هوش مصنوعی: ای دفتر گلی که از زیبایی تو پر است، تو همانند چشمهٔ خورشید هستی که با زیبایی‌ات همه چیز را فریب می‌دهی.

هوش مصنوعی: دل من اگر به خاطر چشمان تو می‌زند و ناله می‌کند، جای تعجبی نیست. در دستان دو جوان مست، به دنبال لذت و خوشی هستند و به ساز و آواز مشغولند.

هوش مصنوعی: امروز با چشمانی پر از اشک، به یاد تو خواب پریشان و بی‌نظیری را در ذهنم ایجاد کردم.

هوش مصنوعی: ما زیبایی و ویژگی‌های دهانت را در دیوان ننوشتیم، زیرا که این نقطهٔ خیال‌انگیز و بی‌نظیر در هیچ کتابی نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: امروز احساس عمیقی دارم و سرمست از زیبایی‌های تو هستم، مانند کسی که از دل و جان خود چیزی خواسته و آماده است تا برای تو تقدیم کند.

هوش مصنوعی: او می‌گوید زمانی که پس از مرگ به سر خاک تو می‌رسم، نگرانم که فراموش شوم و یاد تو از ذهنم برود، ای مرگ، تو چرا اینقدر عجله داری؟

هوش مصنوعی: یک لعل تو که زیبایی‌اش جانم را می‌برد و لعل دیگری که زیبایی‌اش جانم را می‌دهد؛ جالب اینجاست که هرکدام از این دو به گونه‌ای مرا سرزنش می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانی است که دل به بوسه‌ای از هر کس رشوه می‌دهد، اکنون که در بین آنها به وضوح عشق و شیرینی وجود دارد.

هوش مصنوعی: خجالت چه ربطی به خواسته‌های شاه دارد؟ چرا تو که چهره‌ات مانند ماه است، همیشه نقابی بر صورت خود داری؟

هوش مصنوعی: آن فرد خوشبخت و بزرگ که هیچ‌کس در تمام دنیا بالاتر و برتر از مقام او نیست.

هوش مصنوعی: آیا این اشکالی که از آسمان سرازیر می‌شود، به خاطر محبت اوست؟ یا آیا این لنگرگاهی است مانند امواجی که از دل او به راه افتاده‌اند؟ یا اینکه همچون ابرهایی در آسمان می‌باشند؟

هوش مصنوعی: رواق او آن‌قدر بلند و باشکوه است که هیچ مانعی میان او و عرش بالا وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در جایی که آب و هوای دلپذیری حاکم است و قطرات باران مانند جواهر می‌درخشد، اگر به ناگاه ابری بیفتد، حساب و کتاب دیگری برای آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: نیکی و آزادگی او همواره به دیگران کمک می‌کند و طبیعیتی بخشنده دارد. این ویژگی‌ها به نوعی او را از دیگران متمایز می‌کند و باعث می‌شود که محبت و مهربانی او در دل‌ها جای بگیرد.

هوش مصنوعی: با آمدن باران، دودی مانند ابر به وجود می‌آید و دل او مانند دریایی پر از حباب است که به دیگران بخشش می‌کند.

هوش مصنوعی: ای ساقیِ مجلس، به من که دل‌سوخته و تشنه‌ام، کمی از آن نوشیدنی بده.

هوش مصنوعی: از آبی که به خاطر شعلهٔ آتش، نوری می‌تابد، و از آبی که به دلیل نوررسانی او، صاعقه‌ای به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: از آبی که خود به ظاهر سرد است، اما در واقع در عالم وجود، آبی گرم‌تر از آن پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: از آن آبی که به روح آدمی می‌رسد، اگر قطره‌ای از آن را بر خاک بریزی، آن خاک زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: از آبی که بدون هیچ چشم‌داشتی می‌تواند با تأثیراتش مس را به طلا تبدیل کند، به این نتیجه می‌رسیم که چه نعمتی در دست داریم.

هوش مصنوعی: آبی که بر سر قبر شخص گناهکار می‌ریزند، هیچ اثر و تأثیری در دل او از روز قیامت ندارد.

هوش مصنوعی: آبی که اگر کسی بنوشد، باعث می‌شود درک بهتری از زمان و روزگار پیدا کند، بهتر از دوران جوانی است.

هوش مصنوعی: آبی که بر پیشانی بیمار می‌ریزند، دردش از عطر گل کمتر نیست و به نوعی دردسر بیشتری به همراه دارد.

هوش مصنوعی: آبی که اگر پرنده‌ای کوچک مانند صعوه در آن شنا کند، جرعه‌ای از آن می‌تواند نوشیدنی خوشمزه‌ای باشد که هیچ عقابی جرأت شکار آن را ندارد.

هوش مصنوعی: آب شیرینی که مثل آقایان است، اگر کسی آن را بنوشد، اثرش به دنبال ستایش پادشاه، مانند تجربه‌هایی مشابه خواهد بود.

هوش مصنوعی: خوشبختی و زیبایی جوانی به این است که سرنوشت او را در هیچ حالتی جز به دست ابوالسیف خطابی نگیرد.

هوش مصنوعی: آن پادشاه عادل که جز کاخ ظلم چیزی در دست ندارد، در جهان به خاطر حکومت عدلش در واقع فقط ویرانی به بار آورده است.

هوش مصنوعی: آن موجودی که شبیه افعی و پیچیده است، در نظرش، خون اندیش‌های بد را سرخ و با لعابی خاص نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاخ قوی و تنومندش به گونه‌ای است که در مقایسه با درخت طوبی، آن درخت کوچک‌تر از برگ گیاهی به نام سداب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در خدمت او کسانی هستند که تمام جزئیات او را می‌شناسند و در نظر افرادی که عقل و درک دارند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

هوش مصنوعی: وقتی که دل انسان به دلیل دشواری‌ها از خشم پر می‌شود، تنها یک ذره از این خشم می‌تواند مانند دانه‌ای درخشان در میان صدف‌ها به نظر برسد.

هوش مصنوعی: شما که همچون چشمه‌ای از قدرت، سرنوشت را به دست گرفته‌ای و تیغه‌ای از قضا و تقدیر به دست داری که با اشارات تو سبز و بارور می‌شود.

هوش مصنوعی: به دلیل بزرگی و شکوه نعمت‌ها، دیگر نمی‌توان نام آن‌ها را آورد و از زبان تو پاسخی نشنیدم.

هوش مصنوعی: با قدرت و شکوهی که داری، در دنیا به اندازهٔ سیمرغ اهمیت و بزرگی داری و از هیچ چیز و هیچ موجودی کمتر نیستی.

هوش مصنوعی: از کمک و یاری مردم نسبت به خود، به شدت پرهیز کن؛ چون ممکن است که این نیازمندی به تو، باعث بروز مشکلاتی برای زیبایی و نازکی اشیاء معطر و دلنشینی شود که در سرزمین ختن وجود دارد.

هوش مصنوعی: در زمانی که به رضا و خرسندی می‌رسیم، خداوند با عطوفت و بخشش خود، می‌تواند گناهان بسیاری را از ما بپذیرد و به جای آن، پاداشی بزرگ به ما عطا کند.

هوش مصنوعی: اگر شمشیر تو پیروز شود، مانند دامادی که با خون دشمن خود، عروس‌ها را آراسته می‌کند.

هوش مصنوعی: شمشیر تو که می‌تواند جهان را بسوزاند، در سایه‌ی تیره‌ی خود مانند هلالی درخشان به نظر می‌رسد که در دل تاریکی ابرها می‌درخشد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف موجودی می‌پردازد که یا به شکل یک نهنگ بزرگ و آبی‌ رنگ است یا به شکل موجودی دیگر که دشمنان را به سختی تحت تأثیر قرار می‌دهد. به عبارت دیگر، این توصیف نشان می‌دهد که آن موجود قدرت و هیبت خاصی دارد و می‌تواند به دو شکل مختلف که هر کدام نمایانگر ویژگی دیگری از او هستند، در نظر گرفته شود.

هوش مصنوعی: در دنیای گسترده، آنچه دیده‌ام به اندازه‌ی دانش تو نیست، و خوشبختی تو به اندازه‌ی شادابی‌ات نیست.

هوش مصنوعی: از فرصت جوانی خود بهره‌برداری کن و اجازه نده که زمان تو را فرسوده کند، چرا که مانند آن، نعمت‌های جوانی و تازگی دیگر وجود ندارند.

هوش مصنوعی: فلک چنان به تو علاقه‌مند است که گویا تو را همچون ماهی می‌بیند و فکر می‌کند که تمام کارها و رفتارهای تو از نیکی و صلاح است.

هوش مصنوعی: به خاطر بزرگی و افتخار از ارزش و مقام پایین‌تر برخورد کرد و به ظاهر خشمگین شد و به او تذکری داد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که چرا به اسب سرکش و ناتوانی، زین و نعل بندی که باعث نابودی‌اش می‌شود، بسته‌ای، در حالی که ارزش حلقهٔ خورشید را هم ندارد. به عبارتی دیگر، شاعر به سرزنش کسی می‌پردازد که به چیزهای بی‌ارزش و نابودکننده توجه می‌کند و از زیبایی‌ها و ارزش‌های واقعی غافل مانده است.

هوش مصنوعی: هر روز، دشمن تو مانند خفاشی که در تاریکی منتظر می‌ماند، با نور خاص خود، تله‌ای برای تو می‌نهد.

هوش مصنوعی: غیر از تیری که تو به تن دشمن می‌زنی، خونش نمی‌ریزد، و باور کن که از الماس هم چون این طلا و لعل ذوب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که موج‌ها به شدت به سواحل برخورد می‌کنند، زیبایی و عظمت بخشش تو مانند قبه‌ای بر فراز آنها ظاهر می‌شود، شبیه به حبابی که در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: خیاطی که از ابتدا کار خود را شروع کرده، برای تو لباس مناسب و زیبا دوخته است که به قامت و سرنوشت تو می‌آید، اما این لباس کمی کوتاه است.

هوش مصنوعی: در جستجوی دلایل و وقایع، نتوانستند به جایی مطمئن برسند، چون درگاه عدالت تو بسیار خوشبخت و دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: اگر بدخواه تو هنوز سالم مانده، چیزی عجیب نیست؛ زیرا او درخور خویش نیست و همچون عقابی آزاد و قدرتمند نیست.

هوش مصنوعی: برای این که چشم بخت تو هرگز به خواب نرود، باید از رخدادهای ناگوار دوری کنی و در خواب غفلت نباشی.

هوش مصنوعی: از زمان‌های دور، در نبرد با شیاطین و دشمنان، تیر تو به عنوان یک شهاب در آسمان درخشید و درد و رنجی عمیق به همراه آورد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مردم گناهی را مرتکب شوند، در روز قیامت برای هر معصیتی عذابی وجود دارد.

هوش مصنوعی: از بدی تو کسانی هستند که دشمنی می‌ورزند و از خوبی تو افرادی وجود دارند که دوستت دارند. یکی از این دو گروه به نوعی بهره‌مندی خواهد رسید و دیگری به نوعی دیگر.