هوش مصنوعی: با یک نگاه از طرف آن ماه زیبای نقره‌ای، دل من را گرفته است. چشمان سحرآمیز او مانند چشم‌های آهوان هستند که پر از هنر و فریبندگی‌اند.

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبحگاهی آن موهای سیاه را بپراکند، زمین پر از عطر مشک، عنبر و گل لادن خواهد شد.

هوش مصنوعی: روزهای من مانند موهای او در اثر جدایی، تار و نامنظم شده است. اشک‌هایم هم مانند عشق او، به شدت ویرانگر و سیل‌آساست.

هوش مصنوعی: در دام عشق محبوب زیبا گرفتار شدم و از شدت عشق او در هر مکان و کوچه‌ای رسوا شدم.

هوش مصنوعی: دل من در آتش عشق می‌سوزد و مانند آتش روشن و درخشان است. چهره‌ام از اشک‌های سرخ به رنگ لعل می‌درخشد و این احساسات عمیق مرا به شدت تحت تاثیر قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: چشمانی که در میان آتش، چشمهٔ شیرینی را می‌بیند و مانند دانه‌ی لعل، زیبایی مروارید را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که چهره‌اش مانند لبی شیرین و زیباست، همان‌طور که دندان‌هایش مانند سنگ‌های قیمتی می‌درخشند و جذابیت خاصی دارند.

هوش مصنوعی: داستان اشاره به این نکته دارد که در خانه‌ای که مسلمان است، یک هندو کافر زندگی می‌کند و در آنجا یک افعی در حال پیچیدن است. این تصویر به نوعی نشان‌دهنده‌ی تضاد و خطر در محیطی است که به ظاهر امن و مقدس به نظر می‌آید. در واقع، افعی نماد خطر و تهدید در جایی است که انتظار نمی‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی به چهره زیبای او نگاه می‌کنی، گیسوانش مانند زره‌ای است که درخشش خاصی دارد. چهره‌اش با همان رنگ و زیبایی دو زلف، همچون اهریمنی جذاب و فریبنده است.

هوش مصنوعی: من هرگز در باغی سرو زیبایی ندیدم که گلی خوشبو را به دوش خود بیاورد و نه خورشید درخشان را دیدم که سر خود را از زیر لباس بیفکند.

هوش مصنوعی: همچنان که قامت باریک و خوش‌تناسب آن سرو، زیبا و دل‌فریب است، چهرهٔ روشنی که مانند ترک‌هاست، بر تنش همچون ابریشم احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: نباید یک نفر مدعی سلطنت شود، زیرا نمی‌تواند به تنهایی قضاوت کند و همه مردان و زنان را تحت تاثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: آیا کسی جز شاهزاده‌ای که از نسل خاقان است می‌تواند با تیرش آتش بیفروزد و زره‌های دشمن را پاره کند؟

هوش مصنوعی: این شعر به بیان دعا و آرزویی برای فردی اشاره دارد که نام او در دنیا به خوبی و خوشی معروف شده است. نویسنده می‌خواهد که این شخص همیشه در خوشبختی باقی بماند و این نعمت‌ها را به سبب لطف خداوند بداند.

هوش مصنوعی: درخشش چهره‌ی او، مانند زیور عروس، سرشار از زیبایی است و نوری که از او ساطع می‌شود، زمین و آسمان را روشن کرده است.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های چهره‌اش و موهای افشان و سیاهش دل را می‌برد و از زیبایی و قوس ابرویش، دیگران را به حیرت و شرم می‌اندازد.

هوش مصنوعی: آن خط مشکی که بر صورتش هست، مانند زنجیری است که روح را به درد می‌آورد. و آن دختر با خال زیبایش، همانند جادویی است که در دل آدمی تاثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در روز جشن و سرور، ثروتی به اندازه صدها خزانه قارن در اختیار است و در روز جنگ و نبرد، تن قارن به خاک افتاده و شکست می‌خورد.

هوش مصنوعی: از بخشش او، هر دوخت‌رز از ثروت‌هایش بهره‌مند می‌شود و با سخاوتش هر زحمت‌کش و کشاورز می‌تواند مانند قارون، که ثروت بسیار داشت، گنجینه‌ای برای خود به‌دست آورد.

هوش مصنوعی: از تیغ او، پیکر قارن در کنار خاک تاریک افتاده، و از تیرش، سینهٔ بهمن مانند پارچهٔ مشبک و زیبا جراحت دارد.

هوش مصنوعی: از غبار اسب‌ها آسمان به رنگی تیره در می‌آید، مانند ابری که به رنگ سیاه درآمده است، و زمین به خاطر خون دلشکستگان به رنگ قرمز درمی‌آید، همان‌گونه که معادن سنگ مرمر را رنگین می‌کند.

هوش مصنوعی: در هر جایی که نگاه کنی، شجاعت و دلاوری را می‌بینی. اگر به اطراف خودت نگاه کنی، همواره قهرمانی را پیدا می‌کنی که از اسبش پایین آمده است.

هوش مصنوعی: از خون دریا، هر انسانی از پا بیرون می‌آید و وقتی در صف می‌رسد، توسن زیر زینش را به هیجان می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی خشم بر تو غالب شود، در هر طرف به صورت‌هایی بدون سر برمی‌خوری و هر جا که بروی، سایه‌هایی بی‌جنس و تاریک را خواهید دید.

هوش مصنوعی: بهتر است که از این صحبت‌ها بپرهم، زیرا در دنیای ویژگی‌های او، همانند اسبی تند و خروش، شایسته‌تر است که سکوت کنم.

هوش مصنوعی: اکنون در دعا تلاش می‌کنم، زیرا که در کمال ناتوانی و درماندگی هستم. برای انسان ناتوان، دعا قابل قبول و مورد پسند است.

هوش مصنوعی: روز و شب می‌آید و نوری می‌تابد و این تاریکی هم در دل کسی که عاشق است، شادی می‌آورد، اما حسودان را آتش حسرت در وجودشان می‌سوزاند.