هوش مصنوعی: در صبح زود، به یاد خوشی‌های دوران جوانی و به سبک می‌نوشان، از خانه خارج شدم و به باغ رفتم.

هوش مصنوعی: دل مانند ساغری پُر از خون است و نوشیدنی‌اش غم و اندوه است. ساقی می‌نوازد و صدای نی در سینه‌ام حسرت و زاری را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: دلم پر از آشفتگی به خاطر عشق معشوقه‌ام است و سرم به خاطر ناامیدی‌ها و سختی‌های زندگی به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: به گل نگاه کردم و بسیار تشنه شدم، زیرا چهره‌ی زیبا و دل‌ربای دوست، مانند ماه به من می‌خندید.

هوش مصنوعی: از سیب هزاران آسیب به من رسید، اما آن زنخدان (معشوق) مرا از این دنیای آسیب‌ها بازداشت.

هوش مصنوعی: گاهی در جایی آرام و شاداب نشسته‌ام و گاهی نیز به‌صورت ایستاده و با اعتماد به نفس در کنار سرو بلند و زیبا خود را نشان می‌دهم، همچنان که مست‌ها و جوانان فریبنده به حرکت و رقص در می‌آیند.

هوش مصنوعی: گاهی همچون سوسن، بی‌صدا و آرامم و گاهی همچون نرگس، در افکار و خیالاتم حیران و شگفت‌زده‌ام.

هوش مصنوعی: گاهی برای آرام کردن روح بیچاره، فریادی می‌زنم که مانند صدای هزاران نفر است.

هوش مصنوعی: گاهی به شدت دلم می‌سوزد و مانند لاله‌‍ای داغ می‌شود، و گاهی نیز به خاطر اندوهی که دارم، مانند گلی که دچار آسیب شده، دلم را پاره می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی به یاد شیراز در دل خود یاد می‌کنم و گاهی در سرم به فکر کرمان هستم.

هوش مصنوعی: ناگهان از بادی ملایم و خوشبو عبور کردم، مانند گرسنه‌ای که به دریا می‌رسد و یا کسی که به سفره‌ای پرنعمت نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که کشور در بی‌خبری و سکون به سر می‌برد و بی‌حرکت است، وقتی که تصمیم پادشاه برای حرکت و پیشرفت گرفته می‌شود، همه چیز به جنبش درمی‌آید.

هوش مصنوعی: از چشمانم اشک‌های شادی ریختم و چون به خود آمدم، آن‌ها را به دامنم چسباندم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که تو تنها راه نجات من از رنج دوری و درد جدایی هستی.

هوش مصنوعی: سلام! خوش آمدی. چه شده که جان و جسم ما را در بند غم‌هایت کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که کینه را کنار بگذاری و برخی افراد را فراموش کنی، می‌توانی از گرد و غبار فتنه و مشکلات دور شوی و به آرامش برسی.

هوش مصنوعی: ای پیام‌آور محبوب، ای دوستی که دل را می‌بری، ای پیک زیبایی، ای فرستاده جانان.

هوش مصنوعی: ای یاد تو ذهن بلبل را مشغول کرده و ای گیسوی سنبل مرا آشفته کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کسی که بوی پیراهن یوسف را با خود داری و مایهٔ خوشحالی پیامبر کنعان هستی، تو حامل مژده و خوشی برای او هستی.

هوش مصنوعی: به خاطر لطافت و زیبایی تو، جشن عید ما شاداب و سرزنده شده است و به واسطه‌ی عظمت و شکوه تو، قوم عاد هم در حیرت و شگفتی به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که تو برکت و نعمت می‌بخشی، ثروت و قدرت حیدر (علی) در زیر پای تو خواهد بود و گاهی نیز مقام و عظمت سلیمان نصیب تو خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر پای تو از خارهای بیابان آسیب نبیند، نمی‌توانی از موج‌های دریا لذت ببری.

هوش مصنوعی: وجود تو هم به صورت آشکار و هم به شکل نهان قابل مشاهده است؛ همانطور که خورشید گاهی پنهان می‌شود و گاهی نورش را به وضوح می‌تاباند.

هوش مصنوعی: آدم گاهی تحت تأثیر وجود تو قرار دارد و مریم نیز در برخی موارد با اتهامات و قضاوت‌های نادرست همراه است.

هوش مصنوعی: اگر تو فرشته نیستی، پس چرا مانند یک فرشته از چشم مردم پنهانی؟

هوش مصنوعی: تو درد دل عاشقان را تسکین می‌دهی و زخم‌های تن آنها را بهبود می‌بخشی.

هوش مصنوعی: زیبایی تو در بهار به مانند مشک، دلکش و خوشبوست و در آبان، باغی را به زیبایی و شکوه می‌آراید.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که عشق تو در قلب من جای دارد و سال‌هاست که شوق و اشتیاق‌ات در وجودم جریان دارد.

هوش مصنوعی: اگر به من کمک نکنید، به شدت در مشکل هستم، اما وجود شما موجب شده تا این مشکل به سهولت حل شود.

هوش مصنوعی: آنچه اهمیت دارد این است که چه بر سر ما می‌آید وقتی که با یاری و دوستی، به هر کاخ و هر مکان مقدسی دسترسی داریم.

هوش مصنوعی: از شهری به نام ری که مرکز اقتدار خسر است، و از جایی که بهترین دارایی‌های حکومت خاقان در آنجا قرار دارد.

هوش مصنوعی: بدن لاغر و ژولیده‌ام آنقدر نحیف شده که از نگاه‌های تو پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: عاشق تنها از یاد محبوبش زندگی می‌کند و همواره به خاطر او ذکر و یادش در دلش جاری است.

هوش مصنوعی: زمانی که گرد و غباری چون مشت در دمانش با خود دارد، به پناهگاه امن کرمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: اما به گونه‌ای که در مسیر حرکت، گرد و غبار از او ننشیند و به هیچ‌کسی آسیب نرساند.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای در مکانی توقف نکن و به هیچ جایی وابسته م باش.

هوش مصنوعی: اگر با آرامش و آگاهی بخوابی، آینده‌ات خراب نخواهد شد و دچار مشکلات نخواهی شد. اما اگر با ناآگاهی فکر کنی، ممکن است به دردسر بیفتی.

هوش مصنوعی: اگر کوه سخت و بلند بر سر تو بیفتد، تو با سرعت و قدرت از آن عبور می‌کنی مانند تیر سلطانی که به راحتی پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در بهشت هم به شوق تو خار مغیلان باشد، باز نباید به آن خارها فکر کنی.

هوش مصنوعی: وقتی به مکان امن و آرامش می‌رسی، از فریب و نیرنگ شیطان در امان نخواهی بود.

هوش مصنوعی: ملک بهشت وجود دارد، اما من از دیو و دشمنی‌ها نمی‌ترسم، زیرا نمی‌خواهم به دنیای خوشبختی و آرامش برسم.

هوش مصنوعی: حرف این است که وقتی کسی به زیبایی و ظرافت دست پیدا کند، می‌تواند بر تمام مشکلات و سختی‌های زندگی غلبه کند و از آن‌ها عبور کند.

هوش مصنوعی: برج‌های محکم و بلند او مانند سدی است که یأجوج را متوقف کرده و بالا رفتن او به سختی مانند عرش خداوند است.

هوش مصنوعی: وقتی که آسمان سالم و پاک است، مانند یک دژی محکم، لشکرهای خطرناک نمی‌توانند به آن وارد شوند و بهشت نیز از ورود بدی‌ها در امان است.

هوش مصنوعی: سنگی که از دامنه‌ی تپه پایین بیفتد، هرگز نمی‌تواند دوباره به بالای آن برگردد.

هوش مصنوعی: دروازهٔ آن مقام را فقط بر روی چهرهٔ کسانی که در پی دریافت نعمت و لطف هستند، می‌بینی که گشوده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی طبیعت و جهان اشاره شده است. باغی وجود دارد که همه‌جا را به خاطر تأثیر آن زیبا و گلی می‌سازد. دنیا به واسطه این باغ به گلستانی سرشار از زیبایی و طراوت تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و شکوه طبیعت اشاره دارد. شاعر به تصویر جویبارهایی که از باران پر شده‌اند تشبیه می‌کند و همچنین به گل‌های لاله‌ای که در دره‌ها می‌رویند و رنگ آن‌ها مانند لعل‌های بدخشان درخشنده و زیباست. به طور کلی، توصیف‌های شاعر نشان‌دهنده‌ی سرسبزی و زیبایی‌های طبیعی است.

هوش مصنوعی: آسمان نه، و در آن هزار ستاره؛ بهشت نه، و در آن هزار پسران جوان.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قدم به زیبایی‌ها می‌گذاری، گل‌ها و گیاهان زیبا در انتظارت هستند و وقتی به آن‌ها نگاه می‌کنی، گل‌های خوشبو و دلپذیر خود را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: یک سبزه از آسمان سبز رشد کرده و یک لاله از نور درخشان خورشید سر زده است.

هوش مصنوعی: در حضور آن عاشق، اردی وجود دارد و در عرصه آن شایق، نیسان حضور دارد.

هوش مصنوعی: در آن باغ، کاخی وجود دارد که با حیرت و شگفتی همراه است و به گونه‌ای زیبا و با شکوه بنا شده است، گویی که در آنجا همه‌چیز در آرامش و کامل بودن است.

هوش مصنوعی: مانند اندیشه‌ و تفکر سکندر که محکم و استوار است، و مانند فکر ارسطو که وسیع و گسترده می‌باشد.

هوش مصنوعی: کرمان، اگرچه مانند مصر نیست، اما در آنجا هم همچنان کاخ‌های زیبایی وجود دارد که نشان‌دهنده شکوه و عظمت است.

هوش مصنوعی: در آن باغی که خداوند یگانه است، تختی وجود دارد که در دو جهان به استواری آن تکیه شده است.

هوش مصنوعی: در این سرزمین، وجود شاهی باعث روشنی و نورانی شدن کاخی شده است که در غیر این صورت، در تاریکی و بی‌خبری به سر می‌برد. نور این شاه همگان را از دل تاریکی‌ها بیرون آورده و زندگی را در آنجا میسر ساخته است.

هوش مصنوعی: شاهزاده هلاکوی راد به دیدار آمده است و ایوان او بالاتر از کاخ کیوان قرار دارد.

هوش مصنوعی: تابی از چهره‌اش، مانند حرکت چرخ فلک، نشان‌دهنده‌ی زیبایی و جذابیت اوست، و سخنانی که از لبانش می‌بارد، همانند دریاهایی پر از مرجان، دلنشین و باارزش هستند.

هوش مصنوعی: شیر مانند یک شیر نیرومند و دلیر است و فیل هم مانند فیل بزرگ و قوی می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر در زمان جنگ دمی، فیل را با خرطومش زخمی کند و شیر هم با دندان‌هایش به دشمن حمله کند،

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به عظمت و عمق دریا و کوه ها شده است. دریا به بزرگی و عمق خود اشاره دارد، و کوه ها نیز به قدرت و شکوه خود. هر دو نماد بزرگی و زیبایی در طبیعت هستند.

هوش مصنوعی: اگر دریا پشت اسب تو باشد و اگر کوه پا بر زین سوار شود، این معنا دارد که شرایط در نهایت به نفع تو تغییر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: با انتخاب ماهرانه‌ات در دشت‌های وسیع و با شمشیر برگزیده‌ات در روز نبرد، نشان می‌دهی که چقدر در انتخاب‌های خود مهارت داری.

هوش مصنوعی: نه خود فرد به کار می‌آید و نه زره‌ای که بر تن دارد، نه کلاه‌خود به او فایده‌ای می‌رساند و نه لباس زرهی که بر دوش دارد، او هیچ کدام از این‌ها نمی‌تواند به او کمک کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که علم داری، خشم تو مانند خار و شعله‌ای در دنیا است و فرمان تو همچون گوی و چوگان است.

هوش مصنوعی: از خشم و خشمگینی تو، بهشت به جهنم تبدیل می‌شود و از ترس تو، کسی که کافر است به مسلمان تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دشمنم از تیر شما خبر مرگ پیام‌آور را به من می‌رساند.

هوش مصنوعی: تو مانند نیزه‌ای هستی که به مار خونی تشبیه می‌شود، و خشم تو همانند زهر شیر درنده و خطرناک است.

هوش مصنوعی: مار به وجود شیر حمله می‌کند و او را به شدت تحت فشار قرار می‌دهد. در این حال، شیر نیز از خود صدای ناله و فریاد درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: دست و دل بایست، چون دریا بخشنده است، زیرا برای ادعای سخاوت خود، دو دلیل محکم دارد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه بخشش و مهربانی، رحم کن و از ظلم و ستم دوری کن؛ دو دلیل بر حقانیت جود و بخشش وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کنی.

هوش مصنوعی: از زیبایی ابرویی که شبیه کمان است، تیرها در چشم دشمن می‌گریزند.

هوش مصنوعی: تیر تو از زمین به آسمان می‌رسد، مانند باران که از آسمان بر زمین می‌بارد.

هوش مصنوعی: تو را در میدان نبرد، همچون شمشیر آهنی نمی‌شناسم که از روی سندان برکشیده شده‌است.

هوش مصنوعی: تیغ تو مانند کوه الوند است و درخشش آن به مانند شبنمی روی گل‌ها، چماق تو مانند کوه البرز می‌درخشد و لطافت آن به نرمی کتان است.

هوش مصنوعی: هر زمان که مهمان از خانه بیرون می‌رود، تیرت به او نمی‌خورد و کارش درست پیش نمی‌رود.

هوش مصنوعی: از دل خود نفرت و کینه را دور کن تا جایی برای مهمانان و دوستانت در آن تنگ نشود.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر دوباره خون از سهم تو به وجود آید، مثل جنینی که در رحم قرار دارد.

هوش مصنوعی: سردی و دشمنی کسی به پاییز و زمستان تشبیه شده است، در حالی که بدبختی و تلخی او مانند تابستانی گرم و طاقت‌فرسا احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: در کودکی، دشمن تو به خوبی سهم تو را می‌گیرد و به جای آنکه تو را از دست خود رها کند، به تو آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: خودت را با گیاهان و عمودها مقایسه نکن، زیرا تو قدرتی مانند بادهای سخت و نیروهای آسمانی را داری که می‌توانند به طوفانی بزرگ تبدیل شوند.

هوش مصنوعی: با عشق تو، حتی سخت‌ترین مشکلات ساده می‌شوند، و با خشم تو، حتی ساده‌ترین امور نیز دشوار خواهند شد.

هوش مصنوعی: زمانی که تلاش کنی، سلاح تو مانند یک تیغ برنده خواهد بود و در هنگام ضرورت، فرمان تو همچون سرنوشت اثرگذار خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که رحمت و لطف تو قدرت دیو را شکست می‌دهد و فرشتگان از اثر وجود تو به اوج می‌رسند؛ همچنین قدرت لشکر تو به حدی است که می‌تواند بیابان‌ها را طی کند.

هوش مصنوعی: ویرانه‌های دیار شما به‌قدری آباد است که سرزمین‌های آباد به دلیل شما به ویرانی افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در سرزمین و مکان خود استقرار پیدا کند، به مرور زمان به آن سرزمین تعلق می‌گیرد؛ همان‌طور که هرچه در کانی وجود دارد، به همان کانی مرتبط می‌شود.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی در کانون فتنه و آشوب باقی بمانی؟ ای شاه، من را از نگاه‌های جذاب و فریبنده دور کن.

هوش مصنوعی: دنیا بر تو تنگ شده، ای خدا، چرا بی‌گناه مانند یوسف به زندان افتاده‌ای؟

هوش مصنوعی: هر کسی که خانه‌ای می‌سازد، به خاطر توست و هر کسی که نامه‌ای می‌نویسد، به خاطر نام توست.

هوش مصنوعی: این خنده می‌تواند به هزاران کتاب و نوشته پاسخ دهد و به هزاران شعر و دیوان طعنه بزند.

هوش مصنوعی: شمشیر تو نمایانگر مرگ است و هیچ‌چیز نمی‌تواند از آن فرار کند.

هوش مصنوعی: در زمان تو، خوشی و ناخوشی همچون سیاره‌های زهره و کیوان در موقعیت برج میزان است.

هوش مصنوعی: در دل تنگی و درد، تو مانند ماری هستی که در دستان یاری مهربان و تسکین‌دهنده قرار گرفته‌ای. تیغ و تکیه‌گاه تو شبیه به شیرانی است که شجاعت و دلاوری را به نمایش می‌گذارند و با نعره‌هایشان، قدرت و ایستادگی را نمایان می‌کنند.

هوش مصنوعی: خورشید در زمان حادثه‌ای بزرگ، از این ماه تیره متعجب می‌شود و گاهی حس کینه و دشمنی از آن برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: تیغ تو در زمان نمایش قدرت، همچون حمله‌ای نیرومند و وحشتناک، در میدان نبرد خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر موی سر بزرگ شود، بدن فیل به خون تغییر شکل می‌دهد و شیر هم به رگ‌های خود دچار تغییر می‌شود.

هوش مصنوعی: تعداد زیادی از افرادی که پریشان حال هستند، به یکدیگر پیوسته‌اند و همچنین گروهی از افراد که در زندگی خود به وضوح آرام و منظم هستند، در حال حاضر در میان پریشان حالی دیگران قرار دارند.

هوش مصنوعی: حضور شما مانند فتراک (وقفه یا تأخیری) بر زین اسب بزرگ و رسا است، همان‌طور که بوقبیس (موجودی افسانه‌ای) نقش ثعبان (مار) را بازی می‌کند.

هوش مصنوعی: شما به اندازه‌ای ارزشمندید که کسی نمی‌تواند شما را به خوبی وصف کند و ذهن برجسته‌تان نیز از درک شما و ویژگی‌های‌تان عاجز است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، سه سال از تو دور بودم، مانند کسی که دلش از ایمان پرت شده و به نور ایمان روی نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: از آتش جدایی روح من سوخته است؛ بی‌شک این جزای نافرمانی من است که مانند دوزخ می‌سوزد.

هوش مصنوعی: هر یک از موهای بدن من مانند سلاحی برای کشتن مارها عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: حالا چیز عجیبی نیست اگر برای همیشه در مکان خوشی و لذت زندگی کنم.

هوش مصنوعی: من از دنیای مادّی و محدود به جستجو و دانایی پرداختم و مانند خضر به سرچشمه‌ی جاودانگی و زندگی معنوی رسیدم.

هوش مصنوعی: نزدیکی و نزدیکی به خداوند، نعمتی ارجمند و الهی است و من سه سال از روی بی‌پروایی و نافرمانی، این نعمت را نادیده گرفتم.

هوش مصنوعی: به خاطر کیفر و مجازات الهی، عذاب بی‌سرانجامی بر جانم قرار داده شده است.

هوش مصنوعی: اکنون برای طلب بخشش، به ستایش نعمت‌های تو می‌پردازم و از فضل و رحمت تو امیدوارم که مورد عفو قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ماه درخشان و روشن باشد، خانه‌اش همیشه در برج ثور و خانه سرطان قرار دارد.

هوش مصنوعی: چون نور ماه از شمشیر هلالی تو, سرزمین توران تحت تسلط توست مانند سرزمین ایران.

هوش مصنوعی: شرف و مقام تو همیشه در ایران و مرز توران محفوظ و مراقبت شده است.

هوش مصنوعی: بهتر است که زیبا ترین قسمت این شعر را از بهترین سخن درباره‌ی علی عمران بگیرم.

هوش مصنوعی: وقتی که سرانجام مقام و رهبری به ذات او رسید، در واقع همه صفات نیکو نیز به محبوبش ختم شد.

هوش مصنوعی: پیروزی خیبر که از همان ابتدا به خاطر طبیعتش دروازه‌های امکان را فتح کرده است.

هوش مصنوعی: آن شخصیت برجسته و کامل که در دنیا از هیچ کجایی راهی ندارد، به هیچ عنوان نگران نقص و کمبود نیست.

هوش مصنوعی: بدون حضور نور او، دل نمی‌تواند از روشنایی عرفان بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: ذات او خالی از زینت و تزیین است و آفرینش مانند یک عروس تازه و عریان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: نگران چه کسی هست و نیست، وقتی که او در هستی خود حاضر است، و بودن و نبودن برایش یکسان است.

هوش مصنوعی: تو از محدودیت‌ها و امکانات فراتر رفته‌ای، همان‌طور که میوه از شکوفه برمی‌خیزد و رشد می‌کند.

هوش مصنوعی: قاآنی از ستایش دست بکش، زیرا حسان در وصف پیامبر ناتوان است.

هوش مصنوعی: چقدر باید دربارهٔ خداوند که ستایش می‌شود صحبت کرد و این سخنان بی‌محتوا و مزخرف را تکرار کرد؟