هوش مصنوعی: شب گذشته، وقتی که عروس چینی خوابیده بود، شاهدی با ابروهای زیبا و جادویی‌اش، دلی را از قید و بند آزاد کرد.

هوش مصنوعی: دوست من با حرارتی مشابه شعلهٔ آتش به من نزدیک شده است، مانند صدای طبل و با سرعت و قدرتی بی‌نظیر، اما در عین حال با حالتی ناخوشایند و تلخ.

هوش مصنوعی: موهایش مانند زلفی با دو صد پیچ و تاب، زیبایی خاصی به چهره‌اش می‌بخشد و ابرویش همچون خم جعدی، زیبایی و جذابیتی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: موهای او به شکل خمیده و چین‌دار، به طور زیبا و گره‌خورده بر روی دوش او ریخته است و به سمت زانوهایش افتاده است.

هوش مصنوعی: موهای او به دل‌انگیزی عطر عنبر و چهره‌اش به زیبایی رنگ مروارید می‌درخشد.

هوش مصنوعی: وقتی که زلف آشفته او مانند نانی نرم و لطیف در زیر نور آفتاب باز می‌شود.

هوش مصنوعی: چهرهٔ درخشانش از میان دو دسته مویش می‌تابد به گونه‌ای که مانند ماهی است که از ترازوی جنبد.

هوش مصنوعی: شما گفتید که دو هندو در نزد خواجه رومی ایستاده‌اند و به زاییدن مشغول هستند.

هوش مصنوعی: من او را بر صدر نشاند‌م و گرد و غبار راهش را با دست‌های خودم بزدودم، زیرا چهره‌اش بسیار زیبا بود.

هوش مصنوعی: مدتی کوتاه نگذشت که آهی از دل برآمد و اشکی از چشم به زمین ریخت.

هوش مصنوعی: صورت او مانند بغداد زیبا و دلنشین است، مژگانش مانند رود دجله، و چشمانش شبیه قراسو (نوعی ماهی) است که در زیبایی خاص خود دارد.

هوش مصنوعی: به جای گریه کردن چشمه، هر دیدی از چشم‌ها بر خود زاری می‌کند و از هر موی انسانی ناله سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: موی‌ موی‌ به‌ حالتی درآمد که اگر بگویی در ریشه‌ی هر موی آن حکایتی نهفته است.

هوش مصنوعی: چهره سفید او به خاطر اشک‌های چشمان سیاهش، یادآور سرزمین خوارزم و آب قراسو بود.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای ماه، به خاطر چه چیزی اینگونه پریشان هستی؟ او پاسخ داد: به خاطر ظلم و ستمی که از سوی پادشاه به من می‌رسد.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای زیبای دلربا، بس کن از حرف‌های بی‌معنی، بیا و صدایم را بلند نکن و بگذار حرف‌های دل را بگویم.

هوش مصنوعی: آرام باش و با سخت‌زبانی صحبت نکن، زیرا هر چیز کوچک و زیرکانه‌ای را نادیده می‌گیرد و فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: سخن در مورد نام ستم بر شاهی است که از قول و قرارش برمی‌گردد، همان‌طور که گربه و شیر از موش فرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: به کسی که در مقام و قدرت است، ظلم و بی‌احترامی نکن، زیرا او می‌تواند در شرایط سخت، به شکلی قاطع و قدرت‌مند پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: زمانی گفت که باید از تقلید نادرست دست کشید و خود را از آن آزاد کرد.

هوش مصنوعی: ظلمی که من به آن دچار شده‌ام، فراتر از این است که حتی یک پادشاه قدرتمند هم بتواند آن را تحمل کند و در نتیجه، این ظلم باعث شده که من در همه جا رسوا شوم.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به ناملایمات و بی‌عدالتی‌هایی دارد که فرد از آن تجربه می‌کند. گوینده از سختی‌ها و ظلمی که می‌بیند سخن می‌گوید و به این نکته اشاره می‌کند که در برابر این شرایط تلاش می‌کند، اما به جای حسن سلوک و عدالت، مدام با قهر و خشونت روبه‌روست. در نهایت، بیان می‌کند که با وجود این دشواری‌ها، همچنان امیدوار به پیدا کردن راهی برای گذر از این مسأله است.

هوش مصنوعی: سرو در کنار جوی قرار دارد و من اکنون مانند او هستم، و جریان آب در کنارش ادامه دارد.

هوش مصنوعی: هرچند به مقام پادشاهی علاقه دارم و از آن می‌هراسم، اما این موضوع برای من چندان عجیب و غریب نیست و امیدوارم برطرف شود.

هوش مصنوعی: با وجودی که به پادشاهی که به او عشق می‌ورزم، دچار ناراحتی‌ام، جای تعجب است که از او کمک می‌طلبم و به او نزدیک می‌شوم.

هوش مصنوعی: چرا هر ماه وقتی که می‌گذرد، شاهزاده‌ای به دنبال شکار آهو می‌افتد؟ اگر قرار است من هم آهو شوم، پس باید دو چشمانم مانند آهو باشد.

هوش مصنوعی: هرگز از پشت قبر به سوی چراگاه نیاید و در پی کبک به هر سمتی نرود.

هوش مصنوعی: در دشت، پرندگان به آوازخوانی مشغولند و در راهی که به سوی خوشبختی و آرامش می‌برد، کسی قدم نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: من مانند کبک و تذروش هستم، با خنده و رفتار شاداب؛ پس از تو خواهش می‌کنم که از رنج و زحمت بازوهای خود دوری کنی.

هوش مصنوعی: من به یاد تو در زندگی مایه‌ای از عذاب و شوق هستم، اما تو را فقط به یاد ندارم و نمی‌توانم در فراز و نشیب‌های زندگی ببینمت.

هوش مصنوعی: من به گور گوزن تیرانداز می‌افکنم، در حالی که کبکِ نوش‌خور من سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای زیباروی، می‌بینم که مانند تو بسیاری از افرادی که از ستم رنج می‌برند، شکایت دارند.

هوش مصنوعی: آهنگ دل‌خراش سیم، ناله‌اش همچون طلایی درخشان صدا می‌کند و دریا نیز فریاد می‌زند. آهو، مانند کسی که در سوگ نشسته، نوحه‌ای سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: اما به خاطر احترام و ادب، مرد خردمند به پادشاه جهان نمی‌نگرد، حتی اگر آهو باشد.

هوش مصنوعی: ظلم و ستم به نظر جذاب‌تر از هزاران مورد انصاف است و درد و رنج، از هزاران دارو مؤثرتر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: شاه فریدون، خدای بزرگ جهان است و مقام و ارزش او به قدری بالا است که در آسمان نیز به او ارج گذاشته شده است.

هوش مصنوعی: گنجی که در دل جای گیرد، مانند سلطنتی است که به دل انسان شادابی و روشنی می‌بخشد. برای کسی که زیبایی و شکوهی چون او داشته باشد، دنیا هم تاب و نمایی خاص خواهد داشت.

هوش مصنوعی: عزت و ثبات او از هر دفاعی قوی‌تر و استوارتر است.

هوش مصنوعی: در برابر کاخ او، هزاران خدمتگزار همچون پرنده‌های رنگارنگ حضور دارند و در اطراف او، هزاران غلام مانند گل‌های زیبا در انتظارند.

هوش مصنوعی: قدرت چنگیزخان دیگر شکست خورده و قوانین تیمور به هم ریخته و در هم و برهم شده است.

هوش مصنوعی: هنگامی که با دشمنان روبه‌رو می‌شوی، تیغ تو برنده است و وقتی که به کسی حسد می‌ورزی، تیر تو آسیب‌زننده می‌باشد.

هوش مصنوعی: فرامرز در سرخه کارهای شجاعانه‌ای انجام داد و نریمان‌گو در کاکو نیز به همین شکل عمل کرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که رستم از زخم‌های تو ناله می‌کند و برزو از ترس تو به خود می‌لرزد.

هوش مصنوعی: خشم تو رنگ عشق را از شاخسار ارغوان می‌گیرد و بوی محبت را از برگ‌های درختان می‌برد.

هوش مصنوعی: محفل با تابش و زیبایی چهره تو رنگین و پرنور می‌شود و فضای آنجا از عطر و بوی وجود تو معطر می‌گردد.

هوش مصنوعی: به دلیل تحسین و ستایشی که از من شده، ارزش و اهمیت‌ام به مراتب بیشتر شده است. در واقع، آن اندازه که درباره‌ی من نوشته‌اند، حتی چیزهایی مثل دوده و مازو نیز برایم به قیمت عنبر رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: هرگاه روشنایی چشمانت به هر گل‌دانی بتابد، لاله‌های وحشی از آنجا به وجود خواهند آمد و تا روز قیامت ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: بارش رحمت تو بر هر باغ و چمنی موجب خوشه‌ زایی خرما از شاخه‌های نازک می‌شود.

هوش مصنوعی: توانایی تو به اندازه‌ای است که می‌توانی بر روی آب نقشی بیندازی، اما قدرت تو به قدری است که می‌تواند کوهی را از جای خود حرکت دهد.

هوش مصنوعی: چرخ به مانند جشنی از خوشی و لذت است، اما افسوس که این لذت‌ها و زیبایی‌ها در گذر زمان از بین می‌روند و مکان‌های مقدس و زیبای دنیا هم نمی‌توانند دائمی باشند.

هوش مصنوعی: اگر وجود تو مانند ضمیر و درونت همچون ستاره‌ای در آسمان باشد، پس همچون علی‌الله می‌درخشی، و مهر و سها (ستاره‌های دیگر) در کنار تو لعل (سنگ قیمتی) و خاره (مروارید) هستند، زینت‌بار و دل‌نواز مانند شکر و مینو.

هوش مصنوعی: هر گاه که دست تو مانند یک قلم، زیبایی و ارزش بی‌نظیری را به دنیا ارائه می‌دهد، چگونه می‌توان انکار کرد که آن زیبایی را از کجا به دست آورده‌ای؟

هوش مصنوعی: عزم و اراده‌ی تو تاثیرش را بر آب سکندر گذاشت و شجاعت تو موجب شد که خاک ارسطو از بین برود.

هوش مصنوعی: اگر دشمن در جشن تو حسادت کند، نگران نباش؛ چرا که دشمن نمی‌تواند در مقابل تو سر و صدایی به راه بیندازد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که هیچ‌گاه نمی‌تواند پرواز کند، از ترس و نگرانی برای کودک نازک‌دل خود، نمی‌تواند صدای زوزهٔ دیوها را تحمل کند.

هوش مصنوعی: بدن آسمان به خاطر تیر تو دچار تغییر می‌شود و سینهٔ زمین تحت تأثیر تیر تو، دچار گردش و تحولی عمیق می‌گردد.

هوش مصنوعی: از زمانی که من در جوار تو هستم، سپاسگزاری و ستایش تو برای من به یک اصل تبدیل شده است. به قدری شگفت‌انگیز است که می‌توانم با افتخار به کسی که در نظر دیگران مقام و مقامیتی دارد، روبه‌رو شوم و به آن بخندم.

هوش مصنوعی: من صاحب مقام و جایگاه بلندی هستم و مانند یک امام و رهبر می‌باشم. شاعر و سخنور آگاهی هستم که در هنرهای کلامی و جذابیت سخنانم معروفم.

هوش مصنوعی: عجبی نیست که نام و آوازه تو مانند خوبی‌ها و کمالات من به بلندای آسمان برسد.

هوش مصنوعی: بس کن ای قاآنی، تو که در میان دربار اشرافی مانند شه از همه کم‌ارزش‌تر هستی، دیگر از خود بی‌خود نشو و هر چیزی نگو.

هوش مصنوعی: ای سخن‌ران، چه نیازی به ستایش پادشاه است؟ چرخ فلک هرگز به اندازه‌ای بزرگ نمی‌شود که بتواند دریایی را به خود جذب کند.

هوش مصنوعی: مردم دنیا در حیرت هستند از داستان‌هایی که نشان‌دهندهٔ واقعیت‌های پنهان و عمیق زندگی هستند، مانند ماجرای معروف اندروس و روایت هاروی.

هوش مصنوعی: دشمن از قدرت تو چیزی را می‌بیند که مانند آن را حکومت دولتی که در برابر تعرض هلاکو قرار داشت، مشاهده می‌کرد.