هوش مصنوعی: صبح که خورشید از سمت خاوری (شرق) طلوع کرد، بام ماهرویم را با تصویر موهایش پوشاند و به این ترتیب، شب را شبیه به روز کرد.

هوش مصنوعی: گاهی که اسب زیبا و شایسته‌ام را زیر سایه موی او دیدم، به خود گفتم که این لحظه‌ای است که آفتاب درخشان عالم، شمشیرش را از غلاف می‌کشد.

هوش مصنوعی: گاهی او را با زلف‌های پریشان می‌بینم و در این لحظه به یاد می‌آورم که چگونه شب‌ تاریک، جهان را در خود می‌گیرد و تمام آن را در ظلمت فرو می‌برد.

هوش مصنوعی: نور صبح و نور چهره‌ات آن‌قدر با هم آمیخته‌اند که من نتوانستم با دقت بگویم کدام نور مربوط به صبح است و کدام مربوط به چهره‌ی تو.

هوش مصنوعی: چهره‌اش زیبا و دل‌انگیز است مانند لاله‌ای که بر روی شاخه‌ی گل قرار دارد و نشانه‌های زیبایش در موهایش مانند دانه‌ای در زیر دام است.

هوش مصنوعی: موهای به هم ریخته‌اش در حاشیهٔ خط سیاه، مانند ردیفی از طوماری است که انتهایش با مشک ختن معطر شده است.

هوش مصنوعی: دل‌ها را به نامی یاد کرده‌اند که در طومار زلف او ثبت شده است، زیرا رنگ سیاه زلف‌هایش جهانی را به رنگ مشک آغشته کرده است.

هوش مصنوعی: من به درستی گفتم که دلی را زلف کسی به خود جذب می‌کند. اما اگر این عشق خطرناک باشد، دیگر نه نشانی از آن می‌ماند و نه نامی از آن عشق.

هوش مصنوعی: خلاصه اینکه، آن معشوق خوشرو و شاداب رسید و جانم از خوشحالی مانند کسانی که در روز عید، شراب تازه‌ای می‌نوشند، سرشار از شادی شد.

هوش مصنوعی: راوی، به من بگو که وقتی خلقت به سخن می‌آید، مانند صدفی است که همیشه گوهرها را از دهانش می‌ریزد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که پیام‌آوری از طرف شاه عجم برای پادشاه جم آمده است که هم هدیه‌ای به همراه آورده و هم پیغامی دارد؟

هوش مصنوعی: بهای هر رشته از آن لباس ارزشمند هندوچین، به اندازه بهای هر نخ از آن پوشش مالیاتی مصر و شام است.

هوش مصنوعی: من به او گفتم: به راستی که نمی‌دانم چرا در هر روز و شب، فکر و یاد او در ذهن و قلب من ایستاده و دائم در حال گردش است.

هوش مصنوعی: بگو چه کاری خوب و شایسته است که با نیت خوب انجام شود تا بتوان در هنگام سلام، به عنوان تبریک و خوشامدگویی از آن یاد کرد.

هوش مصنوعی: گفتم حالا باید خوب گوش کنی و به این گفتار زیبا توجه کنی، زیرا از طراوت و زیبایی آن، عقل و فکر تو نیز روشن می‌شود و از حالت کسالت خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: پس از آن، شعری را برای او خواندم که نشان می‌دهد از شرم او، اهل عقل و دانش به‌جای خون، اشک می‌ریزند.