هوش مصنوعی: دختر زیبای من باعث شده که دلم به شدت شاداب و خرم شود، اما تو که منبع شادی من هستی، بهتر است دیگر به این باغ نیا.

هوش مصنوعی: سرو من، که نماد زیبایی و احساس است، به قدری بلند و باوقار شده است که پا بر آسمان گذاشته و به تمامی زیبایی‌های زمین و آسمان غلبه کرده است. این نمایش زیبایی او، ماهی را که در آسمان می‌درخشد، تحت شعاع قرار داده و به آن پشت پا می‌زند.

هوش مصنوعی: ماه من در حال غیبت است و سرو من به زمین افتاده است. به سرو بگو بلند شود و به ماه بگو که ظهور کند.

هوش مصنوعی: آن سرو زیبا به زمین افتاد و زیبایی و شکوه او سبب شد که دنیای گل و گیاه به رنگ و بوی زلف‌های خوش بویش آراسته شود.

هوش مصنوعی: در باغی که دل‌گرفتگی و غم وجود دارد، به درخت سرو بگو که این درد را احساس کند. از داستان غم‌انگیز این حال، ماه را ببر به سمت گل‌ها، جایی که زیبایی و زندگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی چهره‌ات بر زمین نمایان می‌شود، زمین به خاطر زیبایی‌ات بهشتی می‌شود و به دل من آرامش می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر خاک بخواهد خود را سلطنتی بداند، شاید به این دلیل باشد که سایه‌ای از زلف معشوق بر آن افتاده است، مانند پر پرنده‌ی خوشبخت.

هوش مصنوعی: در زمستانی که هیچ گلی نمی‌روید و همه چیز خشک و بی‌روح است، تنها گل‌هایی که از گلبرگ‌های گل روییده‌اند از زمین سر بر می‌آورند و به زمین چهره‌ای می‌بخشند.

هوش مصنوعی: برگ‌های درخت به خاطر فر زیبای او و حالت جعد خود به مانند مشک شده‌اند و اشک‌ها به خاطر زیبایی چشمان دلربایش بر دامنش ریخته شده است.

هوش مصنوعی: شکافتی که از اشک او به وجود می‌آید، یادآور بذر فتنه‌ای است که می‌تواند تا روز قیامت برانگیزنده مشکلات و آشوب‌ها باشد.

هوش مصنوعی: دیشب در گوشه‌ای از خانه به خاطر روز سختی که داشتم، ناراحت و دلگیر نشسته بودم. ناگهان متوجه شدم که یک پیام‌رسان به درون خانه آمد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که آیا خوب است؟ او پاسخ داد بله، اما تو خبر نداری که از سرزمین جان، خشم شدید و جانکاهی بر جان یاور نازل شده است.

هوش مصنوعی: باز مانند قاضی که در مورد چنین یاوری با نیک‌باوری قضاوت کند، گفته‌های حسود و یاوه‌گویان را در نظر نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که بی‌جهت خود را درگیر نکنی و از گذشته حرف نزن. او گفت که یادآوری بی‌فایده است و از حرف‌های بی‌اساس دوری کن.

هوش مصنوعی: فریدون، پادشاه بزرگی است که خوشبخت و شاداب است. او در دوره‌ی خود با ضحاک که نماینده‌ی ظلم و ستم است، مقابله می‌کند. یکی از نمادهای قدرت فریدون، گرز اوست که به قدرت و شجاعت او اشاره دارد و او به زلفی که نشانه‌ی زیبایی و شکوه مارس است، نیز اشاره کرده است.

هوش مصنوعی: اگر فریدون که به ضحاک کینه دارد، چیزی بخواهد، اشکالی ندارد. چه خوب است که عدالت خوشبخت و نیکوکار وجود دارد.

هوش مصنوعی: باید با دعا کردن برای پادشاه، به او احترام گذاشته شود؛ چرا که هم محبت و لطف او، و هم خشم و قهرش، هردو می‌توانند باعث آرامش خاطر و یا بهبود زندگی مردم شوند.

هوش مصنوعی: باد را به دامن خود راه نده و از چرخش زمان غم و درد را به دل نیاور. از گذشت زمان، نباید رنج‌های طولانی به یاد آورد.

هوش مصنوعی: بهترین دوست من نباش، چون خشم قاضی باعث تنگدلی‌ات می‌شود. چون نی، با ناله‌ات نتوانی بر خشم دل غمگین بیفزایی.

هوش مصنوعی: چشم لطف پادشاه را داشته باش و از خشم او دلگیر نشو، چون اگر او بخواهد، کلمات تلخی به زبان می‌آورد که باعث ناراحتی می‌شود.

هوش مصنوعی: به جز دروازهٔ خدمت و اطاعت، بر هیچ دروازه‌ای نزن. به جز در میدان خدمت، در هیچ جایی از بندگی و اطاعت حاضر نشو.

هوش مصنوعی: اگر دلی را که بی‌احساس است و فقط به صورت ظاهری به زندگی می‌نگرد، نوازش کنی، هیچ نتیجه‌ای جز ناله و افسوس نخواهی گرفت. همان‌طور که یک دوتار (ساز قدیمی) که نتواند نواخته شود، فقط صدای ناهنجار و بی‌معنی می‌دهد.

هوش مصنوعی: هرگز در حال و روز خود مشو مشابه زلف پیچیده‌ام، زیرا ممکن است غم و اندوه به سراغت بیاید. روزگار دوباره به مسیر خویش برمی‌گردد و عشق دوباره وجود خواهد داشت.

هوش مصنوعی: از خودت بگذر و به کسی که با دانایی و فهمش همچون خورشید می‌درخشد، توجه کن؛ زیرا هر کسی نمی‌تواند به اندازه‌ی تو دانا باشد و در سایه‌ی تو بایستد.

هوش مصنوعی: پادشاه بزرگ، زیباترین ماه را به دست می‌آورد و آن را به رنگ خود در می‌آورد. چه تأسف بر نادانی که این مفهوم را درک نمی‌کند! چه افسوس بر او!

هوش مصنوعی: ای سلطان زیبا، از وضعیت خود بگذر و برخی از حال و روزت را به یاد بیاور. روزهای خوب را به یاد بیاور و در آن زندگی کن.

هوش مصنوعی: آیا تو روزه نیستی که این‌گونه رنگت سرخ است؟ راست بگو، آیا غم‌زده‌ای؟ حال خودت را برایم روشن کن.

هوش مصنوعی: در حالتی که من هستم و با چهره‌ای زرد به نظر می‌رسم، اگر نگاهی به من بیندازی، نمی‌دانی که من همان کسی هستم که همچون باران بر تو تأثیر می‌گذارم.

هوش مصنوعی: بیا تا به سر زاهد، یک یا دو روز از شراب بنوشیم، زیرا که نوشیدن این شراب پاک، گناهان ما را می‌بخشد.

هوش مصنوعی: تو برای من شرابی بیاور از لعل که می‌پرستم، و من نیز به پاس محبت تو ساز نغمه‌ای از جان افزا به ارمغان می‌آورم.

هوش مصنوعی: گاهی تو با صدای بلند و شاداب بر لب‌هایم می‌خندی و گاهی مثل باد و باران از دلتنگی تو به شدت گریه می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی من را به یاد آوری، باید با زبان شیرین خودت مرا به یاد بیاوری؛ و اگر می‌خواهی من را به چنگ بیاوری، باید از دل و جان برای من تلاش کنی.

هوش مصنوعی: من تو را با عطر خوش و زیبا می‌آورم و تو هم مرا با نوشیدنی از چشمان دلربایت سیراب می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر من از تو فاصله بگیرم، به من نکته‌ای زیبا بگو. و اگر تو از من روی برگردانی، جانم را آشکار می‌کنم.

هوش مصنوعی: باید به تحسین بپردازم، باید دربارهٔ زیبایی دل‌نواز تو سخن بگویم و همچنین دستی به موهای زیبا و خوشبویت بزنم.

هوش مصنوعی: زندگی را زمانی شیرین می‌کنی که از مشکلات و سختی‌ها آزاد شوی و بار آن‌ها را از دوش خود برداری. اگر می‌خواهی از لذت‌ها بهره‌مند شوی، باید از قید و بند رنج‌ها رها شوی.

هوش مصنوعی: وقتی تو مانند یک ماهی هستی، نگران چه چیزی هستم؟ چون من هم مانند تو بهترین را می‌بینم. و اگر تو مانند یک شاه هستی، برای من چه اهمیتی دارد که من در این میان گدا باشم؟

هوش مصنوعی: در صحبت‌های دوست، آدم غریبه جایی ندارد. اگر می‌خواهی از دوست چیزی بفهمی، باید به عمق آن توجه کنی و تنها به ظواهر اکتفا نکنید.