هوش مصنوعی: دل‌باخته‌ای در دل من وجود دارد که در هر مکان، عشق‌ورزی‌اش هنر و شیدایی‌اش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: او در روز به دنبال نیک‌سیرت‌ها می‌رود و شب‌ها چه رازی از تو دارد که تا صبح شراب می‌نوشد.

هوش مصنوعی: به دل عزیزم می‌گویم که نصیحت مرا بپذیر. کمی از لجبازی و سرسختی خود فاصله بگیر و به دیگران گوش کن.

هوش مصنوعی: شراب نخور، رقص نکن، عشق را جستجو نکن و از دوست خود دوری کن. جایز نیست که تو با کارهای ناپسند خود را آلوده کنی.

هوش مصنوعی: دل آشفته و دلتنگ من وقتی این حرف‌ها را می‌شنود، به شدت به هیجان درمی‌آید و از شدت خشم به طغیان می‌آید.

هوش مصنوعی: چشمش آنقدر اشک می‌ریزد که متورم می‌شود، زیرا جگرش از اندوه پر شده و مانند شکم کسی که آب زیادی خورده، پر است.

هوش مصنوعی: من داستان‌های زیادی از این دل دارم که اگر آنها را بگویم، همه خواهند گفت که چطور می‌توانی این‌قدر استقامت کنی و نزارش کنی.

هوش مصنوعی: همه، بگذارید بگویم که داستانی تازه دارم که اگر بشنوی، شگفت‌زده خواهی شد و انگشت به دهان خواهی ماند.

هوش مصنوعی: من و دلم در این هفته به بازار رفتیم و دلبری را دیدیم که زیبایی‌اش باعث حسادت دلم نسبت به گل‌ها شد.

هوش مصنوعی: دل‌های بسیار از زیبایی موی او در اوج خوشی و خروش می‌لرزد، و جان‌های فراوان از درخشش وجودش به شوق و ذوق می‌آیند.

هوش مصنوعی: باید راست بگویم که من هم به واسطه این زهد و پرهیزکاری، قدمی چند به همراه زیبایی برداشتم.

هوش مصنوعی: به مادر آن دختر ترک گفتم که اگر ماهی نبود، ماه چطور به دنیا می‌آید؟ من از او می‌خواستم تا درباره‌ی زیبایی و ویژگی‌های خاص دخترش صحبت کند.

هوش مصنوعی: دل نمی‌دانم چرا به سوی خانه‌اش کشیده شد، مثل گلی که به خاطر زیبایی‌اش به سمتش دعوت شده است.

هوش مصنوعی: من در کنار نشسته‌ام و او مست شده است. آنها مستی را شروع کرده‌اند و این موضوع همراه با رسوایی بسیار است.

هوش مصنوعی: دل به من گفت که نگران نباش، ای جان و دل! شاه هرگز نمی‌گذارد که در آغوش این زیبای ترک، بی‌احترامی برایم پیش آید.

هوش مصنوعی: امروز می‌خواهم با دورغ و وعده‌های بی‌اساس او را فریب بدهم، چرا که احساس تنهایی‌ام در شب من را به شدت می‌آزارد.

هوش مصنوعی: او این جمله را گفت و از جای خود برخاست و به سمت صندلی رفت. سپس به من نگاهی انداخت و پرسید که «چنگ کجاست» و وقتی که توانش تمام شد.

هوش مصنوعی: بیدار شو و به خدمتکارانم بگو که دو رقاص و دو نوازنده ساز و یک نوازنده نای را بیاورند.

هوش مصنوعی: در این جملات به تصاویری از زندگی و ویژگی‌های مختلف اشاره شده است. تارزن یا نوازنده، دو نوع گیاه یا عطر را به تصویر می‌کشد و نام‌های مختلفی از افراد را می‌آورد که هر یک ممکن است نمایانگر ویژگی‌ها، صفات یا نقشی در جامعه باشند. به طور کلی، این عبارت به تنوع و غنای فرهنگی و اجتماعی اشاره دارد که در آن افراد و عناصر مختلف در کنار هم قرار دارند.

هوش مصنوعی: بگو چند دختر زیبا بیایند و شراب بنوشند مانند آب زلال که با نجوا و ناز همراست.

هوش مصنوعی: لطفاً بفرمایید کباب بره، ماهی و کبک را خوشمزه آماده کنند، چون من در حال آماده کردن جشن و مهمانی هستم.

هوش مصنوعی: وقتی آن دختر زیبا نام رقص، ساز دف و آواز پرنده را شنید، با شوق و هیجان به سمت خدمت رسانی آمد و خود را آماده کرد.

هوش مصنوعی: دل به من گفت ای سرور بزرگ و با شکوه، با داشته‌های فراوان خود از من مراقبت کن تا به هر جایی نروم و دچار نابسامانی نشوم.

هوش مصنوعی: دل با مقام و عظمتش را بوسید و گفت از روی تکبر نگران نباش؛ زیرا خدمتگزاری ما بهتر از ریاست و سروری است.

هوش مصنوعی: او به من اشاره کرد که اینطور که می‌گویی نیست. من از جای خود برخاستم و گفتم واقعاً همین‌طور است که می‌گویی.

هوش مصنوعی: دل به طور پنهانی به من لبخند زد و دوباره به او نگاه کرد و گفت: ای ساده‌چهره، تو چه خیالی در سر داری؟

هوش مصنوعی: می‌دانی که اخترشناسی گفته است که در سن پیری، بخت و اقبال به من روی خواهد آورد.

هوش مصنوعی: به چشم خود همچنان می‌بینی که اگر روزی پادشاه شوم، چه تفاوتی به حال من دارد؛ نه مقامی در کار است و نه عملی که بتواند مرا به جایی برساند.

هوش مصنوعی: ساده‌دل به خاطر طمع و آرزوهای بزرگ، دلبسته‌ی قدرت و سلطنت شد، درست مثل سگی که گرسنه است و به خاطر محبت به او، به دنبال غذا می‌گردد.

هوش مصنوعی: زمین را بوسیدم تا نشان دهم که من تسلیم فرمان تو هستم. الآن خودت به من بگو که در آن روز چه چیزی به من عطا می‌کنی.

هوش مصنوعی: هر بوسه‌ای که امروز به کسی بدهی، در عوض آن، ملکی بزرگ و وسیع به تو می‌دهم.

هوش مصنوعی: من از ابتدا تصمیم دارم تو را به رومیان ببخشم، به گونه‌ای که ترک‌ها به بدن رومی و ماه ختنی مانند تو نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: چون لباس تو مانند آینه است و چهره‌ات شبیه چهره‌های زیبا و خوشگل است، من شام و حلب را به تو تقدیم می‌کنم، به خاطر مقام و شخصیت تو.

هوش مصنوعی: من چین و تاتار را به رشته‌های موی زیبای تو می‌سپارم تا از چهره‌ات غم و اندوه دور شود و از قلبم اضطراب را بزدایی.

هوش مصنوعی: خنده‌ای از دل به‌راستی به‌وجود آمد و این شادی ناشی از مستی او بود و همه آن چیزهایی که به‌طور بی‌پروا به دیگران بخشید.

هوش مصنوعی: به دل گفتم، چه کار می‌کنی؟ قسمت ما را هم به حال خودش بگذار. چرا به‌جای لاف زدن و ادعای بزرگ‌منشی، به کارهای بیهوده و بی‌فایده مشغول هستی؟

هوش مصنوعی: او دوباره به آرامی قسم خورد که ای قاآنیا، چشم تو به آزار دلم است.

هوش مصنوعی: کودک در فکر است که چه زمانی کباب می‌آورند، اما او به خاطر هیبت و شکوهی که دارد، از صحبت کردن و بیان خواسته‌اش خودداری می‌کند.

هوش مصنوعی: دل به فکر بره و ماهی و بریان است و هنوز برگ‌های درختان و ماهی‌های دریا در حال زندگی هستند.

هوش مصنوعی: اگر شکم کسی پر باشد و او مشغول خوشگذرانی باشد، دیگر چه فایده‌ای از مردی که به خاطر گرسنگی دست به کار نمی‌زند و فقط عجله دارد تا چیزی بخورد. در این دنیا، دارایی و ثروت چه ارزشی دارد وقتی که انسان در نیازهای اولیه‌اش ناتوان است؟

هوش مصنوعی: او به خاطر آرزوی ریاست، مانند صدفی است که تمام وجودش گوش شده و مانند موجی که به خاطر شنیدن به رقص درآمده، به تکاپو افتاده است.

هوش مصنوعی: کودک قصه از شدت خواب آلودگی به خواب رفت و بر زمین افتاد، چون دایه‌ای که دلش به حال او می‌سوزد برایش لالایی می‌خواند.

هوش مصنوعی: چشم بد دور! یکی جفت زیبا و نایاب را دیدم که کسی همچو آن را ندیده است.

هوش مصنوعی: نرم و لطیف مانند گل تازه و شاداب است و صاف و روشن همچون قرص کامل ماه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: دل خود را آرام کن مانند ماری که به دور گنج می‌پیچد یا مانند مگسی که بر روی شکری نشسته است.

هوش مصنوعی: به دل بگفتم وقتی نوبت من رسید، از این مزرعه تلاش کن تا کمی بر اندازه‌ام بیفزایی.

هوش مصنوعی: نگو که دیوانه شده‌ای و به زیبایی ماه نگاه نکن، زیرا هنوز زمان مناسب برای این کار نرسیده است.

هوش مصنوعی: به تو پیشنهاد می‌کنم که از گناهانی که انجام داده‌ای توبه کنی، زیرا با دامن پاک و نیکی‌ات می‌توانی به مقام و جایگاه والای شاه جهانی احترام بگذاری.

هوش مصنوعی: محمدشاه، خسرو راد، عادل و مظهر زیبایی و شکوه جهان است که نمایانگر بهترین ویژگی‌های پادشاهان و برتری در جهان می‌باشد.

هوش مصنوعی: پادشاهی که با چهره‌ی دلنشین و محبت‌آمیزش جان‌ها را روشن می‌کند، مانند خورشید در آسمان است که ویژگی‌های جنگاوری را دارد.

هوش مصنوعی: اگر خورشید در زمین جا گرفته و به او عنوان عقل داده‌اند، از او می‌پرسند که چرا همچنان در غم و اندوه زندگی می‌کند و به حالت افسردگی در آمده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در پرتو خوشبختی و موفقیت‌ات، ذره‌ای از نور همچون خورشید به نظر می‌آید، حتی اگر پنهان باشد.

هوش مصنوعی: چقدر عجیب است اگر خداوند به خاطر ستایش تو، قابلیت سخن گفتن را به اعضای جنین بدهد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر می‌گوید که اگر کسی بخواهد تو را ببیند، حتی اگر از خاک و زمین فاصله بگیرد، می‌تواند به آنچه که از درختان و طبیعت می‌بیند، بینایی و آگاهی دهد. این بیان نشان‌دهنده‌ی اهمیت دیدار و ارتباط با زیبایی‌ها و طبیعیات است.

هوش مصنوعی: مردم از نادانی خود احساس شرم می‌کنند، اما من به دلیل عدم آگاهی از ویژگی‌های تو در قصور به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: حرکت و تغییرات در جهان از نفس و رحمت تو ناشی می‌شود و صدای ناله نی تنها تأثیری از وجود نای دارد.

هوش مصنوعی: اگر سخاوت و بخشش تو در همه جا گسترش پیدا کند، حتی سنگ‌ها نیز به آن توجه و گوش خواهند داد.

هوش مصنوعی: اگر ابر محبت تو بر کوه سایه بیندازد، سنگدل‌ترین افراد هم به لطافت و نرمی دل می‌آورند و سختی‌های درونشان برطرف می‌شود.

هوش مصنوعی: ای پادشاه! خوب می‌دانی که من در دنیای قناعت و رضایت از خود به چه حدی رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که دوری تو را احساس می‌کنم، نگذار که روحم به مانند جام می، پر از غم و درد شود؛ این دنیا برای من رنگی ندارد.

هوش مصنوعی: خانه‌ای دارم که آنقدر تنگ است که حتی به اندازه‌ی چشمان یک مور می‌ماند. این خانه، مثل ملخی بزرگ و بی‌فایده شده است.

هوش مصنوعی: من اکنون به یاری و لطف تو امید دارم که به شیوه سابق بر من افزوده شوی.

هوش مصنوعی: در فصل بهار، سرسبزی و شکوفایی گل‌ها و گیاهان به کمک غذاهایی که از زمین می‌گیرند، توانایی رشد و جوانه زنی را هر سال افزایش می‌دهد.

هوش مصنوعی: نام تو بر تابلوی جاودانگی نوشته شده است و در دفتر وجود، در جایگاه بلندی ثبت شده است.

هوش مصنوعی: سبک شعر تو همچون سحر است که حلال و پاک است، زیرا هیچ‌کس نمی‌تواند شعری به این زیبایی و شیوایی بگوید.