هوش مصنوعی: بارها به تو گفته‌ام ای ری، که این راز پنهان تو را نباید فراموش کرد.

هوش مصنوعی: شما به عنوان روح و جانم به من نزدیک هستید و دلم بی‌روح و احساس است. بی‌آنکه شما وجود داشته باشید، جان و جسم من به هم نمی‌خورد و بی‌حس و حال خواهند بود.

هوش مصنوعی: در فرودین، بهار و شکوفایی در طبیعت حاکم است و تو نیز می‌توانی از زیبایی‌های باغ لذت ببری. اما به یاد داشته باش که بهار پایان می‌یابد و با رفتن آن، زیبایی‌ها نیز ناپدید خواهند شد.

هوش مصنوعی: حلم همانند لنگری است برای کشتی، و تو به مانند کشتی‌ای هستی که در دریای دنیا به حرکت در می‌آید. ناخدای این دریا، زمانه است و مصائب و رویدادها همچون امواج و طوفان‌هایی هستند که بر تو می‌گذرد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توان کشتی بدون لنگر را در میان امواج و طوفان‌ها و بلاها به سلامت به مقصد رساند؟

هوش مصنوعی: من خودم را درک کردم و به تو می‌گویم که انصاف بده، زیرا برکات الهی هیچ‌گاه پایدار نیستند و همه چیز گذرا است.

هوش مصنوعی: ای بی‌خبر، هرگز نمی‌دان، به خاطره نیاور آن سالی که شاه بزرگ و دانا در شهر همدان بود.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به تغییر و تحول اشاره دارد. به معنای آن است که زیر و زبر یا وضعیت‌ها و موقعیت‌ها ممکن است به هم بخورد و از همدیگر متلاشی شوند. به عبارت دیگر، مکان‌هایی که افراز و نشانه‌ای از ثبات به نظر می‌رسیدند، ممکن است در اثر تغییراتی به هم بریزد و در نتیجه، درگاه و ایوان نیز دستخوش این تغییرات شود. این تصویر نشان‌دهنده ناپایداری و عدم ثبات در زندگی و محیط است.

هوش مصنوعی: در گوشت مروارید و زیورهای زیبا کار گذاشته‌اند و وقتی پند ناز را شنیدی، لرزش زلزله‌ای در بدنت ایجاد شد که همانند آن زیورآلات بود.

هوش مصنوعی: اما امسال دیگر از آن دردهایی که نامش را نمی‌برم، اثری نیست و نشانه‌ای از تو باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: بارها به تو گفتم که از دامن پادشاه دست نکش، زیرا گریبانت را از حسرت نخواهی توانست رها کنی.

هوش مصنوعی: هرچه من گفتم را بی‌اهمیت شمردی و دایم در حال نغمه‌خوانی هستی که این کار را نکن و به حرف‌های بی‌معنا نپرداز.

هوش مصنوعی: من هم یک مکان دارم و تو هم مقام سلطنت، اما نیاز به تو مرا به سوی تو می‌کشاند.

هوش مصنوعی: شما به من گفته‌اید که اگر درباره موضوعاتی که به ری مربوط است صحبت کنم، همه خواهند گفت که این اظهارات نادرست است.

هوش مصنوعی: ای ری‌که‌گر، تو لاغرها را دور کردی و انصاف را به دهانت نیاوردی، حتی یک دندان هم می در دمت نیست.

هوش مصنوعی: از نظر تشبیه، تو مظهری از مقام و عظمت هستی، همانند شاه که نماد قدرت است. همچنین می‌توانی به مغز و خرد تشبیه شوی که اهمیت و عمق فهم را نشان می‌دهد. در این میان، چشم و روشنی نماد آگاهی و بینش است، در حالی که جسم و روان نشان‌دهنده وجود مادی و معنوی انسان‌اند. به طور کلی، این متن به ارتباط میان ابعاد مختلف وجود انسان و اهمیت آنها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: یونس، که در دریا رفته و در شکم ماهی قرار گرفته، نمادی از این شهر است و دژ تو مثل زندانی است که او را در خود جای داده.

هوش مصنوعی: پادشاه از تو چه نیازی ندارد، اگر در غار، پیامبر در حال پنهان شدن باشد، نشان از نبود مصلحت دارد.

هوش مصنوعی: ای ری، این سخن باعث ناراحتی می‌شود، اما سپاسگزارم که دوباره پادشاه از اصفهان به سوی تو روی آورد.

هوش مصنوعی: وقتی که دل دوستان شاد و سرزنده شد، سرزمین و محیط تو نیز به خوبی و رونق رسید؛ اما حالا چگونه است که دل دشمنان ویران و خراب شده است؟