هوش مصنوعی: باغ بهشت با عطر بهار و لطافت فروردین پر شده است و بادی خوشبو و دلپذیر به این فضا تکمیل می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر از کنار لاله‌ها بگذری، سوگند می‌خورم که حوریان بهشتی هم از بهشت بیرون آمده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر به سبزه‌ها نگاه کنی و انصاف بدهی، متوجه می‌شوی که نسیم، بوی خوش مشک را از چین به همراه می‌آورد.

هوش مصنوعی: از میان شکوفه‌های درختان باغ، گویی دزدی از آسمان ستاره‌های پروین را به سرقت برده است.

هوش مصنوعی: در زیر درخت بید، افرادی را می‌بینی که خوشحال و سرخوش از خواب سنگین و مدهوشی بادهٔ شیرین هستند.

هوش مصنوعی: در باغی که گل‌ها و چمنزارها سرسبزند، تو مانند یک سرباز با ادب و آمادگی حاضر خواهی شد، در حالی که در هر دو طرف تو، نوشیدنی خوشگوار فراهم است و به سوی تو می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی که خلاقیتم دوباره به جریان افتاد، آب‌هایی که در فصل سرد پاییز راکد مانده بودند، دوباره به راه افتادند.

هوش مصنوعی: آیا از ابر ستاره‌ای می‌ریزد که از خاک، ستاره‌ها جوانه بزنند؟

هوش مصنوعی: ای تار مویی همچون غالیه، ای چهره‌ای زیبا و بهشتی، ای جاذبهٔ علم و معرفت، ای بلای جان و دین.

هوش مصنوعی: ای مشک، تو از گل ارغوان زمینه‌ای و ای ماه، تو بر بالین من از زیبارویان هستی.

هوش مصنوعی: یاقوت تو باعث قوت دل عاشق است و مرجان تو جان عاشق را خوشحال می‌کند، اگرچه او گاهی اوقات غمگین است.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت زلف‌های مشکی‌ات، برای دل‌های غمگین مانند تسکینی است که نگرانی‌ها و ناراحتی‌های آنها را کم می‌کند.

هوش مصنوعی: در موهای بافته و زیبا، چنگال پرنده‌ای بزرگ و سلطان‌مانند پنهان است، در حالی که در مژه‌هایش، قدرت و تسلطی شگرف نهفته است.

هوش مصنوعی: هر بار که به تو نگاه می‌کنم، گویی صد خنجر به من طعنه می‌زنند و هر بار که چشمانت می‌درخشد، زخم‌هایی مانند صد تیر به دل من می‌زنند.

هوش مصنوعی: از آن روی که شکفته است، غم را کنار بگذار و مانند ماهی که دو هفته پیش از ما دور شده، در کنار ما بنشین.

هوش مصنوعی: می‌دانی که روح ما بدون نوشیدن شراب تلخ و دریافت بوسه‌ای شیرین آرام نمی‌گیرد؟

هوش مصنوعی: این قرعه به نام ما افتاده است، پس این نوشیدنی را به کام ما بریز.

هوش مصنوعی: یک نفر از خانه‌اش به صحرا می‌رود و شخص دیگری از اتاقش به سمت باغ می‌نگرد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیتی که در سنبل (گلی خوشبو) وجود دارد، باغ پر از زینت و زیبایی شده و نسرین (گلی دیگر) نیز باعث شده که باغ به شکلی زیبا و شگفت‌انگیز دیده شود.

هوش مصنوعی: مدتی موهای خود را باز کن تا زیبایی‌ات را به گل سنبل نشان دهی و چهره‌ات را بر گل نسرین نمایان سازی.

هوش مصنوعی: بگذار بوی زلفت مرا به مکان‌های دوردست ببرد، تا زمانی که رنگ چهره‌ات از یادم نرود.

هوش مصنوعی: شاخ شکوفه را بشکن تا شکوفه‌ها بر چهره‌ی زیبا نبارند.

هوش مصنوعی: موهای بنفشه‌ات را از ریشه ببر و نگذار چین‌های زلف‌هایت را بدزدند.

هوش مصنوعی: اگر با چهره‌ای زیبا مانند گل در باغ قدم می‌زنی، آرام و آهسته از چیدن گل‌ها خودداری کن.

هوش مصنوعی: نگرانم که زیبایی و ظرافت چهره‌ات مثل گلی باشد که بربند و باعث حسادت در چهره من شود و چین و چروکی بر آن بیفکند.

هوش مصنوعی: ای ترک، خوشحال باش که امروز بخت به ما یاری کرده و مانند دشمنان با ما مخالفت نمی‌کند.

هوش مصنوعی: امروز کار من فقط بوسه و نوشیدن است و هیچ چیز دیگری مشخص نیست.

هوش مصنوعی: می‌خواهم مانند درخت چنار، با قدرت و استقامت، بایستم و در برابر دشمنی که به آزار خواجه می‌پردازد، نفرینی نثارش کنم.

هوش مصنوعی: سالار زمانه، حاجی آقاسی، در کنار شراب و زمان، تحسین و ستایش می‌کند.

هوش مصنوعی: آن کسی که نتوانسته است بلندی همت و اراده‌ی قوی او را درک کند، انسانی با دید کوتاه و محدود است.

هوش مصنوعی: نیکوکاران به واسطه محبت او، همواره در جایگاه والایی قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: در عصبانیت و خشم به دنبال گرفتن انتقام از او هستند و در این حال، آرامش خود را در عذاب و مشکلات می‌جویند.

هوش مصنوعی: جهنم تحت تأثیر نسیم محبت او به مانند بهشت است، و بهشت کوثر نیز در برابر خشم او مانند آبی گندیده می‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از او، شیر چنگال خود را می‌کشید و عقاب به خاطر قسمت خود، منقارش را برمی‌داشت.

هوش مصنوعی: این بیت به قدرت و جایگاه والای کسی اشاره دارد که به عنوان یک شخصیت مهم و تاثیرگذار در زندگی و سرنوشت دیگران شناخته می‌شود. او مانند ستاره‌ای در آسمان می‌درخشد و سرنوشت خود و دیگران را تعیین می‌کند. قدرت و اراده‌اش بر رویدادهای زندگی اثرگذار است و حاکمیت او بر امور به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: هر کلامی که در ستایش او نیست، به سرنوشت و تقدیر به بیراهه می‌رود و جدایی از حقیقت را به دنبال دارد.

هوش مصنوعی: هر سال در بهار، بوی خوش و دل‌انگیزی از عطر مشک او به هوا می‌افزاید و زمین را به رنگ خوشبو می‌آراید.

هوش مصنوعی: هر شب آینهٔ وجود او به گونه‌ای می‌درخشد که ستاره‌های آسمان را مجبور می‌کند به او اقتدا کنند و خود را به شکل او درآورند.

هوش مصنوعی: در اثر صبر و حوصله‌ای که او به خرج می‌دهد، به نظر می‌رسد که اوضاع و شرایط زمانه به خطر افتاده و ممکن است به هم بریزد.

هوش مصنوعی: سخاوت او مانند قلمی است که هیچ نقطه‌ای ندارد و نمی‌تواند حرف سین را بنویسد.

هوش مصنوعی: دشمن او به دلیل حسادت، حتی بدون هیچ نشانه‌ای، به تلاش برای تخریب و کارشکنی در حق او می‌پردازد.

هوش مصنوعی: ستایش او باعث رهایی و بخشش می‌شود، مانند خواندن سورهٔ یاسین در شب جمعه.

هوش مصنوعی: ای دستان تو، بخشش را مشهور و معروف کرده‌اند، و انصاف تو، موجب زینت و زیبایی پادشاهی شده است.

هوش مصنوعی: با محبت تو، نار (آتش) بر اثر تازگی می‌شود و با غضب تو، آب به سردی می‌گراید.

هوش مصنوعی: هرانچه که به عنوان ویژگی یا سرشت خلقت وجود دارد، از ابتدای آفرینش در وجود تو تضمین شده است.

هوش مصنوعی: آسمان به اندازه‌ی شایستگی و شخصیت تو، نکاتی را برای حکمرانی به تو آموخته است.

هوش مصنوعی: کسی که ستایش و مدح تو را می‌گوید، همان جبرئیل در آسمان‌هاست که تو را تحسین می‌کند.

هوش مصنوعی: در جایی که برای برکت و خوشبختی تو دعا می‌کنند، روح‌القدس از آسمان به این دعا جواب مثبت می‌دهد.

هوش مصنوعی: هرچقدر که تو عاشق هستی، پرویز هرگز تمایلی به بخشش شیرین نداشت.

هوش مصنوعی: نه مقام و اعتبار تو به شناخت واقعی کمک می‌کند، نه بخشش و سخاوت تو باعث می‌شود که دیگران به درستی قضاوت کنند.

هوش مصنوعی: اگر به دریا با خشم و غضب نگاه کنی، از آن شعله‌هایی مانند آتش بر می‌خیزد.

هوش مصنوعی: در نعمت و لطفی که از فروتنی و خاکی بودن برمی‌خیزد، چونکه در نهایت انسان مانند مخمری است که از آب و گل ساخته شده است.

هوش مصنوعی: ای منشا افتخار در زمان، هر آنچه که در جهان می‌گذرد به خاطر من گناهی می‌کند و عذاب هایی برای من فراهم می‌آورد.

هوش مصنوعی: در سرنوشت من نشانه‌ای از آزادی وجود نداشت، مانند اینکه در میان ابرها باران نباشد.

هوش مصنوعی: چرخش روزگار مرا به سمت بدبختی و نابودی کشاند، به گونه‌ای که مثل سوسک که سرگین را می‌برد، من هم در این مسیر قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: در جمع شاعران به قدری بی‌ارزش هستم که در میان دلیران مثل گرگی کم‌ارزش می‌باشم.

هوش مصنوعی: همان‌طور که خداوند تو را از میان مردم انتخاب کرده است، من را نیز از بین ستایندگان خود برگزین.

هوش مصنوعی: ای سخن زیبا و تازه، همچون عروسی که درخشان است، از رحمت و بزرگواری خود به من عطا کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خورشید مانند آسیاب به دور افق می‌چرخد، فضای زندگی به ارمغان آورنده‌ی برکت و خوشبختی است.

هوش مصنوعی: هر مژه‌ام مانند دسیسه‌ی باد، در هدایت سرزمین‌های خوب و بد تاثیری بزرگ دارد.