از مخلوقاتش بگوید، حالش به گونه‌ای است که هر هشت بهشت را تحت پرورش خود دارد.

هوش مصنوعی: اگر شخصی با خوی بد و رفتار ناپسند، خشم او را به من نشان دهد، درد و رنجی که به جانم می‌زند، هر چند که همه قدرت‌ها و نیرنگ‌ها را در اختیار داشته باشد، نمی‌تواند مرا از پا درآورد.

هوش مصنوعی: سلطان، در محفل‌ها به من به عنوان استاد سخن یاد می‌کنند، اما حالا ذهن و روح من به گونه‌ای آشفته و بی‌نظم است که نمی‌توانم به خوبی شعر بگویم.

هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌گوید که این شعر را نادیده بگیر، این ستایش را فراموش کن و این شخص را که در حالت آشفتگی قرار دارد، نادیده بگیر؛ زیرا او دچار افکار بی‌نظمی شده است.

هوش مصنوعی: این شعر می‌گوید که کسی که در ستایش یا تعریف از دیگران دقت ندارد و فقط بدگویی می‌کند، در واقع خود در حال نقصان و کمبود است. او باید هوشیاری خود را به کار گیرد و نگذارد که ضعف‌هایش او را به سوی قضاوت‌های نادرست سوق دهد.

هوش مصنوعی: چقدر عجیب است که این ستایش مورد قبول پادشاه قرار می‌گیرد، در حالی که در نهایت، شاعری را که حسان تربیت کرده، پسندیده است.

هوش مصنوعی: شعری که به صورت ناگهانی و از عالم غیب به وجود آمده و بدون هیچ نقصی است، وحی‌ای است که به طور قطع نازل شده تا ستایش فرمانروای برگزیده را به جا آورد.

هوش مصنوعی: من او را الهامی مطلق می‌دانم که حقایق را بهبود می‌بخشد و به عنوان وحی‌ای حقیقی می‌شناسم که یقین و آگاهی از جانب پروردگار را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: بدون واسطهٔ روح‌الامین، جان‌آفرین این حجاب را کنار زد تا نگهدارندهٔ ملک و دین در حجاب جانان پرورش یابد.

هوش مصنوعی: در خواب، فردی را که از دیگران باهوش‌تر و با خردتر است، خطاب قرار می‌دهد و می‌گوید: ای کسی که خلاقيت و خلاقیتت بالاتر از خواب است، باید درک کنی که این خواب، بیانگر ایمانی است که در وجودت پرورش یافته است.

هوش مصنوعی: از خود بی‌خود شو و از شربت من بنوش، چون در دل من شوری است که از چالش‌ها و دشواری‌ها برمی‌خیزد و آسانی‌ها را به بار می‌آورد.

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم این است که هر زمان که احساس وجد و شوق درونی به وجود می‌آید، باید از ساقی (نماد نوشیدنی) خواست که مقدار زیادی از آن می را برای نوشیدن فراهم کند. این می، به مانند کیفیتی از زندگی است که کشاورز با زحمت و تلاش خود آن را پرورش داده است. در واقع، شاعر به اهمیت لذت از زندگی و به خصوص خوشی‌های ناشی از آزادی روحی اشاره دارد.