هوش مصنوعی: از درگاه بزرگ‌ترین آقا، پیام‌آوری سریع و شایسته و خوش‌زبان به سوی ما آمد.

هوش مصنوعی: نامه‌ای از خواجه به دست داشت که از مضمون آن، نعمت‌های خداوند ذوالمنن نمایان بود.

هوش مصنوعی: چون در نامه آمده است که به دستور خداوند، شاه ما از بیماری جانکاه رهایی یافته و حالش بهتر شده است.

هوش مصنوعی: گرچه تو شیر نیرومند و شجاعی هستی، اما به خاطر اینکه شجاعت به حرارت و انرژی نیاز دارد، ممکن است در خود احساس گرما یا تب کنی.

هوش مصنوعی: یا به راستی خسرو همچون خورشید است و گرما در زیر تابش آفتاب لازم است که طاقت تحمل او را داشته باشد؛ زیرا او با گناهانش همراه می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا نه اینکه دارایی و وجود ستارگان در آسمان مانند شمعی است که در شب می‌سوزد تا جمعی را روشن کند؟

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده است که دشمن همیشه در حال جنگ و خصومت است و به خاطر آن همواره در آتش و درگیری به سر می‌برد، اما دوست کسی است که با نور و محبت زندگی می‌کند. برای اینکه این دوگانگی وجود داشته باشد، باید این احساسات در دل‌ها جمع شوند.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم از حقیقت‌ها غافلند و اگر از آن‌ها سوال کنی، درکی از عمق این موضوع ندارند. یک راز در این مسئله نهفته است که می‌خواهم آن را به طور علنی بیان کنم.

هوش مصنوعی: فهم ما از نزدیک و دور بودن، باعث می‌شود که گاهی شاه را در وضعیت خوبی ببینیم و گاهی او را در حال آزمایش و سختی.

هوش مصنوعی: اگر جان انسان به صورت مجرد و مستقل وجود داشته باشد و بدون نقص باشد، پس هیچ مشکلی در زندگی ابدی او وجود نخواهد داشت، حتی اگر برخی اوقات از جسم دور شود یا از آن نفرت پیدا کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم دلایل دیگری برای تو بگویم تا مدتی از این تصورات و گمان‌های ذهنی فرار کنی و به حقیقت نزدیک‌تر شوی.

هوش مصنوعی: پادشاه به ماه مانند است و با نفس خود در یک مکان قرار دارد. نزدیک و دوری ما با او به گونه‌ای است که گاهی با تیغ خود به ما نزدیک می‌شود و گاهی در حال دیوانگی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که اگرچه خورشید شاهی درخشان است، تو که نابینی نمی‌توانی آن را ببینی. در واقع، این کدورت و تاریکی که در نظرت است، از خود تو ناشی می‌شود و به اصل خورشید ارتباطی ندارد.

هوش مصنوعی: تو در زمستان می‌لرزی چون دوری از آفتاب، اما او همیشه در یک حالت و با درخشش ثابت است.

هوش مصنوعی: اگر در تابستان از شدت گرما بی‌تابی کنی، این حالتی که داری، نتیجه نزدیکی تو به تابش خورشید است که همچون تیغی برنده به تو نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: پادشاه تمام وجودش بهشت است، اما زمانی که از بهشت دور هستیم، اینطور تصور می‌کنیم که در آنجا درد و رنج وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر تو هم مانند خواجه (افراد با بصیرت و درک عمیق) به درستی به معناها بنگری، بهشت را بدون هیچ غم و اندوهی خواهی دید.

هوش مصنوعی: پادشاه آسمان است و هیچ‌گاه تاریکی نمی‌تواند بر او غلبه کند، هرچند ممکن است در برخی اوقات، لباسش به خاک و گردوغبار آغشته شود.

هوش مصنوعی: با این حال، در اینجا بر ما واجب است که از این موضوع خوشحال باشیم، زیرا باید اندازه درک و فهم ما به انجام وظایف و آداب بپردازیم.

هوش مصنوعی: ای زیبای می‌گسار، شکر کننده بهبودی کشور، شیشه‌ی می را پیکری کن و ریشه‌ی اندوه را از بین ببر.

هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفاً یک جام برایم بیاور و به من لذت و شادی عطا کن. ای خدمتگزاران، عود را بسوزانید و ای نوازندگان، نغمه‌ای دل‌انگیز بزنید.

هوش مصنوعی: ای زاهد، امروز از نوشیدن باده به می‌پرستان انتقاد نکن و مجلس شادی را دور نکن، زیرا این‌گونه رفتار موجب غم و ناراحتی خواهد شد.

هوش مصنوعی: امروز به مردم بگو که نوشیدن مشروبات اشکالی ندارد، زیرا برای دردهای جسمی چاره‌ای جز این وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این لحظه نوشیدن شراب ضروری است و گرفتن بوسه از زیبایانی که همچون گل هستند، مجاز است.

هوش مصنوعی: برای زیبا کردن خانه باید چهره معشوق را در نظر داشت و برای تبدیل حجره به بهشت باید موی دختران زیبا را در نظر گرفت.

هوش مصنوعی: گاهی باید از زلف تو عطر بگیرم و گاهی باید از زیبایی‌ات گل برداشت کنم.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی بیانگر اهمیت و زیبایی ارتباط بین شاعر و معشوقه‌اش است. شاعر از خوشحالی و لذت خود در کنار این معشوقه سخن می‌گوید که او را دلفریب و دلنشین می‌داند. همچنین، این ارتباط آنقدر عمیق و تاثیرگذار است که می‌تواند هم دل‌نواز و هم دل‌شکن باشد، یعنی هم شادی‌بخش و هم ممکن است باعث غم و اندوه شود. به طور کلی، تصویر کردن این ارتباط به ما احساسات متضادی را منتقل می‌کند که در عشق وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس را ندیدم که زیبایی‌اش مانند زیبایی کسی باشد که از چاک پیراهنش نمایان می‌شود، مانند روی خورشید در شرق.

هوش مصنوعی: چاه نخشب و ماه نخشب هر دو ویژگی‌های خاصی دارند. وقتی ماه نخشب بر روی صورت شخصی می‌تابد، چاه نخشب نیز در زیر چانه او قرار دارد.

هوش مصنوعی: قیمت بوسه او چقدر بالاست که حتی جان انسان هم برایش کم است. او فقط برای ارزش بوسه‌اش، به ستایش پادشاه زمان پرداخته است.

هوش مصنوعی: محمد، پادشاه بزرگ و دوران ساز، دارای چهره‌ای زیبا و اندیشه‌ای عالی است و شخصیت او نیز بسیار نیکو و دل‌نشین می‌باشد.

هوش مصنوعی: دست لاغر او مانند ماهی دریا است که جوهر را بر سنانش تجلی می‌بخشد، و گوهر دریای عدن را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: در آسمان، ستاره‌ای درخشان وجود دارد که مانند یک خورشید تابان است و با توانایی‌های خود، جاذبه و شکوه خاصی را به نمایش می‌گذارد. این ستاره، در دل خود، قدرتی دارد که می‌تواند زندگی و زیبایی را به وجود آورد. همچنان که پرنده‌ای با دقت بر روی بام نشسته، نماد امید و شجاعت است.

هوش مصنوعی: جوهر آن در تیغ نهفته است و تیغ نیز در نیامش، یعنی ارزش واقعی آن در جایی دیگر پنهان شده است. همچنین، این هلال پرن نیز در درون خود آن پرن جای دارد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به تیر افتاده، در حالتی مانند ماهی در دست کسی اسیر شده است. همچنین، موجودی بزرگ و ترسناک مانند نهنگ، در دریا زندگی می‌کند که نشان‌دهنده قدرت و وسعت است.

هوش مصنوعی: در عالم وجود، مقام و موقعیت او مانند جنب و جوش کاخ نوشروان و پیرزن ثاق است.

هوش مصنوعی: ای خسرو، تا زمانی که خبر بهبودی تو به فارس رسید، روح و جانم از خوشحالی در تن می‌رقصد و تنم در پیراهن به شوق و شادی است.

هوش مصنوعی: به‌خصوص اینکه از پیروزی این خبر خوشحال‌کننده، صاحب‌اختیار چنان شاد و مسرور شد که گویی جانش در بدنش جا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: شخصی در حالتی از شادی و نشاط قرار دارد که غم و زحمت زندگی او را تحت‌فشار قرار نداده است. این فرد به قدری خوشحال است که صدای خوشی و موسیقی‌اش به آسمان می‌رسد و به اطرافش این احساس را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: پرندگان و زمین به شور و شوق آمدند و کوه‌ها به رقص درآمدند. عارفان و مردان آزاد به نغمه‌خوانی پرداختند و کسانی که ساده‌دل بودند، دست زدن و هم‌نوا شدند.

هوش مصنوعی: ماهی دریا را با دعایی خطاب کرد و ماه از آسمان به زیبایی‌های طبیعت ستایش نمود و پرنده‌ای در حال پرواز در این فضا وجود دارد.

هوش مصنوعی: در زمستان، زمانی که بهار نزدیک بود، تو گفتی که از شادی گل‌ها بوستان پر شده و لاله‌ها از باغ بیرون آمده‌اند.

هوش مصنوعی: با شادی و سرورا در جشن و سرور به پایکوبی مشغول شد و از خوشحالی دست‌هایش را به نمایش گذاشت، همانطور که برگ‌های نسترن در فصل بهار شکوفا می‌شوند.

هوش مصنوعی: از شادی این خبر، قبرهای مردگان در زیر خاک باغ بهشت به گلستان تبدیل شد و زلف حوریان به کفن آنها تبدیل گشت.

هوش مصنوعی: از بواسطه‌ی جذابیت و زیبایی موهای دلبرانه، دیگر هیچ چیزی از پیچیدگی‌ها و درهم رفتگی‌ها باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: نسیم به قدری لطیف و تاثیرگذار است که حتی در دکه‌های قصابی شهر، باعث می‌شود خون گوسفندان به یاد غیرت و عظمت مشک‌های ختن بریزد.

هوش مصنوعی: از این خبر خوش، در میان عید قربانی و عید غدیر، عید دیگری روشن شد که از کار بزرگ و مهم حاکم آگاه کننده است.

هوش مصنوعی: عید قربان و عید غدیر که هر کدام جایگاه خاص خود را دارند، به هم پیوسته‌اند و در یک جمع و محفل واحد قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: در روز عید قربان، انسان‌ها باید مانند آن گوساله‌ای که برای قربانی انتخاب می‌شود، جان خود را برای محبوب و سرورشان فدا کنند. این یعنی آماده‌بودن برای نثار جان و وجود خود در راه عشق و خدمت به او.

هوش مصنوعی: در روز عید، مردم به خاطر شادی و خوشحالی به یکدیگر نزدیک می‌شوند و همه، اعم از مرد و زن، با فریاد «الحمدلله» به جشن و سرور می‌پردازند.

هوش مصنوعی: هر روحی شکر و سپاس‌گذاری را با قربانی می‌کند، زمانی که بر تخت خلافت جانشین بوالحسن می‌شود.

هوش مصنوعی: در شب تاریک، نور چراغ مانند آفتابی که درخشش گل سوسن را دارد، خود را نشان می‌دهد، همچنان که در روز ابر بر روی چمن می‌تابد.

هوش مصنوعی: جان مردم شاد و خوشحال شده و سرزمین فارس به گل و گیاه آراسته گردیده است. زمانه جوان و تازه شده و سال‌های قدیمی به نوایی نو گسترش یافته است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سمرقند در دنیا وجود دارد و داستان تخت جمشید شنیده می‌شود، شخصیت‌هایی چون فرّ و بزرگی مثل تهمتن نیز در جهان وجود خواهند داشت.

هوش مصنوعی: تا زمان قیامت دوست و یار خسرو خواهد بود، اما با اندوه و نگرانی. تا روز محشر همراه سلطان است، اما با دشواری‌ها و مشکلات.

هوش مصنوعی: او در دلش هیچ نشانه‌ای جز اندوه و افسردگی را نمی‌خواهد، و در سرزمینش هیچ چیزی جز هیجان و شور زندگی وجود نداشته باشد.