هوش مصنوعی: دو خورشید در جهان هستند که هرکدام به نوعی سلطه دارند؛ یکی در زمین فرمانروایی می‌کند و دیگری بر آسمان (یا در حوزه‌های بالاتر) حکومت می‌زند.

هوش مصنوعی: یکی از سلطان حسین می‌گوید که قهر و خشمی که او به خرج می‌دهد، می‌تواند دریا را به آتش بکشد و همی‌چنین حسن شه نیز به خاطر بلای بزرگ خود، می‌تواند مار بزرگ را از بین ببرد.

هوش مصنوعی: به روز جنگ، پهلوهای قوی و بزرگ را می‌شکند، زیرا این پهلوها با زور و قدرت دست‌های پرتوان را می‌بندند و مانع از حرکت آن‌ها می‌شوند.

هوش مصنوعی: به عدالت نگریسته، در می‌یابیم که غرم (قوچ) در قدرت و شکوه با شیر برابر است. با دقت نگاه کن به چکاوک که در کنار بازها (پرنده‌های شکارچی) هم‌نوا و هم‌پایه است.

هوش مصنوعی: به لطف و بخشش خداوند، هر ویرانه‌ای بازسازی می‌شود و از نابودی نجات می‌یابد. بندگان خدا با سخاوت او، از حالت عریانی و بی‌پناهی خارج می‌شوند و به پوشش و نعمت زندگی دست می‌یابند.

هوش مصنوعی: آن دو دست گیو را محکم به بند می‌زنند، مانند اینکه سنگی در قهری فرو می‌افتد و سر نُه چرخ را نیز مانند گوی در بازی چوگان به این سو و آن سو می‌چرخانند.

هوش مصنوعی: لطفاً توجه داشته باشید که این متن در مورد مهربانی و generosity صحبت می‌کند. این قسمت به ما می‌گوید که نشانه‌های سخاوت می‌تواند قوانین و اصول را تحت تأثیر قرار دهد، به طوری که هر برنامه‌ریزی و قاعده‌ای از بین می‌رود و در این میان، ارزش‌ها و معانی عمیق‌تری به میدان می‌آید. در واقع، لطف و بخشش می‌تواند همه چارچوب‌ها و قوانین را دگرگون کند و واقعیت‌های جدیدی را خلق کند.

هوش مصنوعی: آن را بر بالای عرش قرار می‌دهد؛ همانند اینکه از مقام و مرتبهٔ کرسی، بر ستارهٔ کیوان و از عزت ستارگان دیگر می‌گذرد.

هوش مصنوعی: از بخشش بی‌نهایت، دل‌ها همیشه شاداب می‌مانند و از عدل مفرط، هیچ‌کس نمی‌تواند به یاد بدی‌ها غمگین باشد.

هوش مصنوعی: غمی که در دل آن ترک در اثر نافرمانی این دنیا وجود دارد، مانند تاریکی است. اگر بخواهد، با یک تار مویش می‌تواند تاریکی را از بین ببرد و روشنایی بیاورد.

هوش مصنوعی: باران بهشتی نشانه‌ای از عدالت در آن جهان است و وجود ابرها گواهی بر بخشش و فراوانی است که به انسان‌ها می‌دهد.

هوش مصنوعی: در زمان‌های گذشته، افرادی که در جستجوی آرامش و ایمنی بودند، توانسته بودند به این هدف دست پیدا کنند. به همین دلیل، ساکنان این جهان نیز به نوعی از این آرامش و ایمان بهره‌مند هستند.

هوش مصنوعی: از صدای سنگینی عقل و بصیرت اینگونه است که در دنیا، خاک آرامش می‌یابد و این آرامش به خاطر تلاش و عزم است که در چرخه زمان به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: در سفره‌ی آن، از افراد کم‌خطر و بی‌ادعا، به اندازه‌ی صد نفر از حاتم طائی، میهمان وجود دارد، و در این قصر نیز از افراد زیرک و داهیه، به اندازه‌ی صد نفر از قاآن حضور دارند.

هوش مصنوعی: دنیای ما را با لباس ایمنی می‌پوشاند و این گنبد آسمان را با نیروی امکان به هم می‌دوزد.

هوش مصنوعی: آن شخصی که از مقام والایی برخوردار است، پای خود را بر قله ستاره فرقد (که در آسمان قرار دارد) می‌گذارد و این موفقیت و خوشبختی را بر تخت کیوان (زحل) قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر آن مقام بالا دستور دهد، باران بر زمین نمی‌بارد و اگر این اراده را داشته باشد، خورشید بر کوه‌ها نمی‌تابد.

هوش مصنوعی: دست سخاوتمند کسی که در صدف، گوهر را پنهان می‌کند، نشان از نیکی و فطرت اوست. این سخاوت مانند مرجان است که از دل زمین روییده می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا به قدرت و اثرگذاری سلاح‌هایی که از فرهنگ‌های مختلف به دست آمده‌اند، اشاره شده است. یک تیغ هندی که به طرز ویژه‌ای تقویت شده است، می‌تواند از زره روم باستان عبور کند، و همچنین یک کلاه‌خود چینی که متعلق به فرمانروای خاقان است، به خوبی می‌تواند از زره‌های دیگر بگذرد. این نشان‌دهنده تنوع و توانایی بالای سلاح‌ها و زره‌های گلچین‌شده از فرهنگ‌ها و ملل مختلف است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نماد عدالت است، آن زاغ ستمگر را از میان برداشت. همچنین دندان‌های تیز شیر آجم، توانستند به نهنگ ضربه بزنند.

هوش مصنوعی: به دلیل بخشش و نعمت‌های زیاد، خزانه‌ها خالی از ارزش و گنجینه‌های گرانبها شده‌اند و این کشتی‌ها به لطف بخشش‌های عظیم و فراوان از طوفان‌ها در امان مانده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به تضاد بین دو عنصر طبیعت اشاره دارد. در آن، آب به عنوان نماینده آرامش و سکون معرفی شده و خاک نمادی از ثبات و سکون است. در مقابل، باد به عنوان عامل بی‌ثباتی و بی‌قراری و آتش به عنوان نماد حرارت و هیجان تعبیر می‌شود. در مجموع، این شعر به تفاوت‌های اساسی میان نیروهای طبیعی و رفتارهای آنها می‌پردازد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از نسل عرب باشد، با هوس و خیال به جایی نمی‌رسد و این مانند ختلی (گفتاری غیرقابل اعتماد) حرکت نمی‌کند. آسمان نیز به این حرکات بی‌اساس توجهی نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: دست آن ابر نعمتی بزرگ است، اما ابر پربار تنها در این دریا وجود دارد و این دریا نیز بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: به دلیل حسادت، ابر آزاردهنده‌ای در حال بارش است و در عین حال آتش حسرت از نعمت این دریا که به ثروت‌های بی‌نظیر معروف است، به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: یکی از آن اژدها که به رنگ زمرد است، افعی را شکست می‌دهد و این اژدهای دیگر، افعی پیچان را صید می‌کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در این بیت به موضوعاتی چون عشق و جنگ و تاثیرات آن‌ها بر زندگی انسان اشاره شده است. شاعر از احساساتی می‌گوید که ناشی از آسیب‌ها و دشواری‌ها به وجود آمده‌اند. به نوعی، این ابیات نشان‌دهنده تضاد میان زیبایی و سختی است؛ زیبایی‌ای که گاه به خاطر تیرهای محبت و قهر زمانه دچار زخم می‌شود.

هوش مصنوعی: او در زمین، بنیادی را بنا نهاد و به واسطه آن، اساس دوران را از هم پراکنده کرد و این بنیاد را از پیروزی خود در طوس بنا کرد.

هوش مصنوعی: از خشم و قهر او آتش ز آسمان به‌دور می‌چرخد، اما از مهربانی‌اش، آب زندگی به‌راحتی از دل سنگ‌ها بیرون می‌جوشد.

هوش مصنوعی: روزی به دربار حسن رفتم تا او را مدح کنم. در آن‌جا دو لعل زیبا و دل‌انگیز وجود داشت که سخن‌گویان درباره‌اش صحبت می‌کردند.

هوش مصنوعی: من از سرزمین فارس به جایی دیگر منتقل شدم، در حالی که خوشایند داور با امکانات کم و بخت خوبی که دارم، همچون اسب چابک و تندرویی می‌تازم.

هوش مصنوعی: اگر مثل یک ستاره باشم، به خاطر نزدیکی با او به زیبایی ماه تبدیل می‌شوم، و اگر هم ماه نو باشم، باز هم به برکت او بدون هیچ نقصی می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر در ابتدا روشنایی‌ام چون ماه بود، اکنون به نور خورشید تبدیل شده‌ام. و اگر روزی به شکل ماه بودم، اکنون به ماهی بدون یار و همدم تبدیل شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر در شرق بودم، حاکم و صاحب قدرتی می‌شدم که جهان را زیر فرمان خود می‌آوردم و اگر هم در آسمان بودم، اداره فلک و گیتی را به عهده می‌گرفتم.

هوش مصنوعی: اگر از دلتنگی و ناامیدی رنج می‌بری، همین درد باعث می‌شود که به خودت بیایی و رشد کنی. اگر هم در سایه‌ی محبت و مهربانی کسی هستی، آن محبت همچون باران بر تو نازل می‌شود و به تو زندگی و نشاط می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در نتیجه، شاهنشاه به خاطر فراموشی‌اش از یادآوری‌های زیاد، به ستایش‌های فراوانی اشاره کرد و گفت که من تنها به یاد اندکی از آن‌ها هستم.

هوش مصنوعی: ای عزیز، وقتی که نمی‌توانم از آن دو ثروتمند ستایش کنم، بهتر است از دارایی جهانی آن‌ها درخواست کنم که عمری جاودان به من عطا کند.

هوش مصنوعی: باید منتظر بمانیم تا نور دلپذیر و زیبای او بر ما بتابد و همچنین باید امیدوار باشیم که دنیای گردان و فانی، به خواسته‌های ما پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: تا قیامت، تصمیم آن به دنیای هستی می‌تابد و در روز قیامت، نظر این بر جمع گیاهان خواهد بود.