هوش مصنوعی: ای کسی که به دنبال شکار غزالان به دشت رفته‌ای، به سمت شهر برگرد و دل ما را به دست آور.

هوش مصنوعی: اگر تیر می‌زنی، بر دل ما بزن نه بر آهو، و اگر دام می‌گذاری، در مسیر ماه بگذار نه در بیابان.

هوش مصنوعی: نه دشت من به اندازه شهر کم است و نه من از آهو کمتر. اگر می‌خواهی مرا به دام بیندازی، دل مرا صید کن، نه اینکه تنها به دنبال خواسته‌هایت باشی.

هوش مصنوعی: ما مانند آهوی در دشت، به پایان عهدی که داریم آگاهیم. در حالی که به دام نیفتاده‌ایم و همچنان مقاوم هستیم.

هوش مصنوعی: ای آهوی دل‌نشین، تو آهوی وحشی را می‌زنی، و جالب اینجاست که تو که خود صید هستی، هنوز تقاضای شکار می‌کنی.

هوش مصنوعی: ما از تو دوری می‌گزینیم و آهو نیز از تو فرار می‌کند. او که شکار توست غافل گشته و ما به عمد به دام تو افتاده‌ایم.

هوش مصنوعی: هرگز به دام نیفت، چرا که این همه طعمه‌ها به تو متوجه‌اند. تو همچون شیرانی هستی که شیدا و دیوانه‌وار به تو می‌نگرند.

هوش مصنوعی: چشمت چقدر زیبا و دلرباست، مانند آهو. به دنبال زیبایی‌هایی بگرد که چشمان تو را دوست دارند، مانند کسی که با زیبایی و با سخن‌های شیرین و عطر سمن خوشبو است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که غم و اندوه برطرف شود و در کنار آهو آرامش بیابیم، محنت و سختی‌ها هم به سمت افق دور می‌روند.

هوش مصنوعی: به خاطر یک آهو که بتوانی آن را به دام بیفتی، نمی‌توان به قدرت و توانایی تو افتخار کرد.

هوش مصنوعی: ای دوست، تو تمام آرامش من هستی و مانند آهویی در دل وحشت‌های زندگی به سر می‌بری. لطفاً انصاف بده، که وجود تو برای من دلپذیرتر و خوشایندتر است.

هوش مصنوعی: وقتی خودت به دام عشق بیفتی، شاعر مثل یک غزال در آن حال و هوا می‌ماند که زره‌اش از مشک ساخته شده و از نافه‌اش بوی خوشی بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: به دنبال آهوی زیبای باغ می‌روم، آهویی که از طلای خالص ساخته شده است. وقتی به خانه می‌رسم، می‌خواهم از شاهد و شراب خوشمزه لذت ببرم.

هوش مصنوعی: زلف تو به اندازه‌ای تاریک است که می‌تواند خُلق و خوی بی‌خبران را تحت‌الشعاع قرار دهد و موهای تو به اندازه‌ای نازک و لطیف است که حتی عقل و اندیشه‌ی خردمندان را به چالش می‌کشد.

هوش مصنوعی: لبان تو عسل ناب و خالصی هستند، اما برای چشیدن آن عسل، بدون تلاش و زحمت نمی‌توان به آن دست یافت.

هوش مصنوعی: ای لعل شیرینی که شبیه جواهر هستی، زیبایی چهره‌ات مانند بخشی از پارچه‌ی زیبا و باارزش است.

هوش مصنوعی: در دل من حسد و jealousy پنهانی وجود دارد و در چهره‌ام نشان اشک و غم دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی از شدت احساساتم اشک به دامنم می‌ریزد و گاهی از سر حسد به چهره‌ام سرکه می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر وصالت را نداشته باشم، به هیچ چیز ارجمندی نخواهم رسید و اگر چهره‌ات را نبینم، به هیچ پیروزی واقعی دست نخواهم یافت.

هوش مصنوعی: چرا در لشکر خسرو، مانند بختی که سریع می‌دود، فتح و پیروزی به دست می‌آوری؟ و چرا در کاروان دارا، چنین موفقیتی را تجربه می‌کنی؟

هوش مصنوعی: فرزند آزاده و بزرگی به نام فریدون که پادشاهی عادل است، به قدری با جلال و شکوه است که تنها اوست که می‌تواند دو جهان را تحت تاثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: به سمت باغ‌های بهشت برو و از خوشی‌های او لذت ببر، چرا که عطر و زیبایی او در آنجا گسترده است.

هوش مصنوعی: هر بار که فتنهای مختلفی به وجود می‌آید، در پشت آن، قسمت‌های خوبی هم وجود دارد و هر زمانی که کسی به سخاوت و generosity روی می‌آورد، در واقع در نهایت به فقر و نیاز دچار نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ای دست تو بخشش‌نهاده‌تر از باران، و کار تو مانند برق درخشان‌تر از تابی در آسمان است.

هوش مصنوعی: هر لحظه که از خشم تو صحبت می‌شود، مثل دوزخی‌ست و هر جا که از ویژگی‌های تو بگویند، بهشتی‌ست.

هوش مصنوعی: فرزندان دنیا، در مواقعی که احساسات و افکارت را بیان می‌کنی، این‌گونه است که سیاهی و زشتی‌های بدن تو نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو مانند صاعقه بر کوه بزند، تیر باعث تغییر خواهد شد و در عوض، خار از سنگ سخت بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر نخل تحت تأثیر دستان تو بارور شود، مانند این است که از خوشه‌ی خرما، دستاوردی زرین و ارزشمند به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: تیغ تو شگفت‌انگیز است؛ بگذار بگویم که مانند برقیست که از آسمان می‌درد و به ناگاه می‌افکند. این مرگ ناگهانی نیست، بلکه نشانه‌ای از قدرتی فراوان است.

هوش مصنوعی: او دارای جوهری چون ستاره ثریا و شکلی مانند ماه نو است. وای به حال ما که درباره ماه نو چیزی از ثریا نشنیده‌ایم.

هوش مصنوعی: یک قایق نقره‌ای در دستان تو باقی مانده که از آسیب امواج توانسته خود را از دریا بیرون بکشد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تقدیر و سرنوشت چنگ بر زندگی‌ات زده است و گویا فرشتۀ مرگ در انتظار است تا در زمان مناسب به سراغ انسان‌ها بیاید.

هوش مصنوعی: به طور کلی، همه چیز به یکباره نابود می‌شود، مثل قهر و غضب خداوند بزرگ.

هوش مصنوعی: ای شاه، برای شکار به میدان آمدی تا اینکه در دل هامون، دو گل لالهٔ سرخ رنگ از خون بوجود آمد.

هوش مصنوعی: ای موجودی که بی‌نظیری، آرامش جهان به واسطه‌ی توست و زیبایی دنیا به خاطر وجود توست.

هوش مصنوعی: وجود من مانند یک مار در دستانم است و روح من در بدنی پر از خار و زخم زندگی می‌کند. موهایم در اندام‌های مختلفی پراکنده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر هوشیاری داشتم، جهان را به غارت می‌بردم، و اگر صبر می‌داشتم، سرنوشت همه چیز را به تاراج می‌برد.

هوش مصنوعی: بدون حضور تو مفهوم راحتی برایم وجود ندارد، و حتی اگر بخواهم به خاطر شادی فکر کنم، یاد تو همیشه در ذهنم هست و این امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: بهتر است که آن کس که به مقام و منزلت دست یافته، همواره دعا کند تا ویژگی‌های او بارها و بارها بیان شود و مدح و ستایش از او بر زبان‌ها جاری گردد.

هوش مصنوعی: زمانی که فاصله زیاد شود و زاویه دید تنگ‌تر شود، دشمن تو به زحمت افتاده و نمی‌تواند راحتی را بیابد.