هوش مصنوعی: هر کسی که بر زلف معشوقش دست بگذارد، در واقع به عمر جاودان و ابدی دست یافته است.

هوش مصنوعی: چهره و زیبایی دوستت را همانند برج قوس و سیاره‌های مه و مشتری توصیف می‌کند که درخشش و زیبایی خاصی دارند.

هوش مصنوعی: در میان گروهی که دل‌هایشان آشفته است، از من خبری رفت. بیا که موهای تو می‌تواند نشانه‌ای از حال او باشد.

هوش مصنوعی: از من نپرس دل تو چرا گرفتار شده، از او بپرس که چرا ابروهایش مثل کمان قوس دارد.

هوش مصنوعی: آه که از دوری و ناامیدی از وصال معشوق، بر من چه رنجی می‌گذرد! انگار که حتی از وجود خودم هم دیگر خبری نیست و در خیالاتم غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: هزار بار به خاطر غم تو جانم را از دست داده‌ام، اما هنوز هم زیبایی و ناز تو مانند یک خنجر به قلبم ضربه می‌زند و من همچنان زنده‌ام.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک بازی با رشته‌های زلف تو است که مانند دستان و پاهای معلقی که به ریسمان بسته شده‌اند، به تو وابسته و معلق است.

هوش مصنوعی: من بارها به خاطر دوری‌ات جان داده‌ام، اما هنوز هم از عشق تو متحمل درد و آزمایش می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر زمانه بر من بخندد، اشکالی ندارد؛ چون چهره‌ام همچون زعفران زیبا و درخشان است.

هوش مصنوعی: ای آقا، به هیچ کس اهمیت نده، اما بترس که ارزش تو ممکن است باعث نگرانی دل من شود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند ستایشی به زبان بیاورد، مگر کسی که تو را وصف کند و از محبت‌ات صحبت کند.

هوش مصنوعی: جز تو، کسی نمی‌تواند به زبان کسی که تو را مدح می‌گوید، نیایش کند.

هوش مصنوعی: محبوب، نگران رقیب نیست و به او اهمیت نمی‌دهد. اما بلبل نسبت به باغبان نگران است و از او می‌ترسد.

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو مانند گل‌های زیباست که در میان خزان، به شکوفه‌نشینی بهاری می‌ماند. زیبایی تو، حتی در شرایط سخت و تلخ، درخشان و دل‌نشین است.

هوش مصنوعی: اگر فرمان زیبایی تو نیست، پس چرا برای ما فرصتی برای زندگی باقی گذاشته‌ای که می‌خواهی ما را به دام بیاندازی؟

هوش مصنوعی: یعنی شفاعت ما به خاطر نگاه و لبخند تو، بر درد و غم ما تأثیر می‌گذارد، چرا که این شفاعت به نوعی از عدل خداوند نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ابوالشجاع بهادر شخصی است که قدرت و قوت او باعث ترس و لرز در وجود انسان‌ها و روح آنان می‌شود.

هوش مصنوعی: به من نسبت ناروا می‌دهی که انگشت حیرت از عصبانیت او، همچون ملک‌الموت در دهانش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: پادشاهی که دوران زندگی و سلطنتش تحت تاثیر چرخ زمان قرار دارد، به ویژگی‌هایی از آخرالزمان برخوردار است.

هوش مصنوعی: در میان جشن و شادی، هزاران صدای خوش و لذت‌بخش وجود دارد که هر یک به نوعی راز و معنی خاصی را در دل خود نهفته دارند.

هوش مصنوعی: مرگ و سرنوشت پر از سر و صدا و شلوغی است، اما در میان تمام این هیاهو، سرنوشت نهایی به وضوح مشخص است.

هوش مصنوعی: هر فرزندی که بدون نشانه‌ای از اطاعت و پیروی از اصول خوب به دنیا بیاید، به خاطر نادانی و بی‌توجهی خود، باعث ننگ و ذلت خانواده‌اش خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر گیاهی که بدون عشق و محبت رشد کند، در واقع با مشکلات و مصائب زندگی روبه‌رو خواهد شد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به او شاخ‌گنگو می‌گویند، در بال‌هایش چند پر دارد. زاغی که همواره به دنبال مرگ است، لانه‌اش را در نوک خود دارد.

هوش مصنوعی: ای شاه تو هستی که حتی بعد از نبرد، تیغ تو هنوز در بدن شکارها و دشمنان، نشانه‌ای از قدرت و دلاوری‌ات به جای مانده است.

هوش مصنوعی: به دشت وسیع، صدای شادمانه‌ای طنین‌انداز شده است و هنوز لرزشی در وجود کامران حس می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی نشان می‌دهد که حتی در میان سختی‌ها و مشکلات، عشق و زیبایی‌ِ زندگی می‌تواند ادامه داشته باشد. ارزش‌های بزرگ و احساسات عمیق همواره وجود دارند و نمی‌توانند تحت تأثیر موانع قرار گیرند. در هر حال، زیبایی و قهرمان‌پروری همواره در زندگی وجود دارد و می‌تواند به ما قوت قلب بدهد.

هوش مصنوعی: هنوز اثرات و خرابی‌های ناشی از خشم و قهر تو در مناطق باخرز و شهربند هری احساس می‌شود و این وضعیت به شدت نگران‌کننده است.

هوش مصنوعی: هنوز بقایای قدرت خدا از شدت هیبت تو به مرزغن (جایی در افغانستان) به شدت ترسیده و چشمانش از وحشت پر از خون شده است.

هوش مصنوعی: هنوز هم از خون دشمنان تو، در دل منابع ارزشمندی همچون سنگ‌های قیمتی وجود دارد که مرگ آن‌ها بر سرحد خنجر، تا سرزمین غوریان حس می‌شود.

هوش مصنوعی: چهرهٔ مردم افغان هنوز تحت تأثیر درد و رنج حوادثی است که تجربه کرده‌اند و این چهره به رنگ ارغوانی درآمده، گویی که اشک‌ها و غم‌ها به آن رنگ افزوده‌اند.

هوش مصنوعی: دخمهٔ خوارزم شاه هنوز از دود و آتش پر شده است، به‌گونه‌ای که حال و هوای آن شبیه به ملک قیروان است.

هوش مصنوعی: طایفهٔ قنقرات هنوز به خاطر ترس از جانشان در حالت تب و لرز و نگرانی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: هنوز دشمن تو در چنگال روزگار گرفتار و ناتوان است و به شدت در سختی می‌گذرانده.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که بدن کوه البرز را هم با آسیب‌هایی که می‌بیند، نرم‌تر از پود نازک پرنیان می‌کنی.

هوش مصنوعی: هوا و فضای بیابان به خاطر بارش باران، شکوه و زیبایی خاصی پیدا کرده است و این زیبایی به دریا و وسعت بی‌پایان آن هزاران نکته و حرف می‌زند.

هوش مصنوعی: از نعمت و بخشش تو، حتی کم‌ارزش‌ترین قطره می‌تواند ارزش و اهمیت صد گنج معتبر را داشته باشد.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر نزدیکی به مکان مقدس تو، به هزاران شکل بر آسمان پُر از افتخار می‌شود.

هوش مصنوعی: برای نظم دادن به جهان، سرنوشت همیشه آماده است و اراده تو را به‌طور کامل تحت کنترل دارد.

هوش مصنوعی: کشور تو آن اندیشه وسیع است که در هر قدمش گنجینه‌ای از افکار و عالم وجود دارد.

هوش مصنوعی: درگاه تو مانند قلعه‌ای بلند و مستحکم است که بر بالای آن، سخنانی در گوش ناچیزان عالم می‌پیچد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که همیشه ارزش و مقام بزرگان هفت کشور به خاطر حضور و احترام آنها در قصر تو حفظ می‌شود و به همین دلیل، احترامی که برای آنها قائل هستی، اهمیت و قدر آنها را بیشتر می‌کند.

هوش مصنوعی: شجاعت تو باعث شده که حتی شاعران بزرگ نیز از یادآوری داستان رستم و دستان به وجد بیایند و تحسین کنند.

هوش مصنوعی: اگر تو به انصاف رفتار کنی، گرگ که همواره به دنبال آسیب رساندن به میش است، دیگر با شبان درگیر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: سری که از خواسته و آرزوهای تو صحبت می‌کند، باید ارزش و توانایی پذیرش سختی‌ها و مشکلات را داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه من از حقایق پنهان آگاهی زیادی ندارم و اطلاعاتی درباره غیب بیان می‌کنم، اما خداوند که دانای همه غیب‌هاست، از همه چیز آگاه است.

هوش مصنوعی: اما عظمت و شکوه تو به وضوح نمایان است، زیرا اراده‌ات در فتح آسمان‌ها جاریست.

هوش مصنوعی: کسی به عمق وجود و ویژگی‌های تو پی می‌برد که مانند تو قدرت نوشتن سرنوشت را در دستان خود دارد.

هوش مصنوعی: تنها کسی می‌تواند به اوج نزدیکی به خداوند برسد که مقدمات و پایه‌های ایمان و یکتایی را در زندگی خود فراهم کرده باشد.